AJANIN DEŞİFRESİ

Çağlar Koleji

Kırmızı arabaya vardığımda ön koltukta ajan üssümün bahsettiği ajan çift vardı. Yola koyulduğumuzda içimde tuhaf bir his olduğunu gördüm. Bu korku muydu ? Ya da üzüntü mü? Bence hiçbiri değildi. Sadece şimdiye kadar hissetmediğim bir duyguydu o kadar.

Sonunda Çağlar koleji yazısını gördüğümüzde arabayı okulun otoparkına park ettik. Tam inecekken onlar beni durdu.

" İsmin ne?"

"Asena ama yeni kimliğimdeki Simge . Sizinkiler ne?"

"Benim gerçek adım Mehmet ama yeni kimliğimde adım Rıza."

Eşi ise duruşundan ve bakışından bir kez bile taviz vermeden konuştu.

"Melek şimdiki adım Ayşen.Tanışma faslımız bittiyse okula girip senin kaydını yaptıralım." Arabadan inip üçümüz de çağlar kolejinin girişine baktık.

Belanın ne olduğunu anlamak için o belanın ta kendisi olmaya gidiyordum. Her attığım adım bir tehdit niteliğindeydi.

Müdürün kapısının önüne gelince kapıyı çalıp içeriye girdik. Müdürün masasına oturmuş mini etekli sarı saçlı kadın ile gülüşürken yakaladığımız müdürümüze Mehmet abinin ortamı dağıtmak için öksüp"Müdür beyin odası burası değil mi?" Diyerek müdürün masasına bir adım daha yaklaştı. Müdür ve kadın toparanınca sarışın kadın konuşmaya başladı.

"Muzaffer Bey öğrenci listesini doldurdum fakat bir iki öğrencimiz sınava girmedi onlar da girince sisteme işlerim." Muzaffer Bey mahcup bir gülümseme ile karşılık verdi.

Yüzünü dikkatlice inceledim ama adamın yüzünde nur yoktu. Kadın bize de selam verip odadan çıktı.

"Buyrun ne için gelmiştiniz?"Melek abla boğazını temizleyip konuşmaya başladı.

"Kızımızı bu liseye kaydını yaptırmak istiyoruz. Bu Koleji çok övdüler. Ama inşallah övdükleri gibidir." Diyerek inceden ayarı veren melek ablayla göz göze geldik.

" İzmir'in en iyi koleji bizim kolejimizdir. Yani doğru yerdesiniz. Kızımızın kimliğini alayım sizin de getirmeniz gereken belgeleri doldurup sonra kontrat'ı imzalarız."

"Peki okula ne zaman başlayacak? Okuldan geri kalmasın malum son sınıf ve dersler onun için çok önemli."

"Yarın gelsin başlasın bugün hallederiz kayıt işlemlerini kızımızın." Kızım dedikçe yüzüne kussam yakışmayacak adama zorla gülümsemeye çalışıyordum. Mehmet abi müsade isteyince kalktık ve Arabaya ilerleyip yola koyulduk.

Şimdi ise okul üniformalarımı alıyorduk. Forma giymeyi oldum olası sevmezdim ama mecburen giyecektim. İtirafları sevmem ama formanın eteği hoşuma da gitmişti...

Bugün de bitti. Benim için asıl yarın büyük gündü. Kendimizden emin bir şekilde bize tutulan eve girdik ve hiç bir şey demeden odama gittim. Kapıyı kilitlediğim gibi yatağa kendimi attım ve gözlerimi kapatıp bütün gücümü toplamak istercesine gözlerimi daha da sıktım. Bu görev bir poker oyunu gibiydi benim için. Tüm varım ve yoğum ile girdiğim bu olaya ya kazanıp her şeyi düzelecektim. Ya da deşifre olup ölümümü Muzaffer Çağlar'ın elinden tadacaktım.

***

İnşallah ölmezsin yaaaaa ağlatma beni Asena yaaaaa:'-)

Başarman gerek kızım yaparsın sen ben inanıyorum. Her nefes aldığın gün sana bir umut için başlangıç... O yüzden ben inanıyorum yaaa Asena yapar.

Herkes için de öyle herkes aslında birer Asena bu hayatta ya başarır ya kaybeder ama bu o günün kazananı veya kaybedeni düşünmek yerine her nefes aldığınız gün bir umut için başlangıç olduğunu bilin. Hayaller yıkılabilir ama umutlar sen umutlarımı söndürdüm desen de onu söndüreceğine umut edersin. Yani umut içinizde sizinle olan bişi. Sakın pes etmeyin.

Umut edin, nefes alın ve tekrardan başlayın...