GÜZ SAYHASI

BÖLÜM 2 "BEKLENEN"

Erdal Güney - "Saklımdasın"

Merhaba sevgili arkadaşlar biz ikinci bölümle yine geldik🤗

Bu bölüm düzenlenmiş halidir eski hesabımdaki güz sayhasının diğer bölüm ile bir alakalı değil hem daha uzun hem de daha anlaşılır.

Güz Sayhası için 🥀🤍 emojisini bırakın lütfen

Oy ve yorum yapmayın unutmayın sevgili okuyucularım🕊👉

GÜZ SAYHASI - BÖLÜM 2

        "BEKLENEN"

[ Köy - 2014]

Gözlerini yavaşça kapattığında yere düşen kar tanelerinin sesini dinliyordu. Çünkü başka türlüsü gelmiyordu içinden. Evin içindeyken, tüm duvarlar üzerine geliyordu ve genç kızda çaresizliğin pençesinde kıvranırken nefes alamıyordu.

Derin düşüncelerinin hezeyanında ne kadar kaybolduğunu bilmiyordu. Dışarıya ne zaman çıktığını dahi hatırlamıyordu bile, soğuk bir rüzgarın esintisiyle gözlerini açtığında lapa lapa yağan kar ile üşüdüğünü fark etti. Servise geç kalırsa işe geç kalacaktı. Karlı yollardan hızlı adımlarla ilerlerken ayağı takıldı genç kızın, eli yüzü karlı çamura karışmıştı. Hava sabahın ilk saatlerinde fazlasıyla soğuk oluyordu. Genç kız titrek bir nefes aldığında vücudu titriyordu. Eldiven olmayan elleri üşümekten ve çamurdan dolayı haddinden fazla acımıştı.

O anda geçmişin görünmeyen elleri genç kızı yine acı hatıralarla dolu günlere götürüyordu. Çünkü köye ne zaman kar yağmış olsa gayriihtiyari küçükken yaşadığı o kötü hatıralar gözlerinin önüne seriliyordu.

Amcası hiç acımadan bir gece soğuğun ellerine atmıştı genç kızı. Küçük bedeni hem korkuyla titriyordu, hem de üşüdüğü için titriyordu. Yabancısı olduğu kar taneleri üzerine yağarken tanışmıştı her bir tanesiyle. Saçlarına değen her bir kar tanesi sanki saçına düşen ak misaliydi.

Çocuk kalbi daha o zamanda bile sevilmeyi bekliyordu fakat sevilmeyi bilmeyen kalbi sevmeyide öğrenememişti.

Geçmişin silik hatıralarını unutmak istercesine başını sağa sola sallayarak kendine gelmeye çalıştı. Ayağa kalktıktan sonra yoluna devam ettiğinde etrafta kimsenin olmayışı onu ürkütmüştü, çünkü köyde kıştan dolayı köpekler saldırgan bir hale bürünüyordu ve genç kız bunu iyi bildiği için yanında bir ekmek götürüyordu.

Eğer herhangi bir köpek karşısına çıkarsa ekmeği onlara verecek ve oradan hızla uzaklaşacaktı.
Korktuğu her zaman başına gelmiyordu ama ardından hissettiği kızgın bir hırıltı sesini duyduğunda olduğu yerde kaldı. Derin bir nefes aldı ve ardından arkasına baktığında iki köpek dilleri dışarıda, nefes alıp veriyordu.

"Ah Feride korktuğun başına geldi," titrek bir sesle kendi kendine söyleniyordu ve ardından sakin bir şekilde çantasından çıkardığı ekmeği ikiye bölmeye çalıştı.

"Merhaba," dedi bir yandan da ekmekle uğraşıyordu "şimdi size ekmek vereceğim ve beni rahat bırakacaksınız anlaştık mı?" Köpekler genç kıza, genç kız ise köpeklere bakıyordu. "Ne yapıyorsun Feride? Sanki seni anlıyorlar."

İkiye böldüğü ekmeğin birini sağına birini soluna attığında köpekler ileriye doğru koşmaya başladı, o sırada genç kız korkuyla ardına bakmadan koşarak kaçmaya başladı. O karlı yolları nasıl aştığının farkında bile değildi.