Η τελευταία ανάμνηση που είχα από νοσοκομείο,ήταν όταν ο Harry έχασε την μνήμη του.Και τώρα,είμαστα πάλι εδώ.
O Harry έπιασε το χέρι μου,και με οδήγησε στο ασανσέρ.Φτάνοντας στον τρίτο όροφο,ψάξαμε για το δωμάτιο 418,οπού εκεί ήταν ο Louis.
Με ένα ελαφρύ χτύπημα της πόρτας,μπήκαμε μέσα.
Όπως περίμενα,το πόδι του Louis ήταν δεμένο,πάνω σε μαξιλάρια.Ο καθένας θα μπορούσε να καταλάβει το πόσο μίζερος είναι.
O Louis μας χαμογέλασε.''Γειά.''
''Γειά.''Αποκρίθηκε ο Harry.''Πώς είσαι;''
''Μια χαρά...το κορίτσι πως είναι;''
''Καλά είμαι.''Διέκοψα τον Harry,προτού καν μιλήσει.
''Χαίρομαι που σε βλέπω καλά,Als.''
Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να χαμογελάσω.
Μετά από ένα τέταρτο περίπου,ο Harry πήγε στην καφετέρια,αφού προειδοποίησε τον Louis,να προσέχει τις κινήσεις του.
Για λίγα λεπτά η σιωπή,είχε κυριεύσει το δωμάτιο,ως που τελικά ο Louis με κοίταξε.''Συγνώμη,Alyssa.Λυπάμαι τόσο πολύ!Πραγματικά λυπάμαι...απλώς ήθελα να βοηθήσω τη μαμά μου.''
''Louis,είμαι μια χαρά τώρα,δεν υπάρχει λόγος να το συζητάμε.''
''Δεν έπρεπε να τα περάσεις όλα αυτά.Εγώ φταίω.''
''Το εννοώ,δεν πειράζει.''Είπα και γέλασα ελαφρώς.
Χαμογέλασε και κοίταξε ξανά κάτω.
''Πώς είναι η μαμά σου;''Ρώτησα,με την ελπίδα του οτί θα ξεφύγουμε από το κλίμα της αμηχανίας.
Με κοίταξε και κούνησε το κεφάλι του,καθώς τα δάκρυα άρχισαν να κυλάνε απ'τα μάτια του.
Αμέσως,έτρεξα και τον αγκάλιασα.''Λυπάμαι,τόσο πολύ.''Ψιθύρισα και αυτός με έσφιξε επάνω του.
Άρχισα να χαιδεύω τα μαλλιά του,όπως κάνω πάντα στον Harry και όσο πήγαινε,έκλαιγε όλο και περισσότερο.
''Σ'αγαπώ,Alyssa.''Ψιθύρισε και πραγματικά δεν ήξερα τι να πω.Αγαπώ τον Louis,αλλά μόνο σαν φίλο.
''Louis,εγώ-''
''Το ξέρω.''Με διέκοψε ταχύτατα.''Ξέρω πως είσαι με τον Harry,αλλά αυτό δεν αλλάζει τα συναισθήματά μου για σένα.Ο Harry είναι τόσο τυχερός και χαίρομαι για αυτόν,αλλά αυτό δε σημαίνει πως θα χάσω την ευκαιρία για να είμαι κοντά σου.''
''Μπορούμε να μείνουμε φίλοι.''
''Ναι.''Είπε και χαμογέλασα.
Ξαφνικά η έκφρασή του,άλλαξε τελείως.''Αλλά αν σου κάνει κάτι,εγώ θα σε περιμένω.Πάντα θα σε περιμένω.''
Αποφάσισα να μην μιλήσω και φίλησα το μάγουλό του.
O Louis γέλασε,μα προτού μπορέσει να μιλήσει η πόρτα άνοιξε.O Harry με κοίταξε με ένα βλέμμα σαν να με ρωτάει αν έγινε κάτι και εγώ του ψιθύρισα ένα απλό ''δεν έγινε τίποτα''.
Σας προετοιμάζω ψυχολογικά πως το επόμενο κεφάλαιο δεν θα είναι και τόσο χαρούμενο...VOTES&COMMENTS
DU LIEST GERADE
Forgotten (Μετάφραση)
FanfictionΕπειδή μερικά κορίτσια μπερδεύτηκαν το λέω για να το ξεκαθαρίσω το Forgotten,είναι η συνέχεια του Dangerous!Αυτά,καλή συνέχεια και καλή ανάγνωση!! :)
