HIS PROPOSAL [ON-HOLD]

PROPOSAL 24

Zach

Matapos ang naging libing ni Gie, hindi ko na nagawa pang magluksa. I was requested to report on our headquarters. Mas napaaga ang pagpapalano sa pagsuong sa Iraq.

It supposed to be two weeks from now. Pero agaran kaming ipinatawag. Kaya naman wala akong ibang magawa kundi ang magreport even the fact that my wife just died.

When we sended to the war land of Iraq, nasa helicopter pa lang kami ay rinig na rinig at kitang kita na namin ang nangyaring putukan sa baba. Army's versus the terrorist. It was rsiky and there's only small chance of us to live.

Habang nasa gyera pinilit kong alisin sa isip ko si Gie, hindi ko nagawang pagluksaan ang pagkawala niya. As the war got even heavier, ng minsang tamaan ako ng bala, at napahiga sa lupa. Maybe this is my end? Hindi na ako gumalaw pa. Ramdam na ramdam ko ang malayang pag agos ng dugo ko mula sa sugat sanhi ng balang tumama.  Unti unti na rin akong tinyupok ng dilim. I love Gie, but not romantically, sa ilang buwan naming pagsasama hindi ko siya ginalaw, hanggang halik sa sentido lang ang ibinibigay ko sa kanya. I respect her very much.

More minutes passed. Hindi na ako sumubok pang bumangon. Para kasing gusto ko na lang mamatay din. Ramdam ko na ang pamamanhid at labis na pagod.

And all I think, I just want to sleep...

"Zach,"

Binuksan ko ang aking mga mata at ang nakangiting mukha ni Gie ang nabungaran ko. Bumangon ako para maayus ko siyang makikita. Whether dream or not I am happy that my wife visited me. I even hug her tight, I miss her so much.

"Gie," usal ko sa pangalan niya. Binigyan niya ako ng isang matamis na ngiti. "I miss you" I whispered.

"Miss na rin kita. But you don't have to worry about me." She said with a smile. Tinitigan ko siya ng mabuti. The Gie I've seen doesn't seem ill. May buhok siya at malago iyon, hindi rin siya maputla, bakas sa mukha niya ang labis na saya.

"Bumangon ka Zach, may naghihintay sa'yo."

My forehead creased.

"Who?"

Inirapan ako bigla ni Gie at talagang pinitik pa ako sa tenga.

"What was that for?" I ask her while holding my ear.

"You promised remember?"

"What promised?"

"Goodness, you forgot?"

Inosente ko siyang tiningnan. Ano bang sinasabi niyang pangako na sinabi ko?

"Nangako kang hihintayin mo si Zai diba?"

That was her last word. Nagising ako at napabalikwas ng bangon, napangiwi ako ng maramdaman ko ang sakit ng sugat sa may balikat ko, ng tingnan ko ang paligid wala na ako sa warzone. Nasa headquarters na ako, may benda ako sa braso at likod ng balikat. Wala na akong suot na pan itaas. Labas masok ang mga nurse sa tent kung nasaan nakaratay ang ilang katawan ng mga kasama kong nakaligtas sa gyera.

The operation went suceed, nagawa naming irescue ang mga civilian na ginawang hostage. Tumagal pa kami ng ilang araw sa medical station para doon magpagaling.

Nang tuluyan akong gumaling ay agaran kong kinausap ang superior namin. I pass my resignation letter. Noong una ay pinigilan niya ako, he tried to convince me, pero buo na ang naging pasya ko at hindi na niya ako pinigilan pa kalaunan.

A week after the battle, umuwi ako ng Pilipinas. Sinabihan ako ni Dad na magbakasyon muna bago niya ipapasa sa akin ang kompanya. Which I did. It was hard at first. Kapag naisalang ka sa gyera at nakikita mo ang pagkamatay ng mga kasamahan mo yung trauma na mararanasan mo ay hindi basta basta.
I visit expert for me to cope up with the trauma I had.

Hindi naging madali kaya hindi ako agad nakabisita kay Zai, magong sa libingan ni Gie.

