Αλφαβητικά one-shots της Κρυστέλ #TYS2023 #SPBC2023

Λ, λ) Λουλούδια

Λ, λ) Λουλούδια

Στη Λόλι αρέσουν τα λουλούδια. Πάντα της άρεσαν! Το άρωμά τους, η όψη τους, η αίσθησή τους· όλα αυτά της δημιουργούν ένα αίσθημα γαλήνης, γι' αυτό και σπάνια αφήνει τον εαυτό της να βρεθεί κοντά τους. Είναι τόσο γλυκό αυτό το αίσθημα που δεν ρισκάρει να το ρουτινιάσει, νιώθοντάς το συχνά. Το φυλάει για τις πιο ιδιαίτερες στιγμές, τις στιγμές που το μυαλό της είναι ανεπηρέαστο από την φθορά της καθημερινότητας... μα είναι τόσο λίγες αυτές οι στιγμές! Κι όσο μεγαλώνει γίνονται ακόμη λιγότερες...

---

Όταν ήταν μικρή αγαπούσε τις μαργαρίτες και τις παπαρούνες που φύτρωναν στις πλαγιές. Της άρεσε να τις κοιτάζει να χορεύουν με το ελαφρύ αεράκι της Άνοιξης, να τις μαζεύει σε ωραία, περιποιημένα ματσάκια και να ακούει τα 'μπράβο' από τους γονείς και τους παππούδες της για την καλή της δουλειά. Αργότερα, όταν άρχισε να διαβάζει, οι προτιμήσεις της άλλαξαν· αγαπημένα της έγιναν τα έντονα ροζ τριαντάφυλλα, σαν αυτά που είχε στα μαλλιά της η πριγκίπισσα του αγαπημένου της βιβλίου. Φούξια την λέγανε και φούξια ήταν τα τριαντάφυλλα που φορούσε. Βέβαια, στην πραγματικότητα ήταν δύσκολο να βρει κανείς φούξια τριαντάφυλλα, έτσι η Λόλι συμβιβάστηκε με τα ροζ, όσο πιο έντονα ροζ μπορούσε να βρει. Τότε ήταν ένα πολύ ονειροπόλο κοριτσάκι, που ήθελε να γίνει κι αυτή πριγκίπισσα, να ζήσει πολλές μαγικές περιπέτειες και φυσικά στο τέλος να βρει και τον πρίγκιπά της.

Μα όσο μεγάλωνε κι όσο η ζωή της άλλαζε προς το χειρότερο, άλλαζαν και τα λουλούδια που της άρεσαν. Καθώς ανακάλυπτε τον σκοτεινό και γοητευτικό κόσμο της γκοθ κουλτούρας, ήταν κάτι παραπάνω από αναμενόμενο να την τραβήξουν τα μαύρα τριαντάφυλλα. Κι αν μάλιστα είχαν κι αγκάθια, τότε ήταν ακόμη καλύτερα. Θυμάται τον εαυτό της με τόνους μαύρο αϊλάινερ γύρω απ' τα μάτια κι ένα βελούδινο μίνι φόρεμα με κορσέ στη μέση, δικτυωτό καλσόν και μαύρες ψηλοτάκουνες μπότες με αγκράφες, έτοιμο για τον σχολικό χορό της τρίτης γυμνασίου. Ήταν η πρώτη φορά που θα εμφανιζόταν μπροστά στους συμμαθητές της χωρίς τα γυαλιά της· μια στιγμή που περίμενε εδώ και τρία ολόκληρα χρόνια. Όμως όσο κοιταζόταν στον καθρέφτη, δεν μπορούσε παρά να προσέξει ότι κάτι έλειπε... και το βρήκε: το μαύρο τριαντάφυλλο που είχε αποξηράνει κάτι μήνες πριν θα ήταν το τέλειο αξεσουάρ. Με ένα μαύρο λαστιχάκι και λίγη δουλειά με τα σύνεργα χειροτεχνίας της, σύντομα στόλιζε τα σκούρα καστανά της μαλλιά. Ήταν πανέτοιμη... ή τουλάχιστον έτσι πίστευε, μέχρι να βγει απ' το δωμάτιο...