κεφάλαιο επτά

180 2 0
                                    

«Σταματά να κάνεις νευρικές κινήσεις»,λεει ο Ντέβιν «Δεν κάνω»
Με πιάνει αγκαζέ και με οδηγεί στο ασανσέρ. «Κάνεις. Και αν τραβήξεις το ρούχο σου άλλη μια φορά για να καλύψεις το στην θος σου, το μικρό μαύρο φόρεμα που φοράς δεν θα έχει κανένα νόημα». Πιάνει το φόρεμά μου και το τραβάει προς τα κάτω και μετά βάζει το χέρι του μέσα στο ντεκολτέ για να μου φτιάξει το σουτιέν.

«Ντέβιν» Του ρίχνω μια στο χέρι και γελάει.

« Χαλάρωσε, Λίλι. Έχω αγγίξει πολύ ωραιότερα στήθη από τα δικά σου και εξακολουθώ να είμαι γκέι». «Ναι, αλλά στοιχηματίζω ότι εκείνα τα στήθη ανήκαν σε αν

θρώπους τους οποίους δεν βλέπεις μια φορά κάθε έξι μήνες». Ο Ντέβιν γελάει. «Είναι αλήθεια, αλλά γι' αυτό φταις κι εσύ Εσύ μας άφησες σύξυλους για να παίξεις με τα λουλούδια».

Ο Ντέβιν ήταν ένας από τους πιο αγαπημένους μου ανθρώπους στη διαφημιστική που δούλευα, αλλά δεν είχαμε έρθει αρκετά και ντα ώστε να κάνουμε παρέα εκτός δουλειάς. Σήμερα το απόγευμα πέρασε από το μαγαζί και η Αλίσα τον συμπάθησε αμέσως. Τον σκέτευσε να έρθει μαζί μου στο πάρτι και μια που δεν ήθελα να εμφανιστώ μόνη μου, κατέληξα να τον παρακαλάω κι εγώ.

Περνάω τα χέρια μου πάνω από τα μαλλιά μου και προσπαθω να δω το είδωλό μου στους τοίχους του ασανσέρ.

«Γιατί είσαι τόσο νευρική;» ρωτάει.

«Δεν είμαι νευρική. Απλώς δεν μου αρέσει να πηγαίνω σε μέρη που δεν ξέρω κανέναν».

Ο Ντέβιν χαμογελάει με νόημα και ρωτάει: «Πώς τον λένε;».

Ξεφυσάω. Είμαι τόσο διάφανη; «Ράιλ. Είναι νευροχειρουρ γός. Και θέλει πολύ, πάρα πολύ, να κάνει σεξ μαζί μου».

«Και πώς ξέρεις ότι θέλει να κάνει σεξ μαζί σου;»

«Επειδή έπεσε κυριολεκτικά στα γόνατα και είπε “Σε παρα- καλώ, Λίλι. Σε παρακαλώ, κάνε σεξ μαζί μου”». Ο Ντέβιν σηκώνει το φρύδι του «Σε ικέτευσε;»

Γνέφω. «Δεν ήταν όσο αξιοθρήνητο ακούγεται. Συνήθως είναι πιο συγκροτημένος».

Το ασανσέρ σταματάει και αρχίζουν να ανοίγουν οι πόρτες. Ακούγεται μουσική από τον διάδρομο. Ο Ντέβιν πιάνει τα χέ ρια μου και λέει: «Ποιο είναι το σχέδιο; Πρέπει να τον κάνω να ζηλέψει;».

«Όχι», λέω κουνώντας το κεφάλι μου. «Δεν θα ήταν σω στό. Όμως... ο Ράιλ κάθε φορά που με βλέπει τονίζει ότι ελπίζει να μη με ξαναδεί. Ίσως λιγάκι;» λέω ζαρώνοντας τη μύτη μου.

It ends with us (greek)Where stories live. Discover now