Azer:
Ben Azer Sancaktar kuzenine isim veren adamım Rona Asi ismi ismini verdim gözlerini ilk gördüğümde ışık ve aydınlık saçıyordu bir o kadar da asi ve hırçın bakıyordu o günden sonra benim güneşim olmuştu.
Kuzenime isim verdiğim için topraklarınd...
Yarın sınavlarım başlıyor part 3 bu hafta içinde atmaya çalışıcam .part 3 den sonra bölüm ne zaman gelir bilmiyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
01.01.2023
Okuduğunuz tarihi yazar mısınız?
Yorum :90
Ağalar ikindiye doğru konaktan ayrılmıştı.Azer'in başı çatlamak üzereydi.Toplantı da her kafadan bir ses çıkmış bu da Azer'in migrenin nüksetmesine neden olmuştu.
Şimdi o küçük sihirli eller olsaydı ağrısını dindirirdi....
Hatırladığı anıyla boğazın da bir yer düğüm düğüm olmuştu.
Ailenin bakışları Asaf ağanın üstündeydi.
Azer'in dışında.Babasıyla konuşmayı reddetti gibi bakmayıda reddettiyordu.
"Baba ne oluyor? Bunlar ne demek ? İlk önce Asi'nin mezar taşı kırıldı şimdi de bu ."
Yaren Ömür'ün merak dolu sesi kulağına doluyordu ama algıları anlayamayacak kadar sinirliydi.Yine yapmış yapacağını ortalığı karıştırmıştı.Aileyede oynamıyordu direk aşirete oynuyordu.En can alıcı noktadan vuruyordu küçük şeytan.Onun o keskin zekasını alt edecek bir yol bulmalıydı. Şuanda kan kaybı başlamıştı yaptıklarıyla, yakında kan gölüne dönecekti her yer buna bir dur demezse.
Sabiha hanım kocasının koluna dokunda.
"Asaf ,iyi misin ? Kendine gel."
Karısının elini okşadı.
"İyiyim."
İçinden de devamını getirmişti."O küçük şeytanın yolunu kestiğim de daha iyi olacağım."
"Baba-"
Asaf ağa kızının sözünü kesti.
"Bilmiyorum ,Yaren bilmiyorum."
Azer'le bakışları kesiştiğinde , oğlunun bakışlarında ki "Artık susma, artık yalan söyleme." Çığlıklarıyla bakışlarını kaçırdı.
O yaşasın diye .Evladının ona düşman olmasını göze almış bir babaydı Asaf ağa.
Asaf ağa gerçekler ortaya çıktığında oğlunun onu affedeceğini umuyordu...
Asaf ağa ise umudunun kursağında kalacağını bilemezdi.Belkide oğlu onu hiç bir zaman affetmeyecekti...
Azer gözlerini yumdu.Her zaman ki gibi kaçmayı seçmişti Asaf ağa.
Azer, biliyordu içten içe hissediyordu babasının bir şeyler saklıdığını.Annesi ve kardeşleri buna pek inanmasa da o hissediyordu...
Asaf ağanın içi içini yiyordu,o küçük şeytana hesap sormalıydı.
Masanın üzerinde duran telefonuna uzanarak eline aldı.
