ဂျွန်လီအွန်းတစ်ယောက် လတ်တလော စိတ်တွေအရမ်းကိုရှုပ်နေရတယ် အမှန်ပြောရရင် အကြံအိုက်နေတာပေါ့.....
ဘာလို့ဆို သူမ မျက်နှာမွဲရယ်လို့ တွေးထင်ထားတဲ့ ကင်ထယ်ယောင်းက Kim groupရဲ့သားဖြစ်နေမှန်းသိလိုက်ရကတည်းက သူမစိတ်တွေလေးနေတာပင်ဖြစ်သည်။
သူမဘက်က ကင်ထယ်ယောင်းကိုပြောခဲတာတွေကလွန်သွားခဲ့ပြီးနေပြီမို့ ပြန်ပြင်ဖို့ကလဲအဆင်မပြေတော့ အခုနေမှ ထပြီးသဘောတူလိုက်ပြန်ရင်လဲ သူမလွန်ထားခဲ့တဲ့စကားတွေကိုပြန်တွေးမိပြန်တယ်။
တကယ်ကို အာရုံနောက်နေရပြီလေ။
သူမတို့Jeon groupထက်ပင်တစ်ဆင့်မြင့်တဲ့
Kim groupရဲ့သားကိုမှ ပက်ပက်စက်စက်ပြောထွက်ခဲ့တာမို့ ပြန်တောင်းပန်ရအောင်လည်း
သူမရဲ့မာနကလက်သင့်မခံနိုင်။
နောက်ဆုံးမှာတော့ ဂျွန်လီအွန်းတွေးလိုက်တယ်
'အို...ဘာဖြစ်လဲ ငါကအမေပဲလေ
ငါ့ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုသူတို့ဘာပြောနိုင်မှာမို့လဲ'
သို့သော် သူမရဲ့အတွေးတွေကတစ်ဖက်သတ်ဆန်နေမှန်းသာ သူမသိခဲ့ပါလျှင်....
ထိုအသိစိတ်ထက် သူမရဲ့တလွဲမာနတို့ကိုသာရှေ့တန်းတင်လို့ သူမဆုံးဖြတ်ချက်ချခဲ့လေပြီ။
ထိုသို့ဆုံးဖြတ်ပြီးသည်နှင် သားဖြစ်သူထံဖုန်းလှမ်းဆက်လို့ အိမ်ကိုခနလာရန်ပြောဖို့်ပြင်လိုက်သည်။
ဂျောင်ကု အစည်းအဝေးပြီးလို့ ရုံးခန်းထဲဝင်ရုံရှိသေး ဖုန်းလာတာကြောင့် ထုတ်ကြည့်လိုက်တော့ အမေ့ဆီကဖြစ်နေသည်။
ဂျောင်ကု အမေ့ဆီကဖုန်းကို မကိုင်လို။
အမေဖုန်းဆက်ခေါ်သည်နှင့် သူနဲ့ထယ့်ကိုလမ်းခွဲခိုင်းဖို့ကလွဲလို့ အခြားမရှိသည်မို့ပင်။
သို့သော်လဲ မကိုင်၍မဖြစ်သည်မို့် ခေါ်ဆိုမှုကိုလက်ခံလိုက်သည်။
Jk-''ဟယ်လို..အမေ"
Jk's mom-''ညနေ အလုပ်ကပြန်ရင်အိမ်ခနဝင်ခဲ့
အမေပြောစရာရှိလု့ိ... သား"
ဂျောင်ကု ငြင်းမည်ကိုကြိုသိသည့်အလား
အမေက ဆက်ပြောသည်။
Jk's mom -"မင်းနဲ့မင်းကောင်လေးကိုအဆက်
ဖြတ်ခိုင်းဖို့မဟုတ်တာမို့ အိမ်ခန
လာခဲ့...တွေ့တော့မှပြောရအောင်"
Jk -"ဟုတ်..အမေ ဒါဆို ဒါပဲနော်"
ဂျောင်ကုဖုန်းချလိုက်ပြီး သက်ပြင်းတစ်ချက်ရှိုက်လိုက်မိတယ် အမေဘာတွေပြောမလဲသိချင်သေးတာမို့ မသွားချင်သည့်တိုင် သွားရပေအုံးမည်သာ။ဂြၽန္လီအြန္းတစ္ေယာက္ လတ္တေလာ စိတ္ေတြအရမ္းကိုရႈပ္ေနရတယ္ အမွန္ေျပာရရင္ အႀကံအိုက္ေနတာေပါ့.....
