'Bir rüzgâr esti içimden, burnuma dolan ıhlamur kokusu... Alamadım gözlerimi ondan, kıpırdayamadım yerimden; o kadar kötü gözüküyordu ki ben hareket etsem o da dağılacak gibiydi. Bekledim... O da kıpırdamadı. Bir insan üç saniyede bir gözünü kırpar...
Sonunda Yekta'yı bilfiil görebiliyorsunuz, aslında Yekta hep sizlerleydi :) Diğer bölümlerde Hazel'in hayatını gördünüz ve satırlar arasında ölü gibi saklanan gölge vardı, gerçi hep olacak ve bir gün o gölge ile tanışacaksanız.
Keyifli okumalar 😊
Kitap kapağı ♥️️
Kitap kapağında her şeyin bir anlamı var. İlk bölüm 'Göle'yi hatırlarsanız... Ilk karenin anlamı ortaya çıkıyor...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Mavi gözlü çocuk!"
Sokaklarda koşarken kim olduğunu bilmediğim çocuğun sesiyle durdum. Arkamı döndüm "Bana mı dedin?"
"Evet" dedi gülümseyerek.
Bağırarak "Benim adım Mavi gözlü çocuk değil!" dedim ve kollarımı önümde bağladım.
Daha çok gülerek "Peki mavi gözlü çocuk, adın ne?" dediğinde, tekrar bağırarak "Sana adım mavi göz çocuk değil dedim! Benim adım Hazel!" dedim, bağlı olan kollarımı çözüp elimi, belime koydum.
"Adını herkese bu kadar kolay, Hazel." Dediğinde kaşlarımı çatmış ona bakıyordum.
Geçmişimden kopup gelen bu anı, bütün vücuduma elektroşok verilmiş gibi hissetmem sebep oldu. Yekta'nın durduğu yere bakıyordum ama gözlerimde yıllar önce yaşadığım anı vardı. Olayın etkisinden kurtulurken yavaş yavaş, Yekta'yı görmeye başlamıştım.
"O, burada kalamaz!" Yekta'nın bağırması ile olduğum yerden sıçradım. "Daha ne kadar hayatıma müdahale edeceksin !?" dediğinde bakışları annesini buldu ve sonra "Peki, sen daha ne zamana kadar, en doğru kararı, sevgili karının verdiğini düşüneceksin!?" dediğinde babasına bakıyordu. Ne demek bu? Yekta'nın üstüne hakimiyet mi kurmuşlardı?
Zeynep Hanım "Yekta, biliyorsun ki biz, her şeyi senin için yaptık." Dedi.
Yekta "Kaç kez bu saçmalıkları duyacağım?" sinirinden gülerek konuşuyordu "Bir başkası olsa halinize acır 'ne kadar hayırsız bir evlatları var, oysa ailesi onun için her şeyi yapıyor.' Derdi, değil mi? Ama ben size gülüyorum. Trajikomik olmaktan vazgeçin!" sözleri bittiğinde giderken birden durdu ve arkasını dönüp işaret parmağı ile beni göstererek "Ve bu kız, buradan gidecek." Dediğinde yakıcı bakışlarından gözlerimi kaçırıp, kafamı yere eğdim.
Yekta burnundan soluyarak yukarı çıkarken Zeynep Hanım gelip, elini omzuma koydu "Biraz konuşabilir miyiz?" dedi, elini itmek istesem de hareketsizce kaldım.
"Zeynep, bu sefer ne yapmaya çalışıyorsan izin vermeyeceğim." Ali Bey konuştuğunda yönümü ona çevirdim ve bu sayede Zeynep Hanım'ın dokunuşundan da kurtulmuş oldum.
