Asker Bey

1:5

"Efendim kuşum."

"Bize gelsene biraz."

"Mutfaktayım kız. Tatlı yapıyorum. Noldu?"

"Abim odasına kapandı, çıkmıyor. Kapısı da kitli. Belki sana açar. Gelsene biraz."

"İyi tamam. Aç kapıyı ."

Telefonu cebime atıp ellerimi sildim. Yaptığım harcı dolaba atıp üzerime ceket giyerek evden çıktım. Karşıya geçtiğimde zaten kapıyı açmış olan Aysima ya kaş göz yaptım. Beni anlayan Aysi konuştu.

" Ne bileyim. Haberim yok bir şeyden."

" Sen dur aşağıda. Çıkma yukarı . Daha önce açmadıysa sen varsın diye yine açmaz. Ne olur ne olmaz."

"Sana güveniyorum. Hallet gel."

"Annenler nerde?"

" Teyzeme çay sözü vardı. Oraya gittiler."

"Tamam."

Yukarı kata çıkıp kapıyı çaldım.

"Ateş."

Cevap vermeyince kapıyı bir daha çaldım.

"Atteeeșș. Kapıyı aç."

Ardı ardına yumruklarımı kapıya indirirken bağırdım.

"Aç işte şu lanet şeyi."

"Git lütfen."

"Kapıyı aç."

"Çiçek. Git."

"Ateş Alaz Hanedan. Aç kapıyı yoksa kırarım."

"Çiçek niye zorluyorsun. Gitsene sende."

"Herkes gitse de ben gitmem be. Hem sen ne dedin bana. Ya derdim olduğunda ilk sana gelmek istiyorsam demiştin ya işte bak ben geldim. Aç hadi kapıyı konuşalım."

"Çiçek yapma."

"Kapıyı açmazsan açana kadar önünde beklerim. Baktım sen açmıyorsun gerçekten kırarım."

Sonunda içerden tıkırtılar geldi ve kapı açıldı. Gözleri kızarmış bir adet Ateş önümde duruyordu.

"Ne oldu sana?"

İçeriye geçip kapıyı kapattım. O ise beni umursamadan yatağına gitti ve yarı oturur bir pozisyonda uzandı. Yanına oturup konuştum.

"Bak ben bile sana söz verdim sinirimi kontrol etmeye çalışacağım diye. Sen mi üstesinden gelmeyeceksin herhangi bir şeyin. Sen çok güçlüsün bir kere biliyor musun?"

"Ya değilsem."

"Nasıl değilsen?"

"Ya güçlü değilsem ve sadece oynuyorsam."

"En sağlam oyuncular bile bir yerden sonra yorulur. Ama ne olur biliyor musun? Sete ara verilir ve oyuncu dinlenir. Her oyuncunun yaşadığı şeyler arasındadır bu. Yani normal bir şey."

"Nerden biliyorsun?"

"Emin ol şu an yaşadığın duraksama ya da sorgulama artık hangisini yaşıyorsun bilmiyorum, sebebini de bilmiyorum ama ben o lanet şeyi çok yaşadım. Yani emin ol hissettiğin şeyleri adım kadar iyi biliyorum. Anlat ya da anlatma. Karar senin ama sen iyi olana kadar burdayım. "

" Mert ile karşılaştım ve bana ne dedi biliyor musun? Ben hiç bir şeyi hak etmiyormușum. Nergis beni hiç sevmemiș. Etrafımdaki insanlar da beni sevmiyormuş. Sadece çıkar için yanımdalarmıș. Daha neler neler. "

Güldüğümde yüzüme ters ters baktı ve ayaklandı. Elinden tutup yatağa geri çektim ve sarıldım.

" Bırak ya. Sende sevmiyorsun işte. Neye gülüyorsun?"

"Sana nolmuș öyle ya? Neyin tribi bu aslanım?"

Yüzüme ters ters baktığında tekrar gülüp kafasını omzuma yasladım.

"Sana gelmişler. Merak etme sen ya. Yarına kalmaz bu. Geçer. Sen baya dolmușsun, dökülecek yer arıyorsun. Hadi yine iyisin. Buldun beni, dökül."

"Yoruldum ben ya."

"Neden yiğidim? Noldu?"

"Duygularım çok karışık."

"Hangi konuda tam olarak?"

"Hangi konuda olacak. Sen!"

"Ben ne alaka?"

"Seviyorum gibi ama bir yandan da başka şeyler var aklımda. Ya kalbim bana oyun oynuyorsa? Ya seni üzersem? Seni üzmek istemiyorum ben."

"Eğer istersen deneriz. Baktın içindeki sevgi değil alırsın karşına beni dersin adam gibi 'içimdeki sevgi değil hevesmiș' bende çıkarım hayatından. Bu bana ne yaşatır, ne yaşatmaz eğer olmazsak seni ilgilendirmez. Yani eğer bizden olmazsa kendine pay biçip suç bende deme şimdiden söylüyorum."

" Kendinden eminsin sen baya. Ama eğer gerçekten hevesse. Üzülürsün. "

" Az önce de dediğim gibi orası seni ilgilendiren bir kısım değil. Çünkü o fasıla geçince çoktan hayatından çıkmış olurum. "

Gözlerim yaşarmıştı hafiften. Kafasını kaldırması ile göz göze geldik.

" Üzülme sen. Haketmiyorsun üzülmeyi. Hep mutlu ol. "

Gülümsediğimde yanağımdan öpüp başını omzuma geri yasladı. Uzun bir müddet sessizce durduktan sonra konuştu.

" Yalnız yaslanacak bir omuz gerçekten iyi geliyormuş. Bi rahatladım ben sanki. Biraz daha yatayım. "

" E yat madem. Napayım? "

" Bir şey yapmana gerek yok. Varlığın yetiyor. Bana iyi geliyorsun biliyor musun? Ve ben bunu seviyorum."

"Ne mutlu bana. Senin yüzünden yaptığım tatlı yarım kaldı eșșek. Ödüm koptu kötü bir şey oldu diye."

"Aslan dan eşeğe terfi eden ilk insan benim herhalde?"

"Olur arada öyle şeyler. Çok takılma."

"Sen tatlı mı yapıyordun?"

"Yani yapıyordum olarak kaldı. Harcını yaptım şekil verip fırına atacağım Aysi aradı gel diye. Geldim bende."

"Yapınca ara geleyim."

"Olur."

"Burda uyusam ne olur?"

"Bir şey olmaz."

Kafasını omzum ile boynum arasına iyice yerleştirip konuştu.

"Uykum var. Senin var mı?"

"Aslında pek yok."

"Akşam akşam annenler nerde?"

"Evde olmadıklarını nerden biliyorsun?"

"E annen evde olsa ona derdin 'anne acil gidiyorum ben sen tatlıya hallet' falan diye."

"Zeki şey seni. Annanemi görmeye gittiler. Orda kalırlar herhalde bir iki gün."

"Sende burda kal bu gün. Hatta hiç kalkma bile. Böyle kalalım."

"Kalalım madem."

"Kal."