Psikopat Kadınım /SAIDA//

Katil

Her yer çok karanlıktı korkuyordum ve titriyordum gözlerimi açmak için çabaladım ama cesaret edemedim hemen önümde duran Dahyun'un inlemeleri kulağıma geliyordu kalkmam için çırpınıp duruyordu. Sonunda kendime gelip tekrar gözümü açtım oda boştu ben ve Dahyun dışında kimse yoktu.

Biraz daha hareketsiz durup kalkmaya karar verdim, Dahyun'un ağzını açtım 3-4 kere "İyi misin lütfen beni affet" tarzında bir şeyler dedi cevap vermedim ellerini açtım ve duvara yaslandım başım çok ağrıyordu. Dahyun ayaklarını çözüp yanıma geldi ve ellerimi tuttu "Ben bunu istemedim yemin ederim ki zorladı eğer seni buraya çağırmassam anneme zarar vereceğini söyledi mecburdum Sana anlıyor musun?"

Başımı evet dercesine salladım "Senin bir suçun yok benim yüzümden burdasın" dedim boğuk ve yorgun olan ses tonumla kendimden korkmuştum bu ses tonu yüzünden.

Dahyuna bakarak "ben tanıyorum onu" dedim gözleri kocaman açıldı "Nasıl yani kim bu?" İç çekerek gözlerimi Dahyun'un gözlerinden kaçırdım ve

"Jeongyeon" dedim "Benden intikam almak istiyor eski bir olay yüzünden bugüne kadar sessiz kalması bile mucize ben daha önceden patlar beni öldürür falan sanıyordum" dedim Dahyun öfkeyle nefes vererek "Ona ne yaptın Sana" dedi "Ne yaptın da seni öldürecek raddeye geldi?" Dedi gözlerim Kıp kırmızı olmuştu, ona anlatmak zorundaydım benim yüzümden bu halde nede olsa.

"Lisede ben ve Jeongyeon çok yakındık her şeyi birlikte yapar her hafta sonu bir birimizde kalırdık. Bir gün onu dağ evime davet ettim birlikte 1 hafta falan kalırız dedim o çok mutlu oldu ve kabul etti yola çıktık her şey çok güzeldi ben inan ki böyle olacağını tahmin edemezdim arabayı kullanıyordum bağırarak şarkı söylüyorduk Jeongyeon içiyordu bi an elleriyle gözümün önünü kapattı yolu göremedim ne olduysa o an oldu işte. Bi çocuğa çarptık ben şok olmuştum dondum kaldım Jeongyeon hemen arabadan inip yanına koştu çığlık atıyor beni çağırıyordu arabadan inip yanlarına gittim çocuk çok kötü durumdaydı daha 8 yaşındaydı Dahyun. Çok korktum arabaya doğru koştum ve gitmek istedim daha fazla burada duramazdım Jeongyeon hemen beni engellemeye çalıştı ama dinlemedim arabadan inip ona bağırdım hemen burdan gitmemiz lazım diye saçmalıyordum ama o çocuğu hastaneye götürmemiz gerektiğini söyledi."

Dahyun bana şok olmuş bir şekilde bakıyordu devam etmem için kafasını salladı.

"Ben Jeongyeon'a çok korktuğumu ve onun yüzünden bunun olduğunu söyledim  araba anahtarını ona verip "sen götür ben gelemem, yapamam" dedim yapacağın işi sikeyim dercesine bana baktı ama başka çaresi yoktu. Çocuğu birlikte arabaya bindirdik gaza basıp gitti telefonlarımız yanımızda değildi kimseyi arayamadık buda benim fikrimdi telefonsuz 1 hafta diye saçma bir fikir ortaya atmıştım oda kabul etmişti işte. Sonra eve gittim bi şekilde, babama olanları anlattım o çok kızmıştı ve hastaneyi öğrenip oraya gitti evdeydim bende delirmiştim resmen yerimde durmayıp sinir krizleri geçiriyordum. Babam 1 gün sonra bizi aradı ve çocuğun öldüğünü söyledi polisler olayı soruşturuyordu babam beni asla hapise göndermeyecegini bunun için ne gerekiyorsa yapacağını söyledi."

Dahyun ayağıya kalmış odada sinirle dolaşıyordu.

"Tüm olup biteni polislere anlattım haklı olduğumu anladılar çünkü Jeongyeon alkol testinden geçememişti baya alkollü çıktı. Kısaca hak ettiğini yaşadı ve hapise girdi ben serbest bırakıldım o günden beridir bana düşman kesildi sanki ben suçluymusum gibi ama ben suçlu değildim yemin ederim ki o sebep oldu her şeye"

Dahyunun gözleri dolmuştu dehşete düşmüş bir şekilde "Aman tanrım" dedi

Kapı açıldı ve içeri Jeongyeon girdi bana bakıp "şuan karşında duruyorum, nefes alıyordum değil mi Sana?" Yüzünde alaycı bi gülümse vardı
"Ama aslında ben ölüyüm çünkü sen beni mahvettin hayatımı her şeyini elimden aldın. Tanrım sen benim her şeyimdin bana bunu nasıl yaptın ha" diyip yakamdan tuttu

Ağlamaya başladım hıçkırıklarım odayı doldurdu sadece benim sesim vardı. "O lanet içkileri içmeseydin bunlar olmazdı Jeongyeon kendi suçunu bana yükleme bu olaydaki tek suçum sizinle hastaneye gelmemekti"

Jeongyeon kaşlarını çatıp "Peki Sana, öyle olsun" dedi benden uzaklaştı ve Dahyuna doğru yürüdü hemen ayağıya kalkıp Dahyun'un önünde durdum "Ona sakın zarar verme senin meselen benimle Jeongyeon onunla değil bırak gitsin" Jeongyeon geriye doğru adım attı ve "Seninle işimi bitireyim bi onu da düşünürüm, ölmek için bana yalvaracaksın Sana" diyip kahkaha attı ve odadan çıktı. Dahyun arkamda titriyordu dönüp ona sarıldım.

"Özür dilerim, yemin ederim ki seni burdan kurtaracağım Dahyun söz veriyorum..."

10 yılın ardından yeni bölüm attım arkadaşlar lütfen kusura bakmayın ya çok boşladım farkındayım neyse size iyi okumalar 🙂