tmfil | hyunin

22.

İki Ay Sonra

Güney Kore

"Bir stajyerin dava alması nerede görülmüş efendim. Cidden bu çömeze mi vereceksiniz koskoca Hwang Hyunjin'in davasını?" Jeongin kendisi hakkında konuşan meslektaşına dolu gözlerle baktı. Ve sonra karşılarında oturan kıdemli avukata.

"Senin üç yıldır eline yüzüne bulaştırdığın davayı, bu çocuğun alıp başarı ile tamamlamasından deli gibi korkuyorsun, değil mi Bay Jae?" Jeongin kıdemli avukata minnet duydu.

"Ama o geleli iki ay oldu! Ne biliyor ki?" Kıdemli avukat güldü.

"Ancak senin aksine o buraya gerçekten yüksek bir puanla geldi. Ve o Hwang Hyunjin'i çok yakından tanıyor." Jae denilen avukat sinirden iyice kızarmıştı.

"Şimdi Yang Jeongin, gerçekten bu davayı almaya hazır mısın?" Jeongin kendinden emin bir tavırla başını salladı.

"Üniversite hayatım boyunca bu günü bekledim efendim. Bu davayı bana vermeniz beni gerçekten mutlu eder efendim." Avukat güldü.

"Pekâlâ bugün cezaevine gidip bir konuş Bay Hwang ile. Onun fikirleri bizim için önemli biliyorsun." Jeongin heyecandan titreyen ellerini belinde bağladı.

"Peki efendim. Teşekkürler!" Birkaç dakika içinde tamamen hazırlanıp bürodan çıktı. Taksi ile bildiği yolları geçip hapishanenin kapısına geldi.

Zihnine dolan çığlıklar ve görüntüler ile yüzünü buruşturdu.

"Anne! Bırakma beni burada! Ben katil değilim! Yapamam anne! Neden bana inanmıyorsun? Tanrım bu bir kabus mu!? Çok korkuyorum!"

Annesi gelmişti durduk yere aklına. Sahi Kore'ye döndüğünden beri görmemişti.

Bu düşünceleri kafasından silip içeri girdi. Kapıdaki gardiyana boynundaki kartı gösterdi ve birlikte koğuşların bulunduğu binaya girdiler. Jeongin gülümsedi.

İçerisi arkadaşları ve Hyunjin ile olan anıları ile doluydu.

Mesela şuan bulundukları koridorda, Felix ile kravat kavgası yapmışlardı.

Ya da az ileride Hwang Hyunjin'e rezil olmuştu. Günleri karıştırdığı için kendini tüm gün aptal gibi hissetmişti.

Yemekhaneden geçerlerken aklına anlık kötü şeyler gelsede iyiler hemen o kötü anıları sakladı.

"Ben yumurtanın sarısını yiyemem hyung."

Sonunda kendi koğuşunun kapısı açıldığında Jeongin şaşırdı.

Normalde görüş odasında görüşmeleri gerekmiyor muydu?

Avukata şaşkınca baktı.

"Hwang Hyunjin'in emri böyle Bay Yang. Sizinle koğuşta görüşmek istedi." Jeongin hâlâ gardiyanların ondan korkmasına şaşırıyordu.

İçeri girdi ve eski yatağında uzana kişiye baktı. Gencecik bir oğlan öylece uyuyordu.

Sonra üstte dergi okuyan Felix'i gördü.

İlişkiler hakkında herşey!

Aşk doktoru Eros'un tavsiyeleri!

Kendi kendine güldü. İlerledi ve bacağını cimcikledi.

"Ah! Jeongin bir dur! Jeongin! Jeongin!" Yataktan kalktı ve arkadaşının boynuna sarıldı.

"Ne çok özledim seni!" Sıkı sıkı sarıldılar ve birkaç ayın özlemini yitirdiler.

"Kaza haberi gelince çok endişelendim, ama şimdi iyi olduğunu gördüm ya.." Jeongin ensesini kaşıdı, dikkatsizliği yüzünden olan bir kazada bu insanları endişelendirmişti.

"Sorun yok, daha iyiyim. Hyung şimdi işim var. Hyunjin ile görüşmeliyim." Felix ile ayrıldılar ve Hyunjin için olan o tek hücrelik odanın kapısına ilerledi.

Kapıya vurdu. Vurduğu an açıldı kapı. Anlaşılan birisi onu çoktandır bekliyordu.

"Bebeğim!" Onu kucaklayan Hyunjin ile kahkahalar atmaya başladı Jeongin.

"Dursana Hyun! Başım döndü." Sıkıca sarıldılar. Dudakları buluştu ve özlemle harmanlanmış bir öpücük verdiler birbirlerine. Uzunca öpüştüler.

"Seni çok beklemedim mi sence de Jeongin?"Jeongin Hyunjin'in kucağında oturuyordu. Boynuna sardığı kolları ile iyice boynuna görmüştü yüzünü. Kokusunu içine çekiyordu.

"Bekledin sevgilim. Ama artık bitti geldim ve seni buradan çıkaracağım. Ama nereden başlamam gerek bilmiyorum." Hyunjin onun sırtını okşadı.

"Sana herşeyi anlatacağım ama şuan boşver. Şuan sadece ciğerlerimi senin kokunla doldurmak istiyorum." Jeongin, Hyunjin'in boynuna bir öpücük verdi. Kalktı ve gözünün altındaki beni de öptü.

"Bu gece yanımda kalır mısın?" Hyunjin bunu çocuklara özgü bir naz ile söylemişti.

"İzin verirler mi ki?" Hyunjin güldü.

"Sence bana 'hayır' diyebilirler mi?"