A Villain's Ending [COMPLETED]

017

Days have passed. Ngayong araw ihe-held ang royal ball kung saan ia-announce ang mga kandidato para sa pagiging empress.

Siyempre, wala talaga akong plano na manalo. Gusto ko lang inisin ang mga taong iyon. Happy ending ba kamo? Let's give it a twist.

"Enjoy na enjoy ka ata dya'n ah?" Niccolo teased. Hindi ko namalayan na tumatawa na pala ako.

Nakasakay kami ngayon sa kotse papunta sa palasyo. Afternoon ihe-held ang ball kaya naman maraming oras ang nabigay sa akin upang mag-ayos.

"Mukha kang baliw na tumatawa," ani ni Winsford.

Tinaasan ko siya ng kilay. "Pake mo ba?"

"Wala, wala. Sabi ko nga, goodluck miss." Ngumiti ito nang nakakaloko.

I just rolled my eyes at him. He's still a tease even now. Tumingin ako sa labas ng bintana at nakitang malapit na kami sa palasyo. Mas lalong bumilis ang tibok ng aking puso. It feels like the first day I came back here.

NOONG nakarating na kami ay halos mahulog ang panga nilang lahat nang makita akong bumaba at umupo sa kung saan uupo ang mga kandidato.

I can hear them whispering. Even though I broke the spell that Faith casted upon me, I can still feel the awkwardness. Hindi na kagaya noon pero hindi naman ata mas mabuti ang nangyayari ngayon.

Napaaga ata ako masyado. Kakaunti palang ang tao. Wala pa sila Faith at ang pitong lalakeng sunod-sunoran sa kaniya.

Nilibot ko ang aking paningin at nakita kong nakatayo si Winsford sa sulok kung saan siya may kinakausap. Siguro ay kakilala niya din.

Well, it is undeniable that the four of them wants to stay by my side. Kahit na tapos na ang kontrata nila sa aking ama sa pagtuturo ay sinusunod parin ako nang mga ito. Minsan tuloy nasasabi kong mukhang aso.

I stopped for a moment when I caught a familiar face in my peripheral vision. It was Zas. He's looking at me with a blank expression.

You look good in that dress.

Halos masamid ako sa sarili kong laway nang biglang may magsalita sa aking isipan. Tumingin tingin ako sa aking gilid o aking likuran. Wala namang tao.

Ano 'yun? Boses ng espiritu santo?

It's me.

My body moved on it's own and my gaze landed on Zas again. Nakangiti na ito at mukhang amuse na amuse sa kaniyang nakikita. Kinuyom ko ang aking kamao.

How dare you invade my mind!?

Sigaw ko sa aking isipan ngunit mas lumawak ang kaniyang ngiti. I felt a cold shiver run down my spine. That smile is the same one he showed me the night where I found out his true identity.

He put his fingers between his mouth. A sign to shut up. His smile won't fade away and in just a blink of an eye, he's gone.

I bit my lower lip. Gusto ko talaga siyang iwasan. But to avoid him, I also need to avoid anything related with this place, but... I was able to caught up in this phase thanks to the hatred they fueled in me. Nandito ako sa Eulysis dahil nandito din ang dahilan kung bakit mabigat ang aking kalooban.

Narinig kong nag beep ang aking maliit na swatch. Ito ang bagong teknolohiya na na-imbento ng Eulysis. Para na din siyang selpon pero relo ito na nakasabit sa iyong pulsohan.

Tiningnan ko ito at nakita na may message pala si papa. Matatagalan pa ang kaniyang pagbabalik dahil mas dumami ang gawain.

Minsan nakakakonsensya din. Ako naman talaga dapat ang gagawa nang mga iyon dahil ako ang future successor, but my father pushed me to go on with my plan.