Yıllardır bölüm atmamak 🤝🏻 ben
Nabersiniz görüşmeyeli ????
Superim sahsen.
Evt yani, superim.
Annem erken gebereyim diye bana dunyanin kahvesini aldi, annemle cok iui anlasiriz ✊🏻
Fazla jzatmıyorum.
Bölüme geçebilirsiniz!
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
2008, Şubat 3, Çarşamba, 14 : 20
Shina Kagami
"Onu ailenle ne zaman tanıştıracaksın?"
Diye sordu sara, yemek yerken sorduğu için boğazımda kalan yemek sonucunda amy bana suyu uzattı.
Shinichiro gideli, o gece yaşanalı tam sekiz gün olmuştu, sekiz gündür onu görmüyordum, mesajlaşıyor, görüntülü konuşuyorduk falan ama yetmiyordu.
Aynı ülkede farklı yerlerde bulunmak çok zordu. "Bilmiyorum." Annem serserileri sevmezdi, babam da öyle. Shinichiro için ne diyecekler emin değildim ve annem sevmezse bizi ayırmaya bile çalışabilirdi.
"O kadar korkma bence, yani..kabul etmek istemesem de shinichiro iyi biri. Ailenin aradığı en iyi özellik bu değil mi?"
Diye sordu kaon, kiyomi kıkırdayarak cevap verdi.
"Bayan kagami'nin aradığı özellik zeki ve zengin olması kaon. İşe bak sen zengindin ama zeki değildin."
"Eninde sonunda tanıştıracaksın ama değil mi?"
Hanae'nin sorusu masada ki herkesi susturdu. Elbette tanıştıracaktım sadece ailemin diyeceklerinden korkuyordum. "Birkaç saat sonra gidiyoruz." Okulda bir sorun olmuştu, kimse öğrencilere söylemiyordu ama dört günlük izin vermişlerdi, biz de saatler sonra gidecektik işte. "Bu dört gün içinde tanıştıracağım."
"Umarım bayan kagami hiçbir şey söylemez."
"Bundan korkuyorum ya ben de." Annem sivri dilli bir insandı, karşısında ki kişinin duygularını önemsemeden konuşurdu ve shinichiro'nun kalbini kırmasından korkuyordum. Ben bağışıklık kazanmış olsam da o sonuçta daha önce hiç annemle tanışmamıştı.
"Şey anne merhaba, bu shinichiro, önceden çete lideriydi. Şimdi de kardeşleri çete yönetiyor ve kendisinin de tamir dükkanı var."
Kiyomi yine küçümsemeye mi çalışmıştı yoksa başka bir şeyden mi söz ediyordu anlamamıştım ama sinirimi bozmuştu biraz dedikleri. "Bunu konuşmayalım."
"Pekâlâ! Hazırlandınız mı bakalım?"
"Ben çoktan hazırlandım. Tokyo'yu özledim artık gitmek istiyorum, ne zaman bitecek şu üniversite?'
Birkaç ay, birkaç ay sonra bitiyordu. Şirketi devralacaktım. Shinichiro'ya zaman ayırırım demiştim ama Japonya'nın, japonya dışında da en iyi şirketler arasında bulunan bir şirketimiz vardı.
Henüz yirmi yaşındaydım..
Annem üzerime fazla sorumluluk yüklüyordu.
"Yıldım gerçekten."
"Al benden de o kadar, kurtulalım artık şuradan."
Çubuklarımla oynamaya başladım, konu dışı kalmıştım biraz. Aklımda son üç gündür başka şeyler vardı ve bunu onlara söylesem bana delirdiğimi söylerlerdi. "Ben üniversiteye Tokyo'da devam etme kararı aldım." Herkes sustu, hepsinin bakışları beni bulduğunda başımı yemeğimden kaldırıp teker teker gezdirdim gözlerimi onlarda.
