MÜBRE

6.Bölüm

Uzun süredir sadece Karhan ile ilgilendiğimden kızları çok boş bırakmıştım. Genelde bu durumu pek umursamazlardı ama bir anda benimle her şarta haberleşen arkadaşlarım mesajlarıma bakmıyor hatta kurduğumuz grupta bile sohbet etmiyorlardı.

Hayatımın neredeyse büyük bir kısmını oluşturdukları unutulamaz bir gerçekti fakat Karhan da benim hayatımda yeri olan biriydi ve biz uzun süredir yan yana gelmemiştik.

Ben oturup saatlerce bu şekil de düşünebilirdim tabi Karhan beni dürtmeseydi. İkimiz de oturmuş son çıkan bir diziyi izliyorduk ve ben daldığım için koca bir olay örgüsünü kaçırmıştım.

'' Neyin var Pâye bu diziyi delicesine merak etmiyor muydun? Neden izlemiyorsun'' haklıydı. Bu diziyi izleyelim diye onu bıktırmış ve sonunda istediğimi de yapmıştım. Tabi, söylenirdi.

'' Yok bir şey ya bir haftadır dizi başından kalkmıyoruz ve üstüne üstlük evden de çıkmıyoruz sanırım biraz bunaldım.'' dedim bunaldığımı belli eden bir iç çekmeyle.

'' Ben sana bir haftadır dışarı çıkalım diye yalvarıyordum ama sen reddediyordun Pâye hatırladın mı?'' Ne yazık ki bu konuda da haklıydı.

'' İşte şimdi canım sıkıldı.'' dedim ayağa kalkarak otur otur dizlerim uyuşmuştu.

'' Tamam o zaman nereye gidiyoruz?'' İşte Karhan buydu, hemen uyum sağlardı. Bu duruma gülümsemeden edememiştim.

'' Anneme bir sorayım marketten bir şey falan alınacaksa onu alırız hem bahanemiz olur hem de işimiz görülür, havada alırız'' kafasını salladı ve önümüzde ki bilgisayarı kaldırdı.

O oturduğumuz yeri toplarken ben anneme ne gerekli diye sormuş cevabımı da almıştım annem ekmek almamızı istemişti.

'' Hadi markete ekmek almaya gidelim'' dedim gülümseyerek bu onun da yüzünde gülümsemeye sebep olmuştu.

Beraber dışarı çıkmış markete doğru yürüyorduk. Ben yürüdüğümüz yola dikkatle bakarken Karhan'ın sorusu ona yönelmemi sağladı.

'' Pâye sen üzülme diye pek sormadım ama şu adam, Karan pek tekin gibi değil. Bak ne bileyim sert tavırlar sana karşı anlamlandıramadığım saçma samimiyet , bu adam ile görüşmüyorsun demi?'' diyerek kolunu omzuma atmış bu şekilde yakın temasa geçmemizi sağlamıştı. Peki ben rahatsız mıydım? Hayır çünkü Karhan hep böyleydi.

'' Hayır yani ağabeyimin yakın arkadaşı ve çoğu zaman bize de gelir belki samimiyeti ondandır.'' dedim Karhan' a gülümseyerek.

'' Sen benim Pâye ile olan samimiyetimi bırak da sende ki bu yılış tavırları bir düşün derim. Çek o kolunu, yoksa kırarım.'' diye bir ses geldiğinde elbette ki sahibini tanıyordum Karan ağabeydi.

Kafamı sesin geldiği yöne yani önümüze çevirdiğim de Karan ağabeyin elinde ki poşet eşliğin de bize -işin aslı Karhan'ın omzumda ki koluna- sinirli gözlerle baktığını gördüm. Tabi bu sayede çoktan markete geldiğimizi fark ettim.

Karan ağabeyin bakışları o kadar rahatsız ediciydi ki Karhan'ın kolunun altından bir çırpıda kurtulup.

'' Ben ekmek alıp geleyim'' dedim ve hızlıca markete kaçtım gerçi o ikisini yalnız bırakmak da büyük hataydı. Hızlıca ekmekleri alıp marketten çıktığımda ikisi de ortalar da gözükmüyordu. İşte şimdi bu beni germişti. Bir süre etrafıma bakınsam da ne Karan ağabeyi ne de Karhan'ı görememiştim. Bu yüzden sessiz sedasız eve doğru yol aldım.

Kapıyı çaldığımda annemin kapıyı bir çırpıda açıp elimde ki poşeti kapmasıyla şaşkınlığımı gizleyememiştim.

'' Anne kurbanın olayım ne bu acele?'' dedim hızlı bir soluk vererek ardından devam ettim. '' Bir içeri girseydim de öyle alsaydın.'' üzerimde ki ceketi çıkarttıktan sonra içeri adımladım hayret annem Karhan'ı sormamıştı.