A Villain's Ending [COMPLETED]

024

After that hot make out session with the scumbag named Edmond, lumabas kami muli at bumalik sa kung saan kami galing.

I finally distracted him from this aura. Mukhang masaya ang loko kasi naka-score ng points. While me, on the other hand, doesn't care. I'm only adding fuel to the fire.

When we got back, the other six are waiting for us. Ngiti ngiti naman ako. Nag-usap kami about little things. Actually, listening to them is so boring.

"May nahuli akong divine beast last year, sa hunting competition?"

Their voices are slowly disappearing and I'm getting sleepy. Ngunit sinusubukan ko paring ngumiti sa kanila. Para silang magbabarkada na puro kayabangan lang ang alam.

"Madam! Madam!" Nawala ang aking antok dahil halos makabingi ng tenga ang pagtawag sa akin ng isang maid.

Nilingon ko siya at tumatakbo itong papunta sa akin. Everyone went silent when she finay reached us. Humahangos ito.

"M-Madam! M-May bisita kayo!" May tinuro siya at sinundan ko naman iyon.

A playful smile appeared on my lips when I saw who she was pertaining to. Their faces are dead serious at mukhang galit.

"Bakit sila nandito?" Galit na tumayo si Helion at lalapitan na sana sila pero pinigilan ko siya. I grabbed his wrist so in that way, he looked back at me.

His face softened. Alam ko, hindi maganda ang relasyon ng dalawang grupo simula palang and I don't have any intention on being the cupid. Magpatayan man sila, wala akong pakialam.

Tumayo ako at hinalikan si Helion sa pisnge. Mukhang nagulat ito sa aking ginawa at namula pa.

Before he could speak, I put my index finger on his plumpy lips. "Shh." I winked at binitawan siya.

Before walking away, sinilip ko muna ang reaksyon ng iba na tahimik lamang nakaupo sa kanilang lamesa. All of them are surprised, since Faith never made the first move before. Siguro ay nagpapa-hard to get din ito sa kanila.

"I'll be back." I waved at them and when I turned around, my smile completely turned into a frown and I rolled my eyes.

Agad kong nilapitan ang mga bagong dating. Mukhang galit na galit talaga ang mga ito. I wonder, nalaman ba nila?

"Zas," I called out his name and roamed my eyes to his brothers.

Ang galit sa kanilang mukha, gaya kanina kay Helion, ay biglang nawala.

I looked back at the five people who are staring intently at us at binalik ko naman agad sa magkakapatid. Kinuha ko ang kaniyang kamay at hinila.

"Let's talk. But not here."

Wala silang nagawa kundi sundan ako. Ramdam ko ang bigat nang kanilang bawat yapak at noong nakarating kami sa greenhouse, the opposite way of where the five scumbags are staying, Zas immediately spoke.

"What did you do?"

Hindi ako umimik agad. Tinitigan ko silang lima at naghihintay sila sa aking sagot. Mukhang alam na nga nila ang nangyari. Paano? Well, I don't know. Noong bago ko pa man ginawa ang ritwal ay alam ko ng malalaman naman nila agad ito.

"Where's Ashley?" I almost laughed. Funny. I want to see her so bad and smack her face. Gustong-gusto kong ipadama sa kaniya ang pinadama niya sa akin noon.

The humiliation and insults I received - what a joke!

"Faith." Ang matinis ngunit malamig na boses ni Vier ang tumawag sa akin dahilan para bumalik ang isip ko sa reyalidad.

"Guys." I chuckled. "One at a time please," pakiusap ko sa kanila habang may malalaking ngiti sa aking labi.

Ah, ano kayang ginagawa ng limang tao doon? Siguro ay sasabog na ang utak nito kakaisip kung ano ang pinag-uusapan namin dito. Dahil kahit kailan, hindi naman nakakausap o naging close si Faith - err, Ashley, sa sampung Saviero.

No one knows they're vampires, except for Niccolo. Ang alam lang nila ay galing sa isang angkan ng Duke mula sa Saviero territory ang magkakapatid.

