Guarding The Mafia Boss (Mafia Series #1)

14

SAPPHIRE

Ang tumatak sa asking isipan ay ang mga salitang binitawan ni Mitz, katulad ko rin siya. Parang bumalik ako sa nakaraan na pilit ko'ng binaon sa limit at ginawang inspirasyon upang tumulong.

"Hindi mo alam ang nararamdaman ko dahil hindi mo naranasan ang nangyari sa'kin! They don't know the whole story but they easily judge me!"  

Tama siya hindi nila alam ang tunay na istorya pero ang bilis nila magcomment ni hindi nila alam na malaki ang epekto nito sa taong katulad namin. Hindi maiiwasang magcomment sila na nakakasakit sa damdamin ng mga taong may ganitong problema.

Noong namatay ang tatay ko ay hindi naging madali ang naging takbo ng buhay namin ng pamilya ko. Of course may problema rin kami tulad nito pero ano pa nga ba ang gagawin namin kung didibdibin namin ito?

Hindi kami makakaunlad kung lulunurin namin ang sarili namin sa pagdadalamhati na i'yon, hindi kami makakapundar ng kung anong meron kami ngayon kung hindi namin sinubukang ginalaw ng kami lang.

Hindi sa lahat ng oras ay kailangan nating umasa sa iba kasi hindi namin tayo matututong tumayo sa sarili nating mga paa. Hindi ko matututunang idepensa ang sarili ko kung hindi namin hinarap ang mga hamon sa buhay.

Tinignan ko ang lalaking kanina pa'ng nagwawala sa school na ngayon ay nakaupo sa harap ko. Tama, ako ang kumausap sakanya dahil naintindihan ko siya at si Colemn naman ay naandun sa labas ewan kona kung nasaan.

"It's okay, take your time try to calm yourself. I'm not here to judge you, I'm here to help you." sabi ko dito.

Tila nanginig ang kaniyang kamay kasabay ng malalim niyang paghinga.

"A-ano naman ang sasabihin ko sayo?" he said and sighed.

"Listen boy, if may problema ka hindi mo kailangang solohin. Hindi ka superhero para akuin ang mga problemang yon, wag mo'ng isipin na magisa ka lang sa mundo. Meron kapang mapapagsabihan ng problema mo just don't do that again hindi kamatayan ang sagot." sabi ko kaya ang kaninang matatag na lalaki ay umiyak sa harapan ko.

"H-hindi...nila maiintindihan dahil sarado ang tenga nila." he said, crying baby.

Itinungkod ko ang kanan kong tuhod para makapantay siya. "Come on boy, hindi sa lahat ng oras ang sagot ay pagpapakamatay. Hindi ka matatanggap sa langit." sabi ko kaya tumawa siya sa gitna ng paghikbi.

"Kahit nasa gitna ng problema tumatawa ka pa rin. Siguro kaya ganyun makatingin yung lalaki sa labas ay inlove siya sayo." sabi niya at tumingin sa'kin. "Salamat, I owe you for saving my life."

"Nah, it's my pleasure to help boy." I pat his head. "So I'm going now, you're life is expensive don't waste it."

Pagkasabi ko non ay tuluyan na'kong lumabas para pumunta sa kabilang kwarto para puntahan si Anna. Siya yung babaeng nabuntis ng boyfriend dahil sa milagro.

"Ate..."

"Shh, ano? Kamusta ang baby mo? Napacheck up niyo na siya ni Cole?" hindi ko alam pero mas excited pa'ko sakanya.

"Yes ate, tuwang tuwa nga ang doctor dahil naipacheck up agad. Kung hindi raw ay kawawa ang bata kung nagkataon." sabi niya kasabay ng paghaplos sa kamay ko.

"Oh! Alam ko, wag kanang magpasalamat paulit ulit konang naririnig e." sabi ko kaya napangiti ito.

"Basta super thank you kung wala ka ay wala rin si baby." sabi niya kaysa matuwa ay napangiwi ako.

"Ha! Hindi naman ako ang nagbuo niyan e kaya bakit kapag wala ako ay wala rin si baby." I said, jokingly.

"Thank you ate ha, nga pala sabi nung asawa mo kanina pauwi na kayo." she said, smirked.

My lips parted I never thought that she says that.

"Anong asawa ka d'yan? Kaya ka nabubuntis. Tara nga dito paalis na kami mamaya ih." I said while hugging her so tight. "Protect your baby, okay?" I said and took my pen and the cheque in my pocket.

Her eyes widened and her lips formed a smile while her cheeks is turned into tomato.

"Come on, take this. Maghanap ka ng unit kapag may nakita ka kunin mo agad update mo'ko through chat." I said, patting her head.

After talking with Anna I'll go outside to take some fresh air just to relax my self. This day is make me exhausted I never pop on my mind that this will gonna happen, in one day huh?

I'm currently in roof top of this hospital panay ang pagbuntong hininga ko dahil sa mga nangyari. Suddenly my phone ring and the first thing I saw is my senior's name.

"Hello? Kamusta na ang alaga ko? Aba hindi kana naguupdate sa'kin. I'm worried kasi baka mamatay ka d'yan tanga kapa naman." my senior's said, jokingly.

"I'm fine, don't worry I can handle myself muntik pa nga kitang mapatay remember?" I said and I heard her laughed.

"So mamaya na lang yung boss ko nagwawala na naman. Bye!" pagkasabi non ay pinatay niya na.

"Dumbass..." I murmured.

"You're stil the woman that I love and obsessed with." The familiar voice came up.

Gusto kong humarap, gusto kong magalit, gusto ko siyang sampalin pero lahat ng iyon ay tila napalitan ng panlulumo. That voice that's him.

"Oh baka gusto mong tumakbo papalapit sa'kin wag kanang mahiya." he said so I feel inside of my life that I want to slap his face.

"Mangugulo kana lang gusto mopa sa mga matataong lugar, kung hindi kaba naman attention seeker diba?" I said, sarcastically.

"Oh I love your words sweetheart. It's my pleasure to heard that again." he said while his lips painted a smirk.

"Oh my! My words doesn't like you." I said and the smirk on his lips faded.

"So you're with that man huh? Ano naman ang maipagmamalaki mo sa lalaking yan? I'm better than him, Sapphire." he's dead serious now.

"I don't care." I smiled at him. "I'm going now."

"Uhh-uh, I want to talked to you but you always refuse my invitation. Why you're so mad at me huh?" he asked me and I saw how desperate he is.

"One-by-one do you want or isang sentence lang?" I asked and I saw how his face turned into red.

"Just answer my question." now his personality shown up again.

"I just don't your personality and those people who always made a mistake not just a mistake because it's a crime and I know that you understand what I mean huh? Howard." I said before taking my back at him. "And the invitations, Colemn burned them." I added.

I heard him cursing on wind. It's not my fault that he always do the same thing that I don't like, I feel a small fear on my heart but it's fade away. I want Colemn right now.

I'm taking a few steps away on the hospital but suddenly I saw him, Colemn Courtwell who standing in front of his car waiting for someone. Lumapit ako sakanya at tuluyan na siyang niyakap I felt that I'm in my comfort zone and he's my favorite zone.