სისხლი/დასრულებული

<14>

14.

გარეთ წვიმაა,ნაზი მაგრამ სევდიანი, მე და ჩემი მეგობარი ერთად ზღაპრებს ვკითხულობთ , იქ სადაც სულ დავდივართ, დიდი ხიდის მეორე მხარეს, სულ ეშინოდა დედას და მამას მაგრამ კარგად ვიცოდით აქაური გასასვლელი, ხიდის გვერდით უსაფრთხო გადასასვლელი იყო, სულ იქიდან გადმოვდიოდით ღამღამობით, ერთ დღესაც უკვე ძალიან ბნელოდა,გზაში ფანარიც გაფუჭდა,მეტი წასასვლელი არ გვქონდა და ერთადჩვენი პატარა ხის სახლისაკენ გავიქეცით,
უკან ჩემი მეგობარის კივილი გავიგონე,
-თეჰიონ მიშველეეე...

ვერაფერს ვხედავდი, გული ძალიან მიფეთქამდა, ლამის გული წამივიდოდა, დავბრუნდი მის დასახმარებლად მაგრამ იქ აღარ დამხვდა,

ჩვენს პატარა სახლში ავედი და იქ ტირილისგან ჩამეძინა,
მალევე სინათლე მაღვიძებს , ნამტირალები მშობლებს მივყავარ სახლში,
გამალებით მეუბნებიან ქუქი სად არისო მაგრამ შიშისგან ხმა ვე ამოვიღე...

სამი დღე გადის და ქუქი სრულიად ჯამრთელი ჩვენს ბილიკზე ჩნდება,უკვე ფარხმალ დაყრილი,
მისი დედა გამოვარდა , ტირილით ჩაეხუტა მაგრამ ქუქიმ არც კი გაიკარა,

მერე მეც მივედი და ხმაც ვერ ამოვიღე,იმ წამსვე უნდა დავბრუნებულიყავი...

-მე...მე...

ხმა ამიკანკალდა, ძალიან შემეშინდა...

-თეჰიონ!

უცებ ხმა მესმის, ახლა ხომ ჯონქუქის წყეულ სახლში ვაგდივარ...

მიახლოვდება და სახეში ხელს მარტყამს...

გული ისევ სწრაფად მიცემს...

-სწრაფად ოთახში!!

-აქ მინდა...

და კიდევ ერთი გარტყმა...

-ესე გინდა ხო?
კარგი...არანაირი შენი ოთახი, არანაირი ჭამა, არც არაფერი მთელი ორი დღე!!!

ის ისევ მკაცრად მექცევა...

როგორც ჩანს ჩემმა სიკარგემ არ გაჭრა...