Vier sighed at inayos ang kaniyang glasses. Napataas ang kilay ko nang umiwas sila ng tingin sa akin, except the youngest triplets.

Parang mabubutas ata ang katawan ko dahil sa kanilang pagtitig. Hindi ko mabasa ang kanilang ekspresiyon. Hindi ko alam kung ano ang iniisip nang mga ito.

Did I miss something?

I crossed my hands. "Ano ba talagang gusto n'yo? Why did you came here?" Gusto ko pang dugtungan ang tanong ko. What about Ashley?

"Hindi niyo pa ba sasabihin?" Nayayamot na ani ni Del bigla. Walang kibo ang siyam kaya napairap ito.

Tiningnan niya ako at ang kaniyang kilay ay halos magdikit na sa sobrang kunot ng kaniyang noo. Kinamot niya ang kaniyang kaliwang pisnge at hinawi ang kaniyang ilang buhok.

"Fine, I'll say it," he said.

Mas lalo lamang akong naguluhan. Ano ba talaga ang gustong sabihin nang mga ito? Ano ba ang kailangan nila sa akin? Wala naman siguro akong utang sa kanila na dapat bayaran no?

"Say it," I demanded and tapped my right foot as I waitted for his answer.

Mukhag mabigat ang dapat sabihin nila sa akin kasi kung hindi, kanina pa sana nila ito pinalabas sa kanilang bibig. Ano ba 'to? Pa-thrilling? Pa-suspense?

Baka ang akala nila ay maghihinta ako dito maghapon. May limang tao pa ang aasikasuhin ko sa kabila. Argh, thinking about them is making me cringe.

"Faith, we know what happened," pasiunang sabi ni Del.

Tumango-tango ako. Oo, alam ko na 'yan. Ngunit ano ba ang punto? Wala na silang magagawa dahil hinding-hindi ako babalik sa katawan na 'yun.

I'm taking back what's originally mine. Wala akong pake sa consequences kahit pa sariling kamatayan ito.

"And-" Naputol ang sasabihin ni Del ng sumingit si Kisshen.

"To make things short, we want you back in our place."

Napahilig kaunti ang aking ulo dahil sa kaniyang sinabi. "Why would I come back to your mansion? Do I owe you something?"

Hindi sila sumagot. Namula lamang ang kanilang mukha.

Ano ba!? Wala ba talagang clear explanation kung ano talagang gusto nila? Hindi ako manghuhula!

"Before that, alam mo ba kung bakit namin nalaman ang nangyari sa'yo?" Biglang nagsalita Arkin.

Umiling ako. Siyempre, paano ko malalaman? 'Tsaka wala din naman akong pake kung malalaman nila o hindi. Isa lang ang nasa isip ko ngayon, to cause a huge mess in this hell.

"It's because..." Winter trailed off and looked at his brothers. Parang nangungusap ang mata. Tinanguan siya ni Vier habang si Zas ay tahimik lamang sa gilid at hindi pa din makatingin sa akin.

"Have you ever heard about mates?" He asked but didn't wait for my answer. "Sila ang nakatakda para maging sa amin - maging asawa o partner habang buhay," he continued, "Sometimes hindi namin nare-realize na nahanap na namin sila unless they'll experience something very painful."

My mouth parted a little while hearing him explain. Parang may kutob na ako kung saan ito patungo pero ayaw ko naman sila pangunahan kaya hinayaan ko lang siyang magsalita.

"When you were performing a ritual we felt the connection."

"Who?" Tinaas ko ang aking kamay at sinapo ang aking noo. Am I hearing things?

"Well, this rarely happens but..." Winter sighed. "You are our mate."

"What do you mean by our?" I hissed and glared at them.

This is fucking annoying. Of course, there's a thought in my mind to use all of them but that plan was set aside.

Tinuro ako ni Peter. "Ikaw. The ten of us." He circled his finger to all of them. "Our mate."

"Are you serious?"