ဘာလို႔ဆို သူမ မ်က္ႏွာမြဲရယ္လို႔ ေတြးထင္ထားတဲ့ ကင္ထယ္ေယာင္းက Kim groupရဲ႕သားျဖစ္ေနမွန္းသိလိုက္ရကတည္းက သူမစိတ္ေတြေလးေနတာပင္ျဖစ္သည္။
သူမဘက္က ကင္ထယ္ေယာင္းကိုေျပာခဲတာေတြကလြန္သြားခဲ့ၿပီးေနၿပီမို႔ ျပန္ျပင္ဖို႔ကလဲအဆင္မေျပေတာ့ အခုေနမွ ထၿပီးသေဘာတူလိုက္ျပန္ရင္လဲ သူမလြန္ထားခဲ့တဲ့စကားေတြကိုျပန္ေတြးမိျပန္တယ္။
တကယ္ကို အာ႐ုံေနာက္ေနရၿပီေလ။
သူမတို႔Jeon groupထက္ပင္တစ္ဆင့္ျမင့္တဲ့
Kim groupရဲ႕သားကိုမွ ပက္ပက္စက္စက္ေျပာထြက္ခဲ့တာမို႔ ျပန္ေတာင္းပန္ရေအာင္လည္း
သူမရဲ႕မာနကလက္သင့္မခံနိုင္။
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ ဂြၽန္လီအြန္းေတြးလိုက္တယ္
'အို...ဘာျဖစ္လဲ ငါကအေမပဲေလ
ငါ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကိုသူတို႔ဘာေျပာနိုင္မွာမို႔လဲ'
သို႔ေသာ္ သူမရဲ႕အေတြးေတြကတစ္ဖက္သတ္ဆန္ေနမွန္းသာ သူမသိခဲ့ပါလွ်င္....
ထိုအသိစိတ္ထက္ သူမရဲ႕တလြဲမာနတို႔ကိုသာေရွ႕တန္းတင္လို႔ သူမဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ေလၿပီ။
ထိုသို႔ဆုံးျဖတ္ၿပီးသည္ႏွင္ သားျဖစ္သူထံဖုန္းလွမ္းဆက္လို႔ အိမ္ကိုခနလာရန္ေျပာဖို့္ျပင္လိုက္သည္။
ေဂ်ာင္ကု အစည္းအေဝးၿပီးလို႔ ႐ုံးခန္းထဲဝင္႐ုံရွိေသး ဖုန္းလာတာေၾကာင့္ ထုတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေမ့ဆီကျဖစ္ေနသည္။
ေဂ်ာင္ကု အေမ့ဆီကဖုန္းကို မကိုင္လို။
အေမဖုန္းဆက္ေခၚသည္ႏွင့္ သူနဲ႕ထယ့္ကိုလမ္းခြဲခိုင္းဖို႔ကလြဲလို႔ အျခားမရွိသည္မို႔ပင္။
သို႔ေသာ္လဲ မကိုင္၍မျဖစ္သည္မို့္ ေခၚဆိုမႈကိုလက္ခံလိုက္သည္။
Jk-''ဟယ္လို..အေမ"
Jk's mom-''ညေန အလုပ္ကျပန္ရင္အိမ္ခနဝင္ခဲ့
အေမေျပာစရာရွိလု႔ိ... သား"
ေဂ်ာင္ကု ျငင္းမည္ကိုႀကိဳသိသည့္အလား
အေမက ဆက္ေျပာသည္။
Jk's mom -"မင္းနဲ႕မင္းေကာင္ေလးကိုအဆက္
ျဖတ္ခိုင္းဖို႔မဟုတ္တာမို႔ အိမ္ခန
လာခဲ့...ေတြ႕ေတာ့မွေျပာရေအာင္"
Jk -"ဟုတ္..အေမ ဒါဆို ဒါပဲေနာ္"
ေဂ်ာင္ကုဖုန္းခ်လိဳက္ၿပီး သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ရွိုက္လိုက္မိတယ္ အေမဘာေတြေျပာမလဲသိခ်င္ေသးတာမို႔ မသြားခ်င္သည့္တိုင္ သြားရေပအုံးမည္သာ။
YOU ARE READING
Don't judge a book by it's cover
FanfictionJust my imagination. So, don't blame my idols Laguage.. Burmese not English