«Να σε ρωτήσω κάτι προσωπικό;»
Η Αλίσα γνέφει ενώ ετοιμάζει μια ανθοδέσμη που πρέπει να παραδώσουμε.Μένουν τρεις μέρες μέχρι τα επίσημα εγκαίνια κι έχουμε όλο και περισσότερη δουλειά κάθε μέρα
«Τι;» γυρίζει και με ρωτάει. Γέρνει στον πάγκο και αρχίζει να σκαλίζει τα νύχια της.
«Δεν χρειάζεται να απαντήσεις αν δεν θέλεις», την προειδοποιή «Δεν μπορώ να απαντήσω αν δεν με ρωτήσεις». Σωστό. «Εσύ και ο Μάρσαλ κάνετε δωρεές σε φιλανθρωπικές
οργανώσεις;»
«Ναι, γιατί;» απαντάει φανερά μπερδεμένη.
Ανασηκώνω τους ώμους μου. «Απλώς ήμουν περίεργη. Δεν ήθελα να φανώ επικριτική. Τελευταία σκέφτομαι πώς θα μπο ρούσα να ιδρύσω μια φιλανθρωπική οργάνωση».
«Τι είδους;» ρωτάει. «Υποστηρίζουμε αρκετές τώρα που έχουμε τα χρήματα, αλλά η αγαπημένη μου είναι αυτή που αρχί σαμε να υποστηρίζουμε πέρυσι. Χτίζουν σχολεία σε άλλες χώρες Μόνο πέρυσι χρηματοδοτήσαμε τρία».
Ήξερα ότι υπήρχε λόγος που τη συμπαθώ.
«Προφανώς δεν έχω τόσα χρήματα, αλλά θα ήθελα να κάνω κάτι. Αλλά ακόμα δεν ξέρω τι».
«Άσε να περάσουν τα εγκαίνια και μετά μπορείς να αρχίσεις να σκέφτεσαι τη φιλανθρωπία. Ένα όνειρο τη φορά, Λίλι».
Περπατάει γύρω από τον πάγκο και πιάνει τον σκουπιδοτε νεκέ. Την κοιτάζω να βγάζει τη γεμάτη σακούλα και να τη δένει. Με κάνει να αναρωτιέμαι - αφού έχει υπαλλήλους για όλα, γιατί θέλει μια δουλειά στην οποία βγάζει έξω τα σκουπίδια και λερώ- νει τα χέρια της;
«Γιατί δουλεύεις εδώ;» τη ρωτάω.
Με κοιτάζει και χαμογελάει. «Επειδή σε συμπαθώ», λέει.
Αλλά παρατηρώ ότι το χαμόγελο σβήνει από τα μάτια της πριν γυρίσει και αρχίσει να προχωράει προς την πόρτα για να πετά- ξει τα σκουπίδια. Όταν επιστρέφει, την κοιτάζω όλο περιέργεια. Τη ρωτάω ξανά.
«Γιατί δουλεύεις εδώ, Αλίσα;»
Σταματάει αυτό που κάνει και παίρνει μια βαθιά ανάσα αργά, σαν να σκέφτεται αν πρέπει να μου πει την αλήθεια. Πηγαίνει πάλι στον πάγκο και ακουμπάει πάνω σταυρώνοντας τα πόδια της στους αστραγάλους.
«Επειδή», λέει κοιτάζοντας τα πόδια της, «δεν μπορώ να μείνω έγκυος. Προσπαθούμε εδώ και δύο χρόνια, αλλά τίποτα δεν βοήθησε. Βαρέθηκα να κάθομαι σπίτι και να κλαίω όλη μέρα, έτσι αποφάσισα να βρω κάτι για να απασχολώ το μυαλό μου». Ισιώνει το σώμα της και σκουπίζει τις παλάμες της στο τζιν της. «Κι εσύ, Λίλι Μπλουμ, με κρατάς πολύ απασχολημένη». Γυρίζει και αρχίζει να ασχολείται πάλι με την ίδια ανθοδέσμη. Της παίρ- νει μισή ώρα να την τελειοποιήσει. Παίρνει μια κάρτα και την του ποθετεί ανάμεσα στα λουλούδια και μετά γυρίζει προς το μέρος
YOU ARE READING
It ends with us (greek)
Random(πριν ξεκινήσετε να διαβάζετε την περίληψη θα ήθελα να σας πω ότι θα προσπαθήσω να ανεβάζω κάθε μέρα από 2 κεφάλαια την ημέρα) Η ζωή δεν ήταν εύκολη για τη Λίλι, όμως αυτό δεν την εμπόδισε να δου λέψει σκληρά για να εκπληρώσει όλα όσα ονειρευόταν. Α...
