Αλφαβητικά one-shots της Κρυστέλ #TYS2023 #SPBC2023

Α, α) Αγανάκτηση

⚠️ Προς αναγνώστες από mirror sites, όπως το teenfic: ⤵️

Εγώ, η Στυλιανή Κανταρτζή, ως μοναδική διαχειρίστρια του προφίλ EstelleLuminesCent και συγγραφέας του παρόντος βιβλίου, δηλώνω υπεύθυνα ότι ουδεμία σχέση έχω με την αναδημοσίευσή του στο teenfic κι άλλους παρόμοιους ιστότοπους. Αν διαβάζετε δικό μου κείμενο σε ιστοσελίδες πέραν του Wattpad, σας ενημερώνω ότι βρίσκεστε σε έναν παράνομο ιστότοπο που παραβιάζει τα πνευματικά δικαιώματα των συγγραφέων, κλέβει τη δουλειά τους και εκθέτει τη συσκευή σας σε κακόβουλα λογισμικά κι επικίνδυνους ιούς. Εγκαταλείψτε άμεσα αυτόν τον ιστότοπο, καταγγείλτε τον στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος και διαβάστε τις ιστορίες μου στο Wattpad.

⚠️ To readers from mirror sites such as teenfic: ⤵️

I, Styliani Kantartzi, as the sole administrator of the EstelleLuminesCent profile and the author of this book, declare responsibly that I have nothing to do with its republishing on teenfic and other similar websites. If you are reading my literary work on websites other than Wattpad, I am informing you that you are on an illegal web page that violates authors' copyrights, steals their work, and exposes your device to malware and dangerous viruses. Please leave this site immediately, notify cybercrime prosecution and read my stories on Wattpad.

Α, α) Αγανάκτηση

Κι όμως... στην αρχή δεν το 'χε καταλάβει. Δεν είχε καταλάβει πώς τα φιλικά χέρια που προσφέρουν βοήθεια, ξαφνικά αρπάζουν μαστίγιο και σε χτυπούν. Πώς οι σύμμαχοι γίνονται δυνάστες κι ο ίδιος σου ο Τόπος... η φυλακή σου.

Ο Εθίρ δε θυμάται πότε ακριβώς ήρθε η αλλαγή. Πότε ήταν που η υπομονή μετατράπηκε σε υποταγή. Κι είχε έρθει γλυκά τούτη η αλλαγή. Γλυκά κι ανεπαίσθητα, τυλιγμένη στους παραισθησιογόνους καπνούς του ονείρου. Κι ας έβλεπε την πόλη του να βεβηλώνεται. Κι ας άκουγε τα αδέρφια του να σφαγιάζονται. Κι ας ένιωθε πως ο πολιτισμός του ολόκληρος καταδικαζόταν σε θάνατο και πως τα νιάτα που μόλις είχαν έρθει, αλλά και 'κείνα που θα ερχόντουσαν μετά, θα ζούσαν καταδικασμένα στη σκλαβιά. Δεν είχε το νου, ή τη δύναμη να αντιδράσει. Είχε γίνει βολικά αναίσθητος...

Κι όμως, βαθιά μέσα του, ο Εθίρ το αισθάνεται: πλησιάζει η μέρα που η υποταγή θα μετατραπεί σε αγανάκτηση! Η μέρα που όλοι θ' αναγνωρίσουν το μαστίγωμα ως μαστίγωμα κι όχι ως χάδι! Η μέρα που οι υπερήφανοι Δράκοι του Ντράνθρογκ θα θυμηθούν τι πάει να πει αξιοπρέπεια! Η μέρα που προδότες και δυνάστες θα λάβουν τη δίκαιη ανταμοιβή που τους αξίζει!

Μέχρι όμως να έρθει η ευλογημένη εκείνη μέρα, ο Φύλακας της Φωτιάς υπομένει τον πόνο των δεσμών του και τη σκληρότητα των Τζέργκα που λέν' πως είναι αφέντες του. Καθημερινά η σκέψη θολώνει και το αιμοβόρο ένστικτο κυριαρχεί. Η εικόνα του Πατέρα Ήλιου ξεθωριάζει κι οι όμορφες μνήμες σβήνουν. Το νιώθει... χάνεται κι αναρωτιέται αν κάποιος κάποτε θα τον βρει... αν θα βρει τον αληθινό Εθίρ μέσα στο αγρίμι που όπου να 'ναι θα πάρει τη θέση του...