In Love With Minn...

8

- რა ხდება?

- რას გულისხმობ?

- ჯიმინ.

- რა ქუქი?

- ბრწყინავ.

- ოოო იუნგი ვნახე.

- რა? სად?

- პარკში და ცოტა ვიცუღლუტე.- ვამბობ და ოთახში შემოსულ თეჰიონსა და იუნას ვავლებ თვალს.

ყველანი მათ უყურებენ და ხან ჩემსკენ გამოაპარებენ მზერას. მასწავლებელი შემოდის ყველაფერი საშინლად უაზრო მეჩვენება თუმცა იუნა და თაე ყველაფერს იწერენ და მათ ქუქი შესციცინებს.

- შენსა და თაეს შორის რა ხდება?

- თითქოს და მშვიდობაა, მეშინია რომ ეს ყველაფერი მელანდება.

- რას გულისხმობ?

- იმას რომ მასაც მოვწონვარ, მე არაფერი არ მაქვს ისეთი რომ მისნაირ ადამიანს მოვეწონო ჯიმინ. ის ანგელოზია, მე კიდევ მოსიარულე დემონი დედამიწაზე.

- მთლად ასეც არაა, მაგრამ ერთმანეთს არ შეეფერებით ეგ სიმართლეა თუმცა ხომ იცი რაც უფრო განხვავდებით ერთმანეთისაგან უფრო მიისწრაფვით ერთმანეთისაკენ... შეერთებისაკენ.

- მეშინია.

- რომ მიგატოვებს?

- რომ მას დავაზიანებ. ვიცი ვამბობ რომ თუ ვინმე მას მიეკარება არ ვაცოცხლებ მეთქი, მაგრამ მეშინია ჯიმინ.

- მამაშენი?

- ჰოო, გეფიცები ეს კაცი ჩემს საწამებლად გაჩნდა დედამიწაზე, არამარტო ცხოვრებას მიმწარებს არამედ მომავალსაც მინგრევს.

- რას გულისხმობ?

- გახსოვს მისი იდიოტი მეგობარი.

- მას რა დამავიწყებს.

- აღმოჩნდა რომ მას შვილი ჰყავს, გოგონა და მამაჩემს უნდა რომ ის გავიცნო უკეთესად.

- გაიცნო? რატომ?

- ამბობს რომ უბრალოდ უნდა ვიცნობდე მის მეგობრებსა და მის წრეს რადგან მისი ერთადერთი მემკვიდრე მე ვარ, მაგრამ გული სულ სხვა რამეს მიგრძნობს, რამოდენიმეჯერ იყო ჩვენთან ოჯახში ის გოგოც, მიუხედავად იმისა რომ ძალიან საყვარელია, მე მაინც არ ვარ მისით დაინტერესებული და შემიძლია დავიფიცო რომ თვითონაც ვკიდივარ, მაგრამ მამაჩემის მზერა როცა მას უყურებს, გეფიცები გული მიგრძნობს რომ სულ სხვა გეგმები აქვს, მასთან და ჩემთნ დაკავშირებით.