A Villain's Ending [COMPLETED]

018

No one visited me. Ilang araw ang lumipas at ni-isa sa aking kakilala ang pumunta upang makausap ako. Alam kong hindi dapat pangunahan ang nangyayari. Hindi ko alam ang nangyayari sa labas, at baka nga din binabawalan nilang may bumisita sa akin.

The dungeon cell is big. It's cold. It's eerie and silent. Pangatlong gabi ko na ata dito. Hindi ko parin magamit ang mahika ko. What's the use in learning all of that when I can't even use it in times when I'm in danger?

Then I heard footsteps, so I looked up and saw two figures standing in front of my cell. Tumayo ako at lumapit dito. Naka-cloak silang dalawa.

"S-Sino ka?" Sinusubukan kong tatagan ang aking sarili.

"Ashley," isang matalas at matinis na boses ang sumagot. Pamilyar ito. Sino ba naman ang makakalimot?

"Faith." I grinded my teeth. She put the cloak down and her evil smirk appeared.

"Why are you trying to ruin everything?" She asked spitefully.

Pasimple kong tiningnan ang paligid. Walang ibang tao. Sila lang dalawa.

Nasaan ang naka-gwardiya sa akin kanina?

"Bakit ka pa bumalik?"

"Nonsense!" I glared at her.

"Tsk tsk. You should have shut up and take in your role." Pinitik niya ang aking noo. Tumawa ito nang malakas na para bang nababaliw. Ilang segundo ay tumigil din at muli akong binalingan.

"Does it feel good, Faith?" Turo niya sa akin.

Para akong natuod sa aking kinatatayuan. Anong pinagsasasabi nito? Nabagok ba ang kaniyang ulo?

Tumawa ulit siya. Sa sobrang saya niya ay may ilang luha na kumawala sa kaniyang mga mata. Tears of joy.

Biglang bumukas ang cell. Nagulat ako dahil doon. Tiningnan ko ang kasama ni Faith at mukhang siya ang may gawa nito. I can smell a faint trace of magic.

Mas kinabahan ako sa kung ano ang gagawin nila. I know how to fight in fists or using some weapons, ngunit mukhang magician ang kaniyang kasama at hindi ko pa nagagamit ang aking mahika.

Kagagawan niya din ba 'to?

Hinila ako nang naka-cloak at pinaluhod. Hinawakan nito ang aking buhok at pinatingala kay Faith. I heard him chanted a spell and I can't move my body anymore. He then left me and went to Faith.

"Fuck." I groaned. Trying to get out of this spell is futile. Wala akoang mahika o kung ano man na pwedeng i-pangontra.

Faith laughed again for the third time. It echoed on this empty, cold, and big room.

Lumapit ito sa akin at bigla na lamang akong sinampal. Pagkatapos ay marahas na hinawakan ang aking baba at pinaharap ulit ako sa kaniya. Ang kaniyang ekspresiyon ay parang nababaliw na sa saya.

"I let you off because I thought you would stay still." I winced when her grip tightened more. "Masarap ba sa pakiramdam, Faith? Masarap ba na ikaw ang nasa lugar ko?" Binitawan niya ako at umupo sa aking harapan.

"Baliw ka ba? Why do you keep saying your name!?" I angrily said at her.

Umiling-iling siya. "Stupid." Pinitik niya ulit ang aking noo. "Why are you so surprised? I'm just calling the name you once have." She grinned and pointed herself. "This body that you once owned... It's perfect." At tinuro niya ako. "How is your experience living as Ashley? Is it good? It's hellish, right?" Tumayo siya at umatras.

I can smell something burning. Like a metal.

"Ano bang pinagsasasabi mo?" Naguguluhan kong ani.

She snapped her fingers. "Think think think." May inabot ang kaniyang kasama sa kaniya. Isang metal na nagbabaga pa ang dulo nito.

Unti-unti siyang lumapit muli sa akin. Nakangisi na parang demonyo. "You were born to have it all aren't you? Habang ako, nagtitiis araw araw sa mga insulto." Kinilabutan ako nang bigla niyang tinaas ang kaniyang dala-dala at tinuro sa aking mata.

