A Rebounded Heart

Kabanata 10

Kabanata 10
Home...

Kenzo and I talked that night. Ayon na naman ang mga sleepless nights ko with him.

"Anong balak mo after your college?" I ask.

"Hmm aside from marrying you, I'll manage the company of Dad." My lips parted.

"A-Are you serious?" Naniniguradong tanong ko.

"Of course I am. What? Do you expect me to manage other company than ours?" He chuckles.

"N-No. Hindi iyan." I uttered. "The other one. Are you really gonna marry me?" I asked nowhere.

Natahimik kami pareho mahing siya siguro ng ma-realize niya ang kaniyang sinabi. I guess I made an awkward conversation.

"D-Don't mind it! So—" He sighed before speak.

"Yes. I'm serious." He confirmed.

"You're still minor, Kenzo. You can't be serious—" He defended himself.

"Age is not the basis of maturity. Hindi porque bata pa tayo ay mag s-stuck tayo sa phase na yan. Nasa modern era na tayo. We can decide our own. We are free to share and express our opinion. We're also free to decide and plan in our own, Scenary."

Alam kong bata pa kami at pwede pa mabago ang mga perspectives, plans, and even our dreams. But I will carry that promise, Kenzo.

Natapos ng maaga ang first subject dahil siguro wala na silang ituturo, it's the end of our school year. Pinag de-decide na nga kami ng strand and course na gusto namin e.

"Scenary?" Nilingon ko ang lecturer namin sa Home Economics.

"Yes, Maam Gilda?" Isa siya sa favorite teachers ko, I love her subject din kasi!

"Are you really sure about ABM strand?" She asked.

Actually hindi ko rin alam. Kaya lang naman ako mag A-ABM para kay Kenzo even sa college, I still want to chase him!

"Opo, Ma'am. It will help me to manage our Cafe in the future po." I said.

"You know, Scen. I really, really like you in my subject." Ma'am shared.

"B-Bakit naman, Ma'am?" Halos kasi kalahati ng Lecturer namin ay paborito ako lalo na at active pa ako lagi.

"Kasi ikaw lang yung nagpapakita ng interes sa subject ko. I love the taste ng mga binebake mo at niluluto, even how you arrange a table: the bouquet and table napkins! Kaya nga tuwang tuwa ako sayo sa Food and Beverage skills mo. Kaya nakakapanghinayang kung di mo ipu-pursue." Kwento pa ni Ma'am.

I smiled. "Madali lang naman po yan matutunan e, sa ngayon gusto kong sulitin po yung high school life ko muna."

She smiled at me proudly.

Nasa canteen kami ngayon for lunch. Umorder lang ako palabok at pineapple juice.

"Alam mo mag mo-moving up na lang tayo lahat lahat yung palabok tinitipid pa rin sa sauce!" Natawa ako sa reklamo ni Brie.

"Sinabi mo pa! Tingnan mo nga itong ginintuang presyo ng Tapsilog na to!" Monic said at pinakita ang order niya, siya lang kasi ang naiiba.

"Ang mahal, tangina be kasi daw java rice to, e gago wala ngang lasa e!" nadi-dissapoint na reklamo din ni Monic.

I just laughed with them. Panay pa ang asar nila sa akin na kaya daw di ako nagrereklamo kasi pa-goodshot daw ako sa school.

"Pero seryoso kami, Scen ah." Pangungulit ni Brie. "Ito matinong usapan to ha! Papaputol ko ang daliri ko pag hindi to natupad." sumpa ni Brie.

"Ako rin!" dagdag pa ni Monic.

"Ikaw lang ang mahihiwalay sa amin ng strand kaya kapag may nambully sayo doon sabihin mo lang samin, Sasampalin ko yan hanggang sa madurog ag mukha!" Pagbabanta ni Brie.

"Oo be, Si Brie na. Naalala mo nung elementary tayo? Isang maasim na batang gangster gangsteran yan si Brie noon e. Nakikipag wagwagan pa yan sa mga Grade 6 yan nung Grade 4 pa tayo!" Nakakalokong throwback ni Monic na nakapagpapikon kay Brie.

I'm so glad I have this friends. Friends that ready to protect and comfort me kahit na hindi ako nag o-open up sa kanila. Kahit na minsan naiilang ako magsabi sa kanila ng saloobin ko. Monic and Brie are trully bestfriend nung elementary kasi kami ibang circle of friends kasi ang sinasamahan ko but when we reach on high school naging ka-close ko sila hanggang sa kini-claim na nilang trio na kami. Never nilang pinadama sa akin na hindi ako belong  sa frienship na meron sila. Naalala ko pa dati kahit alam nilang hindi ako sumasama sa gala ay ini-invite pa rin nila ako para hindi ko maramdamang out of place ako sa kanila.

Thinking those memories makes me more feel thankful to God. He gave me this people na hindi ko aakalaing magiging kaibigan ko.

Bigla ay sumagi sa isipan ko si Hershey. Monic, Brie and I are friends for almost 4 years masyado silang open sa akin. Kahit isa sa secrets nila ay wala silang itinago sa akin. While Hershey almost my childhood friend akala ko ay kilala ko na siya. Akala ko ay ganoon na kami ka-open sa isa't isa. Pero hindi. She's very secretively.

Nang matapos ang last subject ay inayos ko na ang gamit ko. Nakarinig ako ng ingay mula sa labas kaya napalingon ako doon.

I saw Kenzo, staring at me. He smile widely. I smiled to him.

Tumayo ako at binuhat ang bag ko kasabay noon ang paglapit ni Kenzo upang kunin ang bag ko at dalhin.

"Sana all, No Brie?" Mapangasar na turan ni Monic.

Sabay kami lumabas ng room. Napansin kong wala si Nichel or kahit si Zyler.

"Where are your friends?" Tanong ko.

"Club." He answered.

Nagpunta muna kami sa Park ng school at naupo sa bench doon. Umupo ako roon, Kenzo lay down at humiga sa kandungan ko at pumikit.

I saw how stress he is. I comb his hair using my fingers. He opened his eyes and stare me. I stop when he get my right hand at niyakap sa kaniya. He close his eyes again.

You're that tired, Kenzo? I said in my mind. I continue brushing his hair using my left hand fingers.

"You're pagod?" I sweetly asked.

"Fvcking tired, but when I'm with you...."  Binitin niya ang salita at nanatiling naka pikit.

"What Kenzo?" tell me more Kenzo.

"It's feel warmth, comfort, rest, and..." He softly spoken.

"And?" Nanghahamon na tanong ko.

He opened his eyes and stare at my eyes. "Home, I'm home....you're my home." I blinked many times.

Nasa ganung pwesto kami ng mapamilyaran ang isang tinig.

"Scenary!" Nilingon ko siya. This is it.

"Yes, Hershey?" I coldly replied.