Chapter 4

8 1 0
                                    

ARIES


Sa loob ng ilang buwan naming pagsusulatan ni Libra, marami akong natutunan. Kagaya ng kung gaano kaganda ang mundo para sukuan mo ito. Hindi dahil pangit na ang landas na tinatahak mo ay susuko ka na. Tandaan, hindi mo makikita sa gitna ng gubat ang kagandahang hatid ng nasa tuktok ng bundok. Pero minsan, hindi natin masisi ang mga taong piniling sumuko sa hamon ng buhay dahil, kagaya ko noon, walang akong dahilan para gumising sa umaga, pero walang choice dahil sisikat at sisikat ang araw. Babangon at gagawin ang nakasanayan.


I felt alone for the longest time of my life, and I really can't believe that right now I have someone waiting for me outside. Sa buong buhay ko, ngayon lang ako naging excited sa mga darating na araw. Noon, natatakot akong matulog sa gabi at pagod akong simulan ang bawat araw, ngunit ngayon, nagpapasalamat ako sa gabi dahil mayroon akong panibagong bukas na aabangan.


"Ang ganda ata ng gising natin bunso?" Si ate.


She must have seen me widely smiling and excited for the day.


"This is the very first time I've seen you waking up happily." dagdag niya ng hindi ako sumagot sa unang sinabi niya.


"I slept well, that's why." I lied, of course I will.


They didn't know anything about libra only manong Jude knew.


"I need to talk to you, I have something important to tell." si ate.


"Why are you outside?" Kunot noo'ng tanong ko.


Every time she wants to talk to me she went inside my room. Nagtataka ako kung bakit nasa receiving area lang siya nakikipag-usap sa'kin ngayon.


She adjusted her glass before speaking. "You need to eat first." Gesturing the well-wrapped food. I walked towards the food to get it and then back to the window to face her.


"I can listen while eating." Urging her to talk.


It must be important; she wouldn't have bothered me this early if it wasn't. Madalas kapag bumibisita siya sa'kin ng ganito ka aga sumasaya ako dahil baka... baka lang may nadiskubre na silang gamot para sa sakit ko. Every time she visited, I got a no answer, and every day that passed, I just didn't care anymore.


"Mom and I will fly to the US, and by that time you need to prepare your body."


I dropped my spoon upon hearing what she said. 


"Aries, are you okay?"


"Yeah" My reflexes just responded.


"Are you sure? no pain? or anything strange feeling?" sunod-sunod na tanong niya.


Umiling lang ako. I am to shock to form any words. Naka hanap na ba talaga sila ng gamot para sa'kin? Bago pa ako maka pag-isip ng konklusyon sa utak ko nagsalita na si ate.

Destined, DestinationTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon