HIS PROPOSAL [ON-HOLD]

PROPOSAL 3

THE PROPOSAL

"He needs an immediate operation, Ms. Apacible. Kapag hindi siya naoperahan. Hindi natin alam kung hanggang kelan siya magtatagal. His heart are getting more weaker. If you want him to stay alive then you need to decide. ASAP."

Napalunok ako dahil sa sinabi ng doktor. Hindi pwedeng mawala sa akin si Bruce pero wala rin akong pera ngayon. Kulang na kulang pa yung ipon ko para sa operasyon niya.

Hinang hina akong napaupo sa silya sa tabi ng kama ni Bruce habang pinagmamasdan siya. I just can't lose him, never. Ni hindi pa nangangalahati ang naipon kong pera.

I need lots and lots of money. Pero saan ako kukuha? Hindi basta basta napupulot ang pera sa kung saan.

Napapigtad ako ng bigla na lamang may tumunog na cellphone. Tiningnan ko yung akin pero nakapatay naman. Lumingon ako sa likod ko at doon ko napagtanto yung lalaking nagbigay sa akin ng pagkain kanina.

Hindi ko alam na sinundan niya ako rito sa loob.

Nag offer siya sa akin na ihahatid niya ako kung saan man ako pupunta. It was an offer, I was in a rush and declining was out of the choices. Umalis na si Odette ng dumating ako. May pasok pasok pa siya.  And she just can't risk her job just because of me and my brother. Hindi niya naman kami obligasyon..

Kailangan ko agad makarating dito sa ospital. Nang makarating kami rito nauna akong bumaba. Nakalimutan ko ang magpasalamat dahil sa pagmamadali.

"Sasagutin ko lang 'to." Turo niya sa cellphone niya. Tumango lang ako bilang sagot.

Pero kailangan talagang magpaalam?

Naging tahimik ang buong silid na inuukopa ni Bruce. Hindi ko alam kung bakit kailangan naming danasin ang ganito kahirap. Itong sitwasyon niya, yung pagkakatanggal ko sa trabaho.

Hanggang kelan ba kami mag titiis?

-

Bumalik yung lalaki na hanggang ngayon di ko pa rin alam ang pangalan. Hindi siya nagpakilala kahit kating kati na akong malaman kung sino siya.

He just showed up unexpectedly. Even I feel so crept about his sudden gesture; offering me a food and drinks, and he drive me here in the hospital. Still, I'm grateful, and thankful.

Pero sino ba siya?

Tumikhim ako at tumayo. Hinarap ko yung lalaki.

"Sino ka pala? Ano'ng pangalan mo? Bakit mo alam na nagugutom ako?" Sunod sunod kong tanong.

It tooks him a few seconds before he decided to  answer my question.

Bumuntong hininga siya at tinanggal ang shade niya. I was dumbfounded with the color of his pools. It was ocean blue. Ngayon lang ako nakakakita ng ganoon..

"I'm Zeus Mendoza, nakita lang kita sa gilid ng kalsada. You looks so weak and base on your expression I know that your hungry. So I bought food and water and offer it to you." He said.

Pero hindi ko alam kung bakit may parte sa akin ang hindi naniniwala sa kanya. Feeling ko may dahilan iyong ginagawa niya.

"You look unconvince."

Napayuko ako. Ayukong isipin niyang pinagdududahan ko siya kahit kaduda duda naman talaga.

"M—araming salamat sa paghatid sa akin dito." Sambit ko at muli siyang tiningnan.

He give me a tight smile.

"Ano nga palang nangyari sa kapatid mo?" Kunot noong tanong niya. Napalingon ako kay Bruce na hangang ngayon mahimbing pa ring natutulog.