After walking at the village alone, napansin ko yung phone ko na kanina pa pala nagre-ring. Hindi ko nalang pinansin dahil gusto kong mapag-isa. Gusto kong iwan lahat ng malulungkot na alaala sa buhay ko. Gusto kong magbagong buhay after all the pain for being tanga sa pag-ibig. Ganun naman talaga e. Walang genius.. genius, walang logic... logic, pagdating sa pag-ibig. Pero makulit yung tumatawag kaya sinagot ko na.
I: Hello, who is this?
Him: A-ika, please pumunta ka naman dito sa bahay oh.
Ako: Rudolf? At bat naman ako pupunta sa bahay niyo aber? Nasa Makati ako for vacation. Sorry nalangg.
Him: Please Aika. Hindi ko na alam yung gagawin ko, kailangan kita ngayon. Kung hindi ka pupunta, magpapakamatay ako. End Call.
Nakokonsensiya ako pero, matagal na kaming wala ng lalaking yun. May girlfriend siya. Bat ako tinatawag niya? So I decided to go home but I recieved a text message again from him.
" Good Bye Aika."
Parang binuhusan ako ng malamig na tubig at nagising sa katotohanang may feelings pa naman akong natitira sa kanya. Nagbihis ako at nag-iwan nalang ng sulat sa lampshade ko dahil mapapa-aga yung uwi ko.
After ng 30minutes na biyahe. Nakarating ako sa condo unit niya. Siyempre sinabi ko sa Guard na Girlfriend niya ako dahil ayaw niya talaga akong papasukin. Emeghesh. Mamatay na yung nasa taas. After ng pakikiusap ko, napapasok naman ako. Naalala ko, wala pala akong susi ng condo niya ?_?. Bwiset naman kasi na lalaking toh! Pagdating ko, bukas yung pinto kaya tinignan ko kung asan na siya mula kitchen hanggang bathroom. Pag open ko, nakahandusay na siya dun. Walang damit at tanging boxer lang yung suot niya. Walang abs abs dahil bigla niya nalang akong yinakap ng mahigpit. Gusto kong pumiglas pero umiiyak na siya. Hindi ko alam yung gagawin ko pero parang nadala na rin ako sa emosyon niya. Yinakap ko siya, walang kibuan hanggang sa tumigil na siya sa kaiiyak.
"Ano bang ginawa mong lalaki ka huh! Walang hiya ka! Halos takbuhin ko na yung condo mo ng nakahigh heels dahil sa takot na kung anong mangyari sayo."
Tapos tinulak tulak ko siya. Aaarrrg nakakainis talaga.
Aika, mahal pa kita. Sabihin mo naman na mahal mo pa ako. I love you more than my life. Alam mo ba kung ano yung rason ko kung bakit ako pumunta sa Canada? I was forced because I need to have my Chemo. there. May sakit ako Aika. May Lung Cancer ako. Stage 2. Ayokong mag-alala ka sakin kaya kahit masakit pinilit kong pumunta dun mag-isa. Pinagsabay ko yung pag-aaral at pagpapagamot. Gusto ko na ngang mamatay noon pero naalala ko anjan ka pa. Ikaw lang yung nagpapalakas sakin doon. Gabi-gabi umiiyak ako dahil naaalala pa rin kita. Nakokonsensiya ako dahil hindi man lang kita nasabihan. I'm sorry Aika. I'm very sorry.
" Namasa bigla yung kamay ko. Nanlamig ako sa mga narinig ko sa kanya. Parang may kuryenteng dumadaloy mula sa puso ko. Naiinis ako sa sarili ko. Nagu-guilty ako sa mga ginawa ko sa kanya. Bat ba kasi hindi niya sinabi sa'kin na may cancer siya. Maiintindihan ko naman. Mahal ko siya pero nandun pa rin yung sakit noon nung iniwan niya ako. I'm sorry Rudolf pero nakamove-on na ako. Ayoko ng masaktan ulit. Hindi pa ako ready para magtake ng risk ulit. Siguro may mga pagkakataong kailangan din nating magpahinga at marealize na napapagod din ang puso. Aaminin ko, may feelings pa ako sayo pero-.
Bigla akong hinalikan ni Rudolf. He start to unbotton my shirt. I was fucking nervous that time. Ayoko... ayoko pero nadadala ako sa emosyon ko. Mahal ko pa siya. Mahal ko pa yung ex ko pero, hindi to pwede. Mali to.
Wala akong nagawa kundi magpadala sa sitwasyon. He gave me a French Kiss. Down to my neck, to my Boobs but I liked it. May nangyari sa'min ni Rudolf. Both naked kami nung nagising na ako. Tanging yung kumot nalang ang tanging tumatakip sa pagkababae ko. Hiyang-hiya ako sa sarili ko pero ayokong magising si Rudolf na kasama niya ako. Ayokong kausapin siya.
Nagbihis ako at umalis sa condo niya. Pinagluto ko siya ng soup bago ako umuwi. Sa dorm na ako nagdecide pumunta dahil gusto kong mag-isip. Pano kung mabuntis ako? Ayoko, ayokong masira ang lahat ng pinaghirapan ko. Ayokong sabihin ng mga magulang ko na, masama akong anak. Pinilit kong makatulog hanggang sa hindi ko namamalayan na mahal ko na naman si Rudolf. Na ayokong iwan suya ulit. Naaawa ako sa sarili ko. Gusto kong umiyak pero hindi ko magawa. Hanggang sa hindi ko namamalayan na nakatulog na ako.
-----------
