Chapter 4

7.1K 675 47
                                    

''Αυτό θα στο πω κάποια άλλη στιγμή.''Είπα αρνούμενη να καταστρέψω περισσότερο αυτή τη μέρα.Φυσικά και σημαίνει τα πάντα για μένα το γεγονός οτί είναι καλά,αλλά περίμενα να βρεθώ στα ζεστά του χέρια...και αντί για αυτό,συνάντησα ένα αγόρι που δεν έχει ιδέα για το ποια είμαι.

Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και αναστέναξε.Άνοιξε το στόμα του,για να πει κάτι,αλλά δύο γιατροί τον διέκοψαν.Μας ενημέρωσαν πως το εξητήριο είναι έτοιμο και μπορούμε να φύγουμε.

Αφού συμπληρώσαμε άπειρα χαρτιά και ο γιατρός μας ενημέρωσε για το τι πρέπει να κάνουμε και πως να συμπεριφερόμαστε,ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε.

''Μπορούμε να πάμε τα πράγματά σου,σήμερα στο σπίτι του Harry.''

Είπε ο Louis μόλις βγήκαμε,με τον Harry από πίσω μας.

''Έχω δικό μου σπίτι;''Ρώτησε ο Harry και ήρθε δίπλα μου.

''Ναι.''Είπε ο Louis,με έναν περίεργο τόνο στην φωνή του.Σαν κάτι να τον ενοχλούσε.

''Είσαι καλά;''Τον ρώτησα προσπαθώντας να βγάλω από το μυαλό μου,την σκέψη του να πιάσω το χέρι του Harry.

''Μια χαρά.''Μουρμούρισε.

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο της Johanna και αμέσως αγκάλιασε τον Harry.Μα φυσικά δεν την θυμόταν.

Μου ήταν τόσο δύσκολο να κάθομαι δίπλα του και να μην μπορώ να ακουμπήσω το κεφάλι μου στον ώμο του...προφανώς θα φρίκαρε.

O Harry κοίταξε έξω από το παράθυρο,μόλις σταματήσαμε στο φανάρι.Το πρόσωπό του έλαμψε και χαμογελαστός με κοίταξε.''Το λούνα παρκ είναι στην πόλη;Έχω πάει ποτέ;''

Flashback

''Στο λούνα παρκ;''Ρώτησα ενθουσιασμένη.

O Harry γέλασε με την αντίδρασή μου.''Να υποθέσω σ'αρέσει;''

''Είναι η αδυναμία μου!Μπορώ να πάρω και από αυτά τα κεκάκια;Θα σ'αγαπώ για πάντα!''

Forgotten (Μετάφραση)Où les histoires vivent. Découvrez maintenant