"You were the perfect-fucking-Faith while I was the villain-shit-Ashley."

"Faith!" Napahiyaw ako noong mas nilapit niya sa akin ang kaniyang hawak-hawak. Wala akong magawa! Hindi ako makagalaw.

"Yes! Yes, I'm Faith and you're the Ashley now! Pero hindi ko aakalain na ama ko pala ang Duke ng Ohana." She licked her lower lip. I'm sweating so much right now. Hindi ko alam ang kaniyang gagawin. Ramdam ko na ang init na malapit sa akin. "Well it doesn't matter... Just like what you did to everyone, I'll charm him."

Napaawang ang aking labi dahil sa mga pinagsasasabi niya. Dahan-dahan itong nag-process sa utak ko. Ang ibig niya bang sabihin ay...

Bigla kong naalala ang isang parte ng diary na napulot ko sa ilalim ng drawer sa kwarto ko noon. I glance at the person standing with a cloak. Is he the magician written in Ashley's book? The magician who also cursed me?

Kung ganoon, kaya ba siya kinontak ni Ashley noon ay para ipagpalit ang katawan namin ni Ashley? Did he also erased my memories so that I won't remember a thing?

It does makes sense... Pero I was an outsider of the book. I died and came here. A reader. If that's so, where's the real Faith?

"Now you're thinking! I like that!" Faith - or the real Ashley exclaimed in excitement.

Magsasalita na sana ako kaso nanlaki ang aking mata nung nilapit pa talaga ni Faith ang kaniyang hawak. Sumasakit na ang mata ko dahil sa init.

"I hate you, Faith."

Napasigaw ako sa sakit nang tumama na talaga ito sa aking mga mata. Mas nilaliman niya pa ang kaniyang pagtusok.

Sobrang init. Sobrang sakit. Parang mawawalan na ako nang malay. She twisted the metal and it made me scream more.

"Please- please stop!" I begged.

Bakit kahit anong gawin ko, ako palagi ang talo?

My vision is getting blurry and I'm getting dizzy. I can taste something in my mouth. Like an iron. Pero mainit na likido ito.

Napaiyak ako sa sakit. My other sight is gone and the pain is too much to handle.

Please make it stop. Please. Just kill me already.

"Miss Ashley!" May narinig aking boses na tumawag sa akin. Mahirap man ay minulat ko ang aking mga mata at nakita ko nga si Zas na nasa aking harapan.

I peeked at his back and saw Faith and her acquaintance is lying on the floor.

Sobrang lakas nang kabog ng aking puso. Parang sasabog. Ang bigat din ng aking pakiramdam at sobrang sakit ng aking kaliwang mata. Ramdam ko parin na umaagos pa dugo dito.

"I'm sorry, I'm sorry..." He carried me in a bridal style.

Is it just me? Or is his whole body shaking?

"Are the-they dead?" Kahit na mahirap magsalita ay sinubukan ko parin. Sobrang sakit. "I want to see the face..." I pointed the person still wearing a cloak.

"Fuck. Okay." Mabilis siyang pumunta dito at hinawi ang cloai na nakatakip sa mukha ng kasama ni Faith at gulat na naman muli ang aking nadarama.

Everything is painful. Mentally, physically, and emotionally.

"Hey! H'wag kang mawawalan ng malay! Also don't worry, they're not dead."

I don't know what to feel after hearing that. Everything is not sinking in because of the pain.

I'm slowly losing my consciousness. I can hear Zas calling for my name over and over again.

Damn it. I didn't get strong enough. I wanted to protect myself without the help of anyone. Ang akala ko ay magagawa ko na iyon; and I can't believe that the person who betrayed me will be the same person who'll save me from the brink of death.

Napahigpit ang kapit ko kay Zas. Out of all people... Why you?

Naalala ko bigla ang ang taong kasama ni Faith. Mas lalo lamang sumikip ang aking puso.

Niccolo....