Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
... You might love her now, but you loved me first. Said you'd never hurt me, but here we are. Oh, you store on everystar, How could you be so reckless with my heart? ...
Koltuğun tepesine yasladığım dirseğim ve çenemdeki elimle oturuyordum. Hafifçe nefes verdim. İstemsizce aşağı bükülmüştü.
Şarkıyı söyleyen adama baktım göz ucuyla. Bu gece için özellikle mi bunu seçmişti, aldatıldığımı öğrenmemin şerefine?
Gün içinde çok bir şey hissetmemiştim ama akşam olup kalabalık arttığında ve gelenler arasında Hyunjin'i de gördüğümde kalbimde bir sızı olmuştu.
Beomgyu Hae'yi dansa kaldırmıştı, Lola ve Taehyun bar taburelerine oturmuş yeni flört olmuş gibi bir heyecanla konuşuyorlardı. Kai ortalarda bile yok, kendi deyimiyle ava çıkmıştı. Karşımda oturan Yeonjun ve Jiyeon'a baktım. Fotoğraf çekiyorlardı ve onların bu hallerine göz devirmeden edemedim. Jiyeon bile mutluydu, aldatıldığını bile bile mutluydu. Ben ayrıldığım halde onun kadar mutlu hissetmiyordum.
Beni gerçekten sevdiğini, çok iyi bir ilişkimiz olduğunu ve doğru insanı bulduğuma inanmıştım. Beni resmen ayakta uyutmuş arkadaşlarımı haklı çıkarmıştı.
Yanımdaki kımıldanmayla Soobin'e döndüm. Göz kırpıp imayla güldü. "Hoşuna gitmedi mi?" Çenesiyle Yeonjun ve Jiyeon'u işaret ettiğinde tek yaptığım göz devirmek oldu. Şu an dert edebileceğim son şey bile değillerdi.
Hyunjin ayrı bir konuydu ama yine aynı şeyi yaşadığımı hissediyordum. Ayrıldığım zaman kimsenin arayıp sormaması gibi aldatılmış olmam da kimsenin umrunda değildi sanırım.
Lola'nın durumu bildiği halde tek kelime bile etmemesine kırılmıştım. Taehyun onun mesajına üç dakika geç baktığında bunu kıyamet kopmuş gibi anlatışını aylarca dinliyordum. O ise yine "Nasılsın?" diye sormayı çok görmüştü.
İstemsizce kaşlarım çatılmıştı. Sanırım ciddi anlamda görünmezdim. İlişkide Hyunjin için ve her konuda arkadaşlarım için.. Yine de Hyunjin'e minnettar hissediyordum, o hiç değilse seviyormuş gibi davranmıştı. Diğerleri buna zahmet bile etmiyordu.
"İyi görünmüyorsun."
Kulağıma Yeonjum'un sesi geldiğinde ne ara yanıma geldiğini anlamadığımdan irkilmiştim. Omzumu silktim. "İyiyim ben."
"Değilsin." dediğinde göz devirdim. İyiyim, diyorsam iyiyimdir değil mi? Anlamakta problemi mi vardı bunun?
Öfkeyle bir nefes verip kafamı çevirdim diğer tarafa. Onu görmek istemiyordum, nedenini bilmediğim bir şekilde ona çok sinirli hissediyordum.
"Arin.." Jiyeon kollarını masaya doğru uzatıp şımarıkça bana seslendiğinde tek kaşımı kaldırıp iki yana salladım kafamı. Ne söyleyecek olursa olsun umarım tahammülümün olmadığının farkındaydı.
