GEÇMİŞTEN GELEN

" SALT KORKU "

Vote ve yorumlarınızı bekliyorum... okuyan herkese şimdiden teşekkürler

Acının, yalnızlığın zift karasından özgürlüğün uçuk mavi tonlarına... "ÖZGÜRLÜK!" Her bir harfi sağlam kazıklarla bağlanmış güçlü bir dağ gibi. Yıllar öncesine kadar bedenim, ruhumun kefaretsiz parmaklığını örmüş, esrar yüklü kalbimde kaderine mahkûm olmuştu. Yıllarca parmaklıklar ardında kalan bir ruh... Kulağa ne kadar da ürkütücü geliyor.

O ruh şimdi azılı bir kaçak. Peşine düşen ise azılı bir zalim...

Duygularım kalbimden toplandı teker teker. Hepsi mühürlenip naftalin kokulu siyah kadife kutulara konup beynimin toz tutmuş raflarına bırakıldı. Bir daha açılmamak üzere...Şimdi ise hayatımda açtığım yeni sayfada korkunun nefesini her ne kadar tenimde hissetsem de... mutluydum. MUTLU ve HUZURLU!

Yağmurun şiddetle yüzümü dövmesi düşüncelerimden sıyrılmama neden oldu. Adımlarımı biraz daha hızlandırırken saçlarımdan dökülen su damlaları, önce yüzüme oradan kürek kemiğimi ortalayarak aşağıya doğru yol edinirken esen rüzgârla irkilmeme neden oluyordu. Trençkotumun yakalarını biraz daha havaya kaldırıp sanki içeri hava girmesini engelliyicekmiş gibi boynumu biraz daha gömdüm. Islak Arnavut kaldırımında yürürken fakirliğin izlerini taşıyan bu evlerin bacasından çıkan karbon kokusu burnuma doluyordu. Kulaklarım bir kedinin kulağı gibi keskinleşti ve benim tiz topuk seslerine karşın daha tok ayak sesleri duymaya başladım.Sokak lambasını aydınlatamadığı bu loş ve izbe sokakta tedirgin olmama neden oluyordu. Elimi trençkotuma sokup cebimden hiç çıkarmadığım biber gazını kavrayıp her hangi bir saldırıya kaşı hazır konumda bekledim. Etrafı kolaçan etmek için gözlerimi ürkekçe arkaya çevirdim. Gördüğüm şey bencilce rahatlamama neden olurken bir yandan da kalbimin ezilmesine sebep oldu. Kırklı yaşlarında âmâ adam yolda ilerlemeye çalışıyordu. Önüme dönüp gök gürültüsünün korkunç tınısı eşliğinde yürümeye çalışırken, yağmur görüşümü bulanıklaştırmış önümü görmek adına ellerimi gözlerime siper etmiştim. Eş zamanlı metalin yere çarpma sesi tiz bir şekilde kulağımı doldururken ne olduğuna bakmak için arkamı döndüğümde o adamın yere düşmüş olduğunu gördüm. Bi içgüdüyle adamın yanına koştum. Çubuğunu yerden alıp ayağa kalkmasına yardımcı olurken
" İyi misiniz ? "
Adam cevap vermek yerine sopasını aramaya başladı. Sopasını eline tutuştururken, kızgın bir sesle
" iyiyim "
dedi. Daha sonra sesini biraz da yumuşatmaya çalışarak
" Hay aksi ! Ayakkabılarımda ıslandı. Nereye takılıp düştüm kızım? "
Nereye takılıp düştüğüne bakmak için kafamı biraz sağa yatırdım.
" Çukur.Çukura takılıp düşmüşsünüz. "
Adam kafasını olumsuz anlamda sallayıp
" Burası neresi kızım? "
dediğinde kaybolduğunu anladım.
" Siz nereye gidecektiniz efendim? "
" Metroya gidecektim. Fakat yoğun yağıştan yolumu bulmam zorlaştı ve sanırsam kayboldum. "

Yağmur şiddetini arttırırken hiç düşünmeden benim için cesur olacak bir teklif sundum.

" Evim az ilerde benimle gelin. Siz ısınırken bende arkadaşımı çağırıp sizi evinize bırakmasını söyleyeceğim."

Bu dediğim beynimde darbe etkisi yaratırken karşımdaki hiç tanımadığım yabancıya güvenip evime çağırmam... Çağırmamam gerekirdi. Hem bu düşüncelerime vicdanımın karşı çıkıp ' Evet iyici çağırdın. Bu adamın dışarıda kalmasına izin mi verecektin aptal! ' demesi gerekirken sanki oda onaylamaz bir şekilde kafasını sallayıp kırmızı bayrağı çekmişti. İçime kasvetin yoğun hali çökerken kafasını olumlu anlamda sallayan adamla daha fazla beklememek adına
" Gidelim "
Dedim. Adam çubuğunu yere sürtüp tiz sesler çıkarırken böyle giderse evime varmanın daha uzun süreceği ve sanki yeterince ıslanmamışım gibi iki kat daha fazla ıslanacağımı düşündüm. Yanımdaki adam ise tüm acelesizliğiyle dümdüz önüne bakarak çubuğunu sürtmeye devam ediyordu. Sıkıntılı bir nefes verdikten sonra benden beklenmeyen ikinci hareketi yapıp