NABEERRRRR???
Neler yapıyorsunuz bakalım?
Vallah ben 1 haftalık rapor aldım okuldan okula gitmiyorum çok mutluyum.
BİRDEN AY IŞIĞINI KESTİ
BİR DE SEN ÇOK DEĞİŞTİN
YAŞANANLAR HİÇ YAŞANMAMIŞ GİBİ
SÖYLENENLER HİÇ SÖYLENMEMİŞ GİBİİİİ
Bölüme geçebilirsiniz!
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''
2008, Ocak 4, Pazartesi, 01 : 20
Shina Kagami
"Size yapmayalım diyorum!" Diye bağırdım boş sokakta sesimin yankı yapmasını umursamadan.
Onlarla gelmiştim..
Gideceklerini gruba yazdıktan sonra yarım saat boyunca düşünmüştüm ve sonra belki durdurabilirim diye gelmiştim ama ellerinde taşlarla ilerliyorlarken durduramayacağımı biliyorum.
Yavaş yavaş kar yağıyor tekrar, hava çok soğuk ve ben sırf gelmelerine üç dört dakika var diye üzerime sadece bir mont alarak dışarı çıkmıştım.
Üstüne üstlük yarım saat motorun üstüne gelince..soğuktan ölmemem mucizeydi.
"Of..böyle yapacaksan niye geldin shin?"
"Adam bize hiçbir şey yapmadı." Bir ümit kaon'un bileğini tuttum ve ayaklarımı yere sabitledim. Kaon durup bana döndüğünde hepsi döndü. "Lütfen, çocuk değiliz artık. Sırf yardım etmedi diye bunu yapamazsınız." Kaon dudaklarını büzüp eğildi ve benimle aynı hizaya geldikten sonra bir elini yanağıma koydu.
"Ama sen o herif yüzünden uykundan olmadın mı sevgili shin? Hem ona değil dükkanına zarar vereceğiz."
"Ayrıca bugün kiyomi'yi reddetmiş."
Gözlerimi devirip kaon'un bileğini bırakıp bir adım geri gittim. "Herkes kiyomi'yi kabul etmek zorunda değil." Ellerimi ceplerime koydum. "Hatta bize sırf onlardan daha çok paramız var diye yardım etmek zorunda da değiller." Kimse dediklerimi umursamadan yürümeye devam ettiklerinde kaon beni kolunun altına çekti ve yürümeye başladı.
"Eğleneceğiz görürsün."
"Birinin para kazandığı bir yer parçalanırken eğlenemem, üzgünüm."
"İşin yumuşak tarafına bakıyorsun shin, hem sen ne zaman birilerini önemsemeye başladın? Taş kalbin şimdi mi ısındı?"
Kaon hesap sorar bir sesle bunları bana dediğinde çıktım kolunun altından. "Taş kalpli falan değilim, ayrıca o adamı önemsemiyorum. Sadece bu şeyi hak etmiyor ve siz..sırf size yardım etmedi diye.."
"Off, sıkıldım artık. İstemiyorsan git."
Dedi amy. Dudaklarımı ısırıp başımı eğdim. Polise haber veremezdim çünkü içimizden biri yansa hepimizi çukura çekerdi.
Japonya'nın önemli ailelerinden birkaçının çocuklarıydık bizler, bir haberde olamazdık. Olay çıkaramazdık.
Zengin züppeler gibi olmamız gerekiyordu o kadar. Onlar ne yapıyorsa aynıları..
Polise şikayet edersem gazeteciler anında başımıza üşüşecekler.
Dükkanın önüne geldiğimizde yanan ışıklara bakıp tebessüm ettim. "Bakın, uyumuyorlar. Hadi gidelim." Kaon'un elini tutup çekiştirmeye çalıştım. "Hem arkadaşları serseriydi, eğer buradalarsa başımız derde girebilir." Natsuki kahkaha attı.
"Hiçbir şey yapamazlar bize."
"Ah, o şekerli çocuğu tekrar görmek isterim."
Amy gömleğinin bir düğmesini açtığında tek kaşımı kaldırdım. İç çekip kaon'a döndüm. "Lütfen, çıkma teklifini kabul edeceğim tamam mı? Lütfen gidelim." Belki zor durumdaydı, bizim vereceğimiz hasarı karşılayamayabilirdi. Bunu düşünüyorlar mıydı?
