It ends with us (greek)

καιφαλαιο έντεκα

Κουλουριάζομαι στο κρεβάτι μου και το κοιτάζω. Το έχω σχεδόν τελειώσει. Δεν απομένουν πολλές καταχωρίσεις.
Πιάνω το ημερολόγιο και το βάζω δίπλα στο μαξιλάρι μου. «Δεν θα σε διαβάσω», ψιθυρίζω.

Όμως αν διαβάσω όσο απομένει, θα έχω τελειώσει. Τώρα που τον είδα απόψε και ξέρω ότι έχει μια δουλειά και μια σύντροφο και σίγουρα ένα σπίτι, μπορώ να γράψω τον επίλογο αυτού του κεφαλαίου. Και αν τελειώσω το αναθεματισμένο το ημερολόγιο, θα μπορώ να το βάλω στο κουτί και να μην το ξανανοίξω ποτέ.

Τελικά το παίρνω και γυρίζω ανάσκελα. «Ελεν ντε Τζενέρις, είσαι μέγαιρα».

Αγαπητή Έλεν,

«Απλώς συνέχισε να κολυμπάς».

Την αναγνωρίζεις αυτή τη φράση, Έλεν; Τη λέει η Ντόρι στον Μάρλιν στο Αναζητώντας τον Νέμο. «Απλώς συνέχισε να κολυμπάς, να κολυμπάς, να

κολυμπάς».

Δεν είμαι λάτρης των κινουμένων σχεδίων, αλλά αυτό μου αρέσει. Μου αρέσουν αυτά που σε κάνουν να γελάς, αλλά και να νιώθεις κάτι. Νομίζω ότι από σήμερα είναι το αγαπημένο μου. Γιατί τελευταία ένιωθα ότι πνιγόμουν και μερικές φορές χρειάζεται να μας θυμίσει κάποιος ότι απλώς πολύ.

πρέπει να συνεχίσουμε να κολυμπάμε. Ο Άτλας αρρώστησε. Αρρώστησε

Εδώ και μερικές νύχτες μπαίνει κρυφά και κοιμάται στο πάτωμα του δωματίου μου, αλλά χτες τη νύχτα μόλις τον είδα κατάλαβα ότι συμβαίνει κάτι κακό. Ήταν Κυριακή και είχα να τον δω από το προηγούμενο βράδυ. Φαινόταν χά- λια. Τα μάτια του ήταν κατακόκκινα, το δέρμα του χλωμό και, παρόλο που έκανε κρύο, τα μαλλιά του ήταν μούσκεμα από τον ιδρώτα. Δεν τον ρώτησα καν αν ήταν καλά, ήμουν σίγουρη ότι δεν ήταν. Έβαλα το χέρι μου στο μέτωπό του και έκαιγε τόσο πολύ, παραλίγο να φωνάξω τη μητέρα μου.

«Θα είμαι εντάξει, Λίλι», είπε και άρχισε να στρώνει στο πάτωμα. Του είπα να περιμένει και μετά πήγα στην κου ζίνα και του έβαλα ένα ποτήρι νερό. Βρήκα ένα φάρμακο στο ντουλαπάκι του μπάνιου. Ήταν για τη γρίπη και δεν ήξερα καν αν αυτό είχε πάθει, αλλά τον ανάγκασα να το πάρει έτσι και αλλιώς.

Ξάπλωσε στο πάτωμα, κουλουριάστηκε και μετά από μισή ώρα είπε: «Λίλι, νομίζω ότι θα χρειαστώ ένα καλάθι αχρήστων».

Πετάχτηκα όρθια, πήρα το καλάθι κάτω από το γρα- φείο μου και γονάτισα μπροστά του. Μόλις το ακούμπησα κάτω, έσκυψε μέσα και έκανε εμετό.