FREZYA +18 | TEXTİNG

5. BÖLÜM

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

İyi Okumalar.

💫

Elimde ki içki bardağından son bir yudum alıp bakışlarımı yan tarafımda duran bedene çevirdim. Geldiğimden beri dik dik yüzüme bakıyordu. Kafamı ne var dercesine sallamam ile o da aynı şelkilde bana karşılık verdi Bunu yapması ile kaşlarım çatılırken "salak mısın sen?" diye sordum pat diye.

Ani bır hızla onun da kaşları çatılırken "neden geleceğini söylemedin?" diye sordu.

Sıkıntılı bir nefesiserbest bırakıp "sürpriz yapmak istedim dedim ya, niye ısrarla dik dik bakıyorsun?"

Şüphe ile gözlerini kısıp, "sen sevmezsin ki süpriz yapmayı ya da sana sürpriz yapılmasını" koltukta duran bedenini tamamen bana çevirip tek bacağını kalçasının altına aldı ve beni tamamen göz hapsine aldı. "Hatta o kadar sevmezsin ki, bize yapılacak olan sürprizleri bile bozarsın."

Kaşlarım çatılırken, "onlar benim isteğim dışında bozluyordu bir kere" diye kendimi açıklamaya çalıştım.

İnanmazcasına yüzüme bakıp alayla güldü "o yüzden mi her doğum günümde bana alınan hediyeleri tek tek söylüyordun?"

Yüzüm buruşurken "cidden ben neden böyle şeyler yapıyordum ya? Hadi ben sevmiyorum okey de sen seviyorsun." Masanın üzerinde ki bardağı alıp tek dikişte bitirdim. "Neyse yine olsa yine yapardım" omuz silktim "banane."

Ellerini tamam dercesine salladıktan sonra bakışları daha da kısarak bana baktı, "dökül" diye de net bir şekilde konuştu.

Elimde ki bardağı masanın üzerine bırakıp arkama yaslandım ve bakışlarımı yüzüne diktim "yatay geçiş yaptım, sizin fakülteye"

Gözleri fal taşı gibi açılırken, yavaş yavaş ağzı da aralandı. Gelecek şeyden haberdar olarak yutkundum ve koltukta biraz geriye doğru kaydım. Korku ve endişe ile yüzüne bakarken o öylece, ağzı ve gözleri sonuna kadar açık bir şekilde bana bakıyordu.

Kal mı gelmişti acaba?

"Bir şey söylemeyecek misin?" Tekrardan yutkundum, alt dudağımı stresle ısırırken öylece yüzüne bakmaya devam ettim. Hâlâ aynı yüz ifadesi ile bana bakıyordu.

Nefes alıyor muydu acaba?

Hayır, hamileyim falan da dememiştim ki...

"Bora..." diye fısıldadım tedirginlik ile "Vallahi sana söyleyecektim ama çok ani verdim bu kararı daha sonra da bir anda uygulamaya koydum işte..." dilimle alt dudağımı yaladım. "Hem belki bende artık sürprizleri seviyorumdur?"

Bunu söylerken bile sesimde ki o itici havayı hissetmiştim.

Süprizleri hiçbir zaman sevemeyecektim.

"Sen bizim fakülteye geldin ve bana söylemedin?" Bir anda sakinleşip geriye doğru yaslandı. "Niye?"

Bu sakin tavrına karşı afallayıp yerimde dikleştim. "Dedim ya sürpriz." Geçiştirmek istedim ama o bunu yemedi.

Sıkıntılı bir nefesi serbest bıraktı. "Buraya gelmeni ne kadar çok istediğimi biliyordun. Hatta geldiğine ne kadar sevindiğimi de çok iyi biliyorsun ama" burnundan sert bir nefes verdi. "Aniden yapışın aklımı karıştırdı işte..." diye mırıldandı.