Hayat kelimesi 5 harften oluşuyordu değil mi ? ,kolayca telaffuz edilen fakat uzun bir ömrü içine alan bu kelime.Basit bir kelimenin ardından çıkan insanlığın bazen acıdan önünü göremediği ,bazen ise mutluluğun içinde hava da süzülen kahkahalara...
Oysa insanlar...insanlar,her gün cinayet işler.Bazen tek bir sözleriyle ,bazen bir bakışlarıyla,bazen sadece yanımızda olmayışlarıyla...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yeni bölüm için sınır:
10 oy 5 yorum
Asya dan ; Bir sandalye de bağlanmış bir şekilde dururken,yerde ablama vuran adamlar her ne kadar bağırsam da beni duymamazlıktan geliyorlardı.
"Abla dayan lütfen ."
Gözlerimden akan yaşlar yüzünden buğulanmış bir şekilde görsem de ablam artık bağırmıyordu.Nefesini mi kesmişlerdi ,dayanamazdı ki o.
"Lütfen!,onu bırakın beni alın."
"Allah kahretsin bırakın ablamı."diye bağırdım.
Omuzlarım sarsılırken ne kadar debelenirsem debeleneyim sandalyeden kurtulamıyordum.Özür dilerim ,bunları sen yaşadığın için özür dilerim abla.
Ablamı dövmeyi bıraktıklarında umutla ablamın yüzüne bakmaya başladım.Allah'ım lütfen yaşıyor olsun .Gözleri açık bir şekilde duruyordu ölmüş müydü ?..Bu kadar mıydı yani.Benim ablam ölmezdi ki ,hemen pes etmezdi . Artık her şeyin farkındayken onun son nefeslerini verdiğini anladım.İdrak etmem biraz zaman alırken sonrasında boğazım yırtılırcasına bağırmıştım. "ABLA"
Nefes nefese bir şekilde olduğum yerden kalkınca nerede olduğuma baktım önce hala salonda olduğumu fark ettim.Nefesim gittikçe kesik hale gelirken cebimden direkt olarak ilacımı alıp ağzıma sıktım.Gözlerimden akan yaşları silerek ayağı kalktım.Tam kapıdan çıkarken Kayra abimi görmemle durup ona baktım.
Sesimi duymuş olmalıydı;diğer abilerime kıyasla onun uykusu daha hafifti o yüzden duymamasının imkanı yoktu.
"Güzelim, iyi misin ?."
Zar zor gülümseyecek kafamı salladım. Kollarını kaldırarak benim onun yanına gelmemi bekledi.Tereddüt etmeden kollarımı ona sararken derin bir nefes çektim içime .Naneyle harmanlanmış kokusu bana huzur veriyordu .
"Değilim , ablamın bir hiç uğruna ölmesini asla kaldıramayacağım .Ben daha bunu kabullenemiyor iken hala babamın işlere devam etmesini hazmedemiyorum abi."
Elleriyle saçlarımı okşarken kafama bir öpücük kondurup öyle kalmaya devam etti.Onlar içinde zordu ben de farkındaydım fakat babamın yaptıkları yüzünden bu hale gelmemizi hiç bir şekilde geri almıyordu.
"Babam ,anlamıyor Asya hiç bir zaman da anlamayacak . Onun için en önemli şey parası ve şöhreti bunların üstüne asla lekelendirecek bir hamle yapmaz .Afra 'nın ölüsüne bile saygısı olmayanın bize de saygısı olmaz."
