Kayıp İMPARATOR (Tamamlandı)

Kafes

Bu bölümü happynight10 ve agustxwq 'a ithaf ediyorum ❤️🤎

🍄

Şaşkınlıkla Linus'a baktım.

"Hangi Defne?" Bakışları küreye döndü. Baktığı yere baktığımda onun resmini gördüm. Gerçekten de Defne benim kardeşimdi. Ama nasıl? Neden ailem beni terk etmiş ve daha sonra çocuk mu yapmışlardı?

"Linus...benim tipimi mi beğenmediler acaba?" Gözlerim anında doldu. Linus bi' an gülecek gibi olsa da kendini tuttu.

"Ondan değildir miniğim üzülme" Sarılıp saçlarımı okşadı. Bayılıyorum ben buna.

"Peki ya neden?"

"Hemen öğreniriz"dedi gülümseyerek. Küreye döndü ve elini üzerine koyup gözlerini kapattı. Bir süre sonra küre konuşmaya başladı.

Efra doğduğu yıl ailesi maddi olarak çok kötü durumdaydı. Zaten 5 yaşında bir erkek çocukları olan aile küçük bir bebeğe bakamayacak durumdaydı. Bu yüzden mecbur kalıp Efra'yı yetimhaneye bıraktılar. Yaklaşık altı yedi ay sonra Tayfun Sarıkaya kendisi için iyi bir iş buldu ve durumları normale döndü. Aile küçük kızlarını yetimhaneden geri almak için gittiler. Ancak yetimhane kapanmış yerine okul yapmışlardı. Aile belediyeyle görüştü ve kızlarının yerini sordular. Gelen cevap ise şuydu; Yetimhanenin yıkılması sebebiyle yurtta olan tüm çocuklar ülkenin farklı yerlerine gönderildiler. Yani Efra'nın nerede olduklarını bilmiyorlardı. Aile aylarca kızlarını aradılar ancak en sonunda evlat edinmiş olabileceğini düşündüler ve pes ettiler. 7 yıl sonra da Defne Sarıkaya dünyaya geldi.

Duyduklarım çok ağır gelmişti. Asla böyle bir şey beklemiyordum. Tam odadan çıkacakken Linus kolumdan tutup durdurdu beni.

"Sen iyi misin?" Göz yaşları içinde kafamı olumsuz anlamda salladım. Elleriyle göz yaşlarımı sildi ve yanağımı okşadı.

"Üzülme. Hem iyi tarafından bak. Seni istemedikleri için değil mecbur kaldıkları için bıraktılar"

"O zaman neden yaptılar? Bakamıyorlarsa yapmasınlar!" Sinirle bağırdım.

"Bebeğim ben ne yapabilirim?"

"Haklısın özür dilerim" Sıkı sıkı sarıldım. O da bana. Tek sakinleşme kaynağımdı.

"Defne biliyor mu peki?"

"Hayır. Ne Defne ne de Cenk"

"Ne yapacağım peki? Karşılarına çıkıp ben sizin kızınızım diyemem"

"İlk Defne'yle mi konuşsan?"

"Bu pek iyi bir fikir değil. Korkuyorum aile kavgası çıkar diye. En iyisi bilmiyormuş gibi devam etmek"

"Sen bilirsin. Eğer yardıma ihtiyacın olursa ben burdayım" Elini sırtıma koyup güven verici bir şekilde sıvazladı.

"Teşekkür ederim"

"Artık öpebilir miyim?" O kadar tatlı bir şekilde sormuştu ki dayanamadım ve yaklaşıp yanağını ısırdım.