TGIWS: Phoenix Ryler Velasquez's POV (Completed)

Special Chapter

Note: During this age, hindi na sila teen, so there's some vulgar words (well not totally and nagdadalawang isip pa ako if ilalapag ko hahahaha) anyway, just reminding lang! Hehehe!

Enjoy reading! 🫂🩷

-

Phoenix

After Darlene and I got married, we didn't go to work first. Our focus is our marriage and you know… baby. We badly want a baby. That's our main priority after the wedding.

I remembered our first night. Dude, she passed out. I really couldn't imagine na magagawa namin na abutin ng umaga. It's really our first time doing that kind of stuff.

"Are you okay?" I chuckled, leaning on the bathroom door.

"Wow, tinanong mo talaga 'yan? 5 AM lang naman tayo natapos." She suddenly blushed.

Natawa ako. "It's fun."

"It's fun, hindi ako makatayo... Paano ako makakapag-shower?"

"Sabay na lang tayo or better yet, doon natin i-continue—"

"Phoenix!" She threw me a pillow.

Tinawanan ko lamang siya. "By the way, I threw your pills."

"Hala, bakit?!"

"I want us to be a parents and sayang ang pagod ko kagabi kung walang mabubuo."

She glared. "Ano ba!"

"It's true, ayokong mapunta sa wala ang pinagpaguran ko kagabi, hon."

"Phoenix, tama na nga!" Namula siya lalo.

She looked so... tired. Parang may iniinda pa siya. Nakahawak siya sa magkabilang bewang niya kahit nakaupo naman.

"Masakit..."

"Ang alin?" tanong ko kahit alam ko naman kung saan, natatawa ako.

"Basta 'yong a-ano!" Umiwas siya ng tingin sabay kagat sa labi. "Uhm... love... nakatulog ba ako?"

Inalala ko ang nangyari. Damn, it feels like heaven.

"Well, baby, after our last... you suddenly passed out." I chuckled, remembering what exactly happened.

I watched her. Napapikit siya, parang may inaalala pa. Suddenly, she blushed more. Tinakpan niya ng unan ang mukha. Lumapit ako, natatawa pa rin.

"Kakahiya!"

"Bakit ka naman nahihiya? I am your husband and you're my wife—"

"Hindi naman 'yon, e. Imagine, nakatulog ako! Bumagsak ako!" Parang hindi niya pa matanggap na 'yon ang nangyari.

Hindi ko na napigilan ang matawa dahil 'yon pala ang ibig niyang sabihin.

"It's fine, baby..." sabi ko. "Tara na, tutulungan kita. I am kinda hungry, love..." Humalik ako sa pisngi niya. "Kaya mo bang tumayo?"

"Oo naman..." Nahiya siya.

Malakas niya akong hinampas nang tumawa ako. Damn, hindi ko inakalang aabot siya sa ganito. I had to help her up dahil nasaktan ko yata talaga siya. But I didn't mean to!

"Kasalanan mo 'to, e..." Bulong niya.

"Masaya naman, ha?" May ngiti sa labi ko. "I worked hard for that..."

Nakita ko lang siyang napairap pero namumula pa rin. Tinulungan ko nga siyang tumayo. Gusto ko talagang matawa pero pinipigilan ko lang.

"You want to continue inside the bathroom?" I gave her a seductive look.