When my session ended at binigyan ako ng doktor ng go signal na tumigil na sa session ay doon ko napagdesisyonan na bumalik sa Baguio. Sa mismong store kung saan ako nangako kay Gie.

Yung babae na nandoon ay nginitian ako ng makilala ako.

"Sir, kayo lang po ba?" Tanong niya. Tiningnan niya ang likod ko na tila ba inaasahan niyang may nakasunod sa'kin.

"Ako lang," sagot ko.

"Ano pong kailangan niyo?"

"Y-yung last wish jar." Tumango ako babae.

"Sandali lang po at kukunin ko." Saad niya at iniwan niya ako. Tinungo niya ang isang cabinet kung saan nakapatong ang mga maliliit na garapon. Kinuha niya ang isa at muli niya akong binalikan.

"Ang sabi ni Maam Gie, huwag ko raw po itatapon, dahil sabi niya babalikan niyo raw po ito."  Inabot niya sa akin ang jar. Nagpaalam siyang lalabs para bogyan ako ng oras na mapag isa.

I settled myself in a ratan chair. Noong una ay nagdadalawang isip akong buksan itong jar. Nasa loob ang isanag nakatuping sticky note na sinulatan ni Gie bago siya mamatay.

I was hesistant at first, but I opened it eventually. Kinuha ko ang sticky note na naroon at binasa ang sinulat ng asawa ko.

"Marry her, Marry Zai Apacible Zach. You've done enough for me. Thank you,"

Hindi ko alam kung paano niya nakilala si Zai. Simula ng nagkasakit siya ay hindi na siya hinayaan ng mga magulang na pumasok ng eskwela, hanggang sa makagraduate ako ng college.

"Hihintayin ko siya, hihintayin ko ang tamang oras, 'yun e kung makakauwi ako ng buhay."

Then I remember those words I said.

"Damn," I just made a promise.

Tinupi ako ang sticky note at inilagay ito sa hulsa ng slacks na suot ko. Lumabas ako ng honesty store at agaran tinungo ang sasakyan.

There's nothing in my mind except her.

And I thought it would be hard for me. But it was not. Destiny is with me at the moment.

Nang makauwi ako sa amin, nagulat ako ng makita ang mga hindi pamilyar na kotse sa parking lot ng mansion. There's a silver mitsubishi montero. Hindi ko alam kung kaninong kotse iyon bagaman kilala ko ang mga kotse ng mga kapatid ko.

I went striaght inside the manor.

But was then I got dumfounded when I saw Zai, talking with Zeus. Agad na nalukot ang mukha ko sa scenario'ng nakita pero mas pinili kong pakalmahin ang sarili.

At habang hinihintay na mapansin nila akong lahat, tahimik kong pinagmamasdan si Zai.

Napakasimple ng suot niyang dress na kulay puti, nakalugay ang medyo may kahabaan niyang buhok. She's not wearing any make up, even a lipstick. Her lips was naturally red at it was so cute. Bumagay ito sa maliit at bilugin niyang mukha.

I fakely cough to get their attention. Unang lumingon sa gawi ko si Zeus. And I saw how his eyes glittered in amusement. Pabalik balik ang tingin niya sa akin at ni Zai na ngayon ay nakatingin na sa akin.

Zeus smirk at me, he pulled Zai towards my direction.

"Zai, meet my brother. He's our eldest. Zacharius Mendoza." Pakilala ni Zeus.

Tumikhim ako para maalis ang anumang nakabara sa lalamunan ko. Zai smiled at me for the first time.

"Hi po, I'm Zai Apacible." Saad niya sa malumanay na boses.

"Z-zach. I'm Zach." Sambit ko, dinasal kong huwag sanang mauutal pero nautal pa rin ako.

"Nice to meet you po," tumango na lamang ako bilang tugon.

The words runaway from me. Wala akong ibang masabi. This woman in front of me is not just simple.

She's undeniably Gorgeous.

And she's the woman I promised I will marry someday.

-