Kayıp İMPARATOR (Tamamlandı)

İmparator kayıp

"Linus"diye sıkıntıyla sesledim. Sonunda kitaptan başını kaldırdı ve bana baktı.

"Canım çok sıkılıyor"diye bıkkınca nefes verdim.

"İşim var bekle"

Sıkıntıyla oturduğum yerden kalktım ve buzdolabının yanına gidip kapağını açtım.

"Az ye göbeğin çıkacak" Sinirle ona döndüm. Tekrar buzdolabına döndüm ve Nutella aldım. Dolaptan da ekmek alıp masanın üzerine koydum.

"Seven her türlü sever" Tripli bir şekilde göz devirdim ve ekmeğin üzerine Nutella sürdüm.

Linus elindeki kitabı kenara koydu ve yanıma gelip oturdu.

"Seviyorum zaten" Ekmeğe sürdüğüm çikolatadan ona da vermek istedim aba başını geri çekti.

"Çikolata sevmiyorum"

"Bu bir ihanettir" Güldü ve tekrar kitapların olduğu yere gitti. Ben de tıkınmaya devam ettim.

🍄

Birkaç araştırma sonrası biraz mola için Efra'mın yanına geri döndüm. Boş duvara hareketsizce bakıyordu. Dalıp gitmişti.

"N'oldu nereye daldın?" Sesimi duyunca hafif irkildi ve kendine geldi.

"Olanları düşünüyordum" Sandalyeyi çekip önüne oturdum.

"Hmm..anlatmam ister misin?"diye sordum merakla. Dikkatini bana verdi.

"Ya düşünsene. Alt tarafı ilk maaşımla kendime bir şeyler alacaktım. Orda sen çıktın karşıma. Görünüşün dikkatimi çektiği için aldım. Belki de almamı sen istemiştin" Başımı onaylar anlamda salladım.

"Bir sürü korkutucu günlerim oldu. Yeri geldi eve dahi girmek istemedim. Arkadaşımda kaldım. Ama orda da karşıma çıktın. İşte o an anladım ki artık istesem bile hayatımdan çıkmayacaksın. Daha bir sürü serüven yaşadık. Başta beni öldürmeye çalıştın. Sonra bir ara hiçbir şey yapmadın. Can olayından sonra ise olaylar 180 derece değişti. Seni daha iyi tanıdım. Niyetinin ne olduğunu az çok öğrendim. Ve şu an burda seninle beraber bilmediğim bir sarayda hatta evrende oturmuş nutella yiyorum"

Gülümsedim. Olayların bu kadar irerleyeceğini asla düşünmemiştim. Aslında tek yapmam gereken onu öldürüp imparator olmaktı. Yani ben öyle sanıyordum.

Aslında eğitmenim son görev hakkında bana yalan söylemiş olsa bile bir konuda haklıydı.

Efra'yı asla öldüremeyeceksin demişti bana. Gülmüştüm. Ama gerçekten öyle oldu.

Gözümde basit ve güçsüz biriydi. Onu öldürmek bana çok kolay geliyorken, şimdi onsuz geçirdiğim her saniye benim için ölüme beraberdi.

"Bana diyorsun da sen de daldın gittin" Efra'mın sesini duymamla kendime geldim.

"Seni düşünüyorum. Sürekli. Sen yanımdayken bile" Yanakları kızarmıştı.

Birden kulağıma garip sesler gelmeye başladı. Muhtemelen Efra'm bu sesleri duymuyordu ama ben çok net bir şekilde duyuyordum.