ရှောင်းကျန့်နဲ့သွားတွေ့ပြီး ပြန်လာထဲက အခန်းထဲမှာပဲနေသော ရိပေါ်က ညစာတောင်ဆင်းမစားတာမို့ စစ်ကျွေးက မေးမြန်နေသလို သူမကိုယ်တိုင်လဲ စိတ်ပူနေမိသည်။ဟိုကဘာတွေပြောလိုက်လို့များ ဒီကလေးစိတ်ထိခိုက်နေရှာပါလိမ့်။
"ရိပေါ်...မောင်လေး အစ်မဝင်လာခဲ့မယ်နော်...."
ပြောပြောဆိူဆို ဝမ်ချင်ဝင်သွားလိုက်တော့ ခေါင်းအုံးနှစ်ခုဆင့်ကာ ခုတင်ခေါင်းရင်းကို ကျောမှီပြီးထိုင်နေသည့် ရိပေါ်က သူမကိုတချက်ဝေ့ကြည့်လိုက်ရင်း
"သားငယ်ရော....ထမင်းစားပြီးပြီလား...."
"အင်း....သားငယ်က နင့်ကိုမေးနေတာ....အဆင်မပြေခဲ့ဘူးလား....ဟိုလူက ဘာပြောလိုက်လို့လဲ....နင်ကဘာမှအကျိုးကြောင်းမပြောဘဲ အိမ်ပေါ်တန်းတက်သွားတော့ ငါ့မှာရင်တပူပူနဲ့...."
ဝမ်ချင်ရဲ့ပူပန်မှုအတိုင်းသားပေါ်လွင်နေသော မျက်နှာကြောင့် ရိပေါ်သက်ပြင်းဖွဖွရှိုက်မိသည်။ကိုယ့်ကြောင့်နဲ့မဆိုင်တဲ့လူတွေပါ စိတ်ဒုက္ခရောက်ကြရသည်။
"ပြေပါတယ်....နောက်မှ ငါအေးဆေးပြောပြမယ်....သားဝင်လာလို့ ကြားသွားရင်မကောင်းဘူး အစ်မ...."
အဆင်ပြေတယ်နဲ့ အဆင်ပြေအောင်နေတယ်...ဒီစကားနှစ်ခုရဲ့အဓိပ္ပါယ်မတူညီမှန်း နားလည်သွားတဲ့အခါ မျက်နှာဖူံးတွေ အမျိုးမျိုးလဲတပ်တက်ခဲ့ပြီ ကိုကိုရယ်။
ရိပေါ်ဘက်က တခါထဲဟန့်တားချည်တုပ်ပြီးပြောလိုက်သဖြင့် ဝမ်ချင်ဘာကနေအစပြန်ဆွဲထုတ်ရမှန်းမသိဖြစ်သွားရသည်။ဖြေပုံကိုက ပြေပါတယ်ဆိုတော့ ဘာတွေပြောဖြစ်ခဲ့ကြသနည်း။တွေးလေ ပိုပူပန်ရလေဖြစ်ရသည်။
မောင်နှမနှစ်ယောက်လုံး ဘာစကားမှမဖြစ်ကြတော့ဘဲ အတွေးကိုယ်စီနဲ့ငိုင်နေမိကြသည်။မိန်းကလေးဗီဇအရ စပ်စုချင်သေးပေမဲ့လဲ ရိပေါ်ရဲ့မျက်နှာလေးက သူမမေးခွန်းတွေကို မဖြေချင်တဲ့ပုံစံမျိုးမဟုတ်ဘဲ မမေးဖို့ တောင်းဆိုနေဟန်မို့ ဝမ်ချင်စကားလုံးတွေကို မျိုချလိုက်ပြီး
"ဘာတွေပဲဖြစ်လာလာ နင့်နားမှာ နင့်အစ််မတယောက်လုံးရှိပါသေးတယ် မောင်လေးရယ်...."ဟု ရိပေါ်လက်လေးတဖက်ကိုဆုပ်ထွေးကာ ဝမ်ချင်အားပေးလိုက်မိတော့သည်။
