SADGÜL: "Okyanus Gülüşü" (Seri-1/3)

13. Bölüm Veda...

Sadi;
"Bir tek ben değil sende tanıyorsun"

Songül;
"Tanıyor muyum?"

Sadi;
"Evet hemde çok yakından"

Songül;
"Kim?"

Sadi;
"Taylan!"

Songül ;
"Taylan mı!?"

Songül şoktaydı.
Sadi;
"Evet" Sadi Songül'ün ellerini tuttu.

Songül;
"Ee, napayım" umrunda değilse bile bu konuyla Sadi'den bir şeyler dinlemek istiyordu.

Sadi'de bunu anlamıştı;
"Abin için İstanbul'a tayini çıkmıştı. Polisti"

Songül;
"Benim abim polis miymiş"

Sadi;
"Evet öyleydi. Her şey senin iyiliğin içindi"

Songül;
"Nasıl yani"

Sadi;
"Abinin İstanbul'a tayini çıkmıştı. İstanbul da da biliyosun Kırdarlar var seni oraya götürüp tehlikeye atmak istemedi bu yüzden."

Songül'ün göz yaşları akmaya devam ediyordu;
"Peki siz?"

Sadi;
"Onunla tanışıyorduk. Yaver ve bende Taylan ile beraber tayinimizi oraya aldırdık ve Ahmet Başsavcı ile tanıştık.. Her şey senin iyiliğin içindi"

Songül;
"Yani sen beni daha önceden de tanıyordun" imalı imalı bakıyordu.

Sadi;
"Tabi ya, ben sana daha o gün vuruldum hatta abinden bile istemiştim"

Songül;
"Yok artık Sadi"

Sadi Songül'e yaklaşıp;
"Var artık Songülcüm"

Abisi aklına gelince;
"Ben abimi görücem"

Sadi;
"Songül olmaz sargıların açılır"

Songül;
"Bişey olmaz abimle" Songül bi an durakladı. Sadi fark etti;
"Songül noldu?"

Songül;
"Abi demek ne güzelmiş özlemişim"

Sadi güldü. Songül'e kalkması için yardım etti.
Songül Sadi'nin elinden tutup zorda olsa Taylan'ın odasının yanına gitmişti.

Ahmet;
"Songül niye kalktın dinlenmen gerekiyor"

Sadi Ahmet ve Yaver'e bakış attı.

Yaver;
"Öğrenmişsin"

Songül;
"Evet öyle oldu"

Ahmet;
"Bunun gizli kalması gerekiyor sakın unutma"

Songül;
"Tamam başsavcım" Songül kapıyı açıp içeri doğru gidiyordu. Sadi'de girecekti. Ahmet durdurdu;
"Sadi ikisinin yalnız kalmaya ihtiyacı var"

Sadi başıyla onayladı.

Yaver;
"Nasıl heyecanlı"

Sadi;
"Öyle Yaver'im öyle"

Songül içeri girerken Sadi'ye gülerek kapıyı kapattı. Ve Taylan'ın baş ucundaki sandalyeye oturdu;
"Abicim" diyip eliyle yüzüne dokundu.

Taylan Songül'ü hissetmişti. (Ee nede olsa abi kardeşini hisseder değil mi?)
Kımıldadı. Songül bunu görünce sarıldı.

Songül;
"Küçükken beni güldürebilmek için her şeyi yapardın. Yapmadığın şey kalmamıştı"

Taylan;
"Senin o güzel gülüşünü görebilmek için canımı bile verirdim."

Songül;
"Vermişsin zaten" güzel gülüşüyle kafasını kaldırıp abisine baktı.

Taylan;
"Vericem tabi ya sen benim ailemden kalan tek yadigarsın. Senin için canımı feda etmicem de kimin için edicem"