~Buzul~

17.blm

17.bölüm

Benim baktığım bu gözler alev saçıyordu kızgındı saf ve nefretin birleşip annemin gözlerinde yer edinmişti annem bana aynı gözler ile bakarken başkasına hep farklı gözlerle bakmıştı kıskanıyorum annem kime farklı gözlerle bakarsa kıskanıyorum bu kıskançlık bitmeyecek bir kıskançlıktı bu kıskançlığın sonu gelmeyecekti

Karşıdan birbirimize öyle bakmıştık annem bana herzaman karşılaştığım gözler ile bakarken ben anneme özlem dolu gözler ile bakıyordum annemi özlemiştim

-" ne bakıyorsun bana öyle güngörün yanında seni bir daha görmeyeceğim oğlumdan uzak duracaksın duydun mu beni oğlumun olduğu yerde sen olmayacaksın

-" kardeşimi alma benden bana ne yaparsan yap ama kardeşimi alma benden ondan uzak duramam bunu isteme benden ne olursun anne sana yalvarırım yapma bunu

-" beni burda bir kişi bile durduramaz ve ben istediğim gibi sana davranırım gör bakalım neler yapacağım sana

-" anne ne yapıyorsun

Annem kollarımın arasından kardeşimi benden almaya çalışıyordu ama bunu yapmasına göz yumayacaktım bu sefer olmayacaktı bu sefer lütfen bir kere şansım varsa bu şansımı burda harcamak istiyorum herzaman ağlayabilirim acılar çekebilirim ama şimdi beni kardeşimden ayırmasın

Güngörü göğsüme bastırdım annem kollarımı iki yana açmaya çalışıyordu yapamayınca kızgın kaşları daha çok çatışıyor ama yapamıyordu

-" bırak oğlumu

-" bırakmayacağım o benim kardeşim

-" hayır değil bırak

Kollarımdan anneme cevap verirken almıştı kahretsin ki almıştı annem beni kardeşimden ayırmıştı

Beni kardeşimden ayırdığı icin mutluydu yüzüne yerleştirdiği gülümse ile kollarında güngörün kokusunu çekti gözlerimin içine bakarak tekrar derin bir nefes alarak kardeşimin boynundan öptü gözlerimin dolduğunu görmesin diye parmaklarımla oynamaya başladım

-" bana karşı hep kaybedeceksin buzul demir sen kaybetmeye mahkum birisin bunu sakın unutma eğer unutursa sana hatırlayacağım

-" çık git burdan gitt seni istemiyorum senden nefret etmemi istiyorsun bu günden sonra senden nefret ediyorum eğer sana yaklaşırsam yanında durursam bil ki bu güngör içindir

-" seni oğlumun yanına sokarmıyım sanıyorsun sen benim oğluma dokunamayacaksın oğlumun hep karşıdan izleyeceksin çünkü sen artık o evden kovuldun

-" bana söyleyeceklerin bittiyse git

-" burda durmaya niyetli değilim zaten kovmana gerek yoktu gidiyorum

-" git işte

Yanağımdan süzülen yaşı annem görmeden sildim canımın nasıl yandığını görüyordu gözlerimden süzülen yaşı görmesini istemedim

Zevkle yüzünden eksik etmediği sahte gülüşü ile dalga dalga yaptığı saçlarını savurup açık duran kapıdan çıkıp gitti

Gözlerimi kapıdan ayırmadım aklımda güngörün kokusunu nasıl içine çektiğinde kalmıştı benim annem saçlarımla bir kere bile oynamadı ama gözlerimle nasıl güngörün öptüğünü gördüm yakın zamanda güngörle nasıl oynadığını mı görecektim annem beni sevmiyordu ama güngörü sevecekti bana yapmadığı şeyleri güngöre mi yapacaktı beni evden kovarak iyi bir şey yaptın anne ben kardeşimle nasıl oynadığını görmek istemiyorum kardeşimi nasıl sevdiğini görmek istemiyorum yüreğim kaldırmaz bunu işte ben ölürüm biliyorum anne iyileştirmesin beni ama bunları görmem için iyi olmamı istersin belki o yüzden ya iyileştirirsin beni görmem için bir kere bile bana gösterdiğin sevgide bile nefret anne ben seni böyle kabul ettim sevginle değil nefretin ile