❝ 𝐓𝐑𝐎𝐔𝐁𝐋𝐄 ❞
Yeşil gözlü hiperaktif çocuk, kızıl saçlı baş belasına aşık olmuştu.
۪꒰ eli hale x fem!oc ꒱
꒰ by theodoreclaws | 01.29.2023 ꒱
꒰ stydia daugther | teen wolf au ꒱
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Eğer birisi sana karışırsa ona haddini bildirmeyi unutma. Hey──Ne arıyorsun?"
Kafamı sokmuş olduğum iki koltuğun arasından çıkardım ve önüme düşen kızıl saçıma üfledim. "Kalemimi düşürdüm, bulamıyorum."
Haftasonunda tamamen yerleşmiş sayılırdık. Okula başlıyordum ve Scott beni arabasıyla okula bırakmayı teklif etmişti. Babamda bize katıldığında bana arkada oturmak kalmıştı. Çantamı düzeltirken içinden fırlayan kalemi tutamamıştım ve şimdi de bulamıyordum.
Kafamı tekrar iki koltuğun arasına soktum ve görmeme rağmen elimi yerde gezdirdim. Bulamıyordum ve sinir krizi geçirecektim.
"Lucinda, bu kadar takmasan mı? Bir kalem sadece. Hem ilk gün──"
Kafamı kaldırıp sinirle ona baktığımda susmuş ve dudaklarını birbirine bastırmıştı.
O sırada gözüme Scott'ın hafifçe gülümsemesi çarptığında kaşlarımı hafifçe çattım ve ona bakmaya devam ettim. Bakışımı fark etmeden önce, ön camdan başını öne eğerek okula doğru bakmış ardındansa bana dönmüştü. Yüzündeki gülümsemeyi bozmadan tekrar okula doğru baktığında meraklanmıştım ve iki ön koltuğun arasından çıkarak aynı yere bende bakmıştım. Ancak tek gördüğüm okul camları ve cam kenarında oturan öğrencilerdi.
"Hey, Lucinda."
Scott'ın adımı söylemesi ile ona baktım. Başımı merakla iki yana salladım. Babamda ona merakla bakıyordu ki, Scott ikimiz üzerinde gözlerini gezdiriyordu.
"Okulda sana kalem verecek biri vardır, eminim. Ve eğer verirse, çokta şaşırma." dedi ardından, gözlerini üzerimde tutarak. Gözlerimi kırpıştırıp babama baktım. Meraklı gözleri gitmiş, hüzünlü bir ifadeye bürünmüştü. İkisine bakıp gözlerimi kıstım. İkiside birbirine bakıp hüzünle gülümsüyorlardı.
"Neler oluyor?"
"Geç kalıyorsun, Lucinda. Hadi!"
"Bu burada bitmedi, ona göre." Babama işaret parmağımı salladıktan sonra çantamı omzuma taktım ve okula doğru yürümeye başladım. Okula girmeden önce arkama bakıp ikisine de el salladım ve cehennemime giriş yaptım.
Müdürü bulmam uzun sürmemişti, müdür ile birlikte sınıfıma doğru ilerlerken kendimi gergin hissediyordum. Okul değiştirmekten hep nefret etmiştim, ortama hemen alışamıyordum ve bu yüzden okul sürekli nefret ettiğim bir yer oluyordu.
Bir sınıfa girdiğimizde derin bir nefes aldım ve çantamın ipini sıktım. Müdür beni kısaca tanıtırken yüzümde tek bir mimik oynamıyordu, aşırı gergin hissetmiştim bir anda ve nedenini bilmiyordum. Beni bir süre sonra rahatlatan şey, çoğu kişinin bana gülümseyerek bakmasıydı. Kimsede yargılayıcı bir bakış yoktu ve bu rahat bir nefes almamı sağlamıştı.
