Hayat kelimesi 5 harften oluşuyordu değil mi ? ,kolayca telaffuz edilen fakat uzun bir ömrü içine alan bu kelime.Basit bir kelimenin ardından çıkan insanlığın bazen acıdan önünü göremediği ,bazen ise mutluluğun içinde hava da süzülen kahkahalara...
"Kaçıp gitmek suç sayılmaz.Yüreklerin taş kesildiği yerden."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
18.04.2014 Asya-15 yaşında. Sabah ablam beni çok nazik! ,bir şekilde uyandırmış ardından da zorla kahvaltı masasına oturtmuştu .Abimler ,babamla iş konuşurken annem de ablamla konuşuyordu.Bende tabağımdan sessizce yemek yerken onları izliyordum.Annemle ablamın arasının iyi olmasını seviyorum fakat bazen anlamıyorum.Doğduğumdan beri benimle bir kere bile düzgün konuşmamıştı.Konuşmalarımızın çoğu ya tokatla ya da laflarıyla beni ezip bitiriyordu.
Ablam annemin boşluğunu doldurmak için elinden geleni yapıyor ama o boşluğun asla dolmayacağının da farkındaydı.
Ablamın koluma dokunmasıyla kafamı ona çevirip gülümsedim. "Asya duymuyor musun kız beni kaç dakikadır sana sesleniyorum."
"Dalmışım abla kusuruma bakma."dedim elini tutarak.Elimin üstüne diğer elini koyup parmaklarıyla okşadı .
"Önemli değil bir tanem sadece hiç konuşmuyorsun onun için seslendim."
Omzumu indirip kaldırdım.Neden konuşmadığımı kendisi de gayet iyi biliyordu .Elimi ellerinin arasından çekip sofradan kalktım.Hiç bir şey demeden salondan çıkıp bahçeye geçtim.Havuz kenarında ağaçların arasına asılı olan hamağa gidip uzandım.Gözlerimi kapatıp kuşların seslerine karışan ağaçlardaki yaprakların çıkardığı seslere kulak verdim.Yanıma bir ağırlık çökünce gözümü açıp kimin geldiğine baktım.Çağan abimdi.
Biraz daha kayıp ona iyice yer açtım.Kafamı göğsüne koyup beline sarıldım.Oda elleriyle beni sarmaladı. Abimler ve ablam olmasa bu hayatı asla yaşamak istemezdim.
"Küçük kurbağa bakıyorum da hiç abinize pas vermiyorsunuz ."
Kafamı kaldırıp çenemi göğsüne yaslayıp ona baktım."Çok çalışıyorsun diye rahatsız etmek istemiyorum .Yoksa ben yanına gelmemezlik yapar mıyım hiç."deyip gülümsedim.
Uykuya düşkün birisi olarak tekrardan uykum gelince gözlerimi kapatıp abimin huzur veren kollarında uykuya daldım.Aradan ne kadar geçti bilmiyorum ama bir kaç kişinin tepemizde durduğunu hissettim.Uykum ne kadar ağır olursa olsun gene de çevremde gelişen olayları anlayabiliyordum.
"Gene mi uyudu bu kız valla elimde kalacak ha."diye yakınan ablama ister istemez gülümsedim.
"Bak bak artık rüyasında ne görüyorsa gülümsüyor birde ."
Tek gözümü açıp ona baktım. "Kime gülümsüyorsun kız sen."deyip hafifçe koluma vurdu.
