Öhm
Öncelikle bir açıklama yapayım..
Biliyorsunuz ki 25. Bölümde bitireceğim ve bu bölümden sonra geri kalan üç bölüm de zaman atlamaları olacak. Bu kadar erken bitirmemi istemiyor olabilirsiniz fakat ben zamanında kısa bir hikâye olacak diye uyarmıştım(っ˘̩╭╮˘̩)っ
Her neyse,
Bölüme geçebilirsiniz!
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
2008, Şubat 5, Cuma, 19 : 49
Shina Kagami
Gergindim.
Shinichiro her an gelebilirdi, her şey hazırdı, ben de hazırdım falan ama annemin hoşnutsuz yüzü beni geriyordu. Babam bana sürekli iyi geçeceğini söyleyip duruyordu, tanrı aşkına..gerilmem gayet doğal değil miydi?
Her şeyi berbat edebilecek bir anneye sahiptim sonuçta.
"Abla sakin olur musun artık? Beni de gereceksin şimdi."
Dedi neito, derin bir nefes alıp boy aynasından kendime baktım. Kapının önünde bekliyordum, ne yapacağımı bilmiyordum çünkü ilk defa bir sevgilimi ailemle tanıştırıyordum. "Şu an..nasılım ben ya? Çok mu abartı?' neito elini alnına vurdu.
"Sabır..hayır abla abartı falan değil ama sakin ol be artık!"
Dudaklarımı büzdüm.
Omuzlarıma gelen dalgalı saçlarımı tamamen düzleştirmiştim. Üzerimde dar, boğazlı ve uzun kollu bir elbise vardı.
Elbise dizlerime kadar geliyordu, ayağıma ise topuklu botlarımı giymiştim ve belime de siyah bir korse takmıştım.
Annem beğenmişti, modacı bir anne beğendiyse bence sorun yoktu.
Babam da zaten fazla abartmamam gerektiğini sadece tanışmaya geleceğini söylemişti.
Motor sesi duyulduğunda kalbimin sesi sadece kulaklarımda değil tüm vücudumda attı. Annem ve babam salondan geldiklerinde yutkundum. "Anne lütfen, senden istediğim tek şey onu üzecek bir şey söylememen." Annem söylerdi, shin ne kadar takardı emin değildim ama yine de söylemesini istemiyordum.
"Sabahtan beri kaçıncı uyarın oldu shina..bir şey demeyeceğim, tamam?"
"Tamam." Zil sesi yankılandı, yutkundum. Başlıyoruz..
Kapıyı yavaşça açarak elinde zambaklar ile tebessüm ederek bekleyen shin'e baktım. Annem zambakları severdi, bunu ona dün söylemiştim ama alacağını da düşünmemiştim açıkçası.
Altında siyah bir kumaş pantalon, üzerinde ise dar boğazlı bir kazak vardı ve boğazlı kazağın üzerine de takım (elbise) ceketini giyiniyordu. Saçları fazla dağınık olmasa da fazla düzenli de değildi, Tanrım..her görünüşü, her hâli nasıl bu kadar iyi olabilirdi ki?
"Shina eve almayı düşünüyor musun?"
Ah! Tanrım! "Şey.." diyecek bir şey bulamadığım için kenara çekildim, annem bana gözlerini devirip kıkırdadı.
"Gelsene shinichiro."
Shinichiro bana bir kez bile bakmayarak içeri girdi, anneme elinde ki zambak demetini uzattı.
"Davet ettiğiniz için teşekkürler bayan kagami."
Babama dönüp başını eğdi hafifçe.
"Sano Shinichiro efendim, memnun oldum."
Yığılıp kalacağım birazdan, bir insan her hareketi ile nasıl tatlı olabilir lan?
"Ben de memnun oldum shinichiro, içeri geçelim mi artık?"
