Ruhumun Işığı (Düzenleniyor)

4.Bölüm:Karanlığın İçindeki Işık

***

Eve geldiğimde annem ve babamın karşısına geçtim.Şaşırmış olmalılar ki babam konuşmaya başladı."Ne oldu kızım neyin var? Biraz solgun gibisin."dedi babam.Ardından konuşmaya başladım.

"Ben herşeyi öğrendim baba..."Annem ve babam en başta biraz tırstı.Babamın yüzünü görmeniz lazımdı.Annem konuşmaya başladı."Neyi öğrendin kızım.Meraklandırma bizi."dedi annem.Derin bir nefes aldım.Rahatlamaya çalıştım.Ama olmuyordu, deniyordum hala beceremiyordum.En son cesaretimi toplayıp konuşmaya başladım.

"Ben evlatlığım değil mi?"dedim.Annem ve babam hızlıca olduğu yerden kalktı ve oldukları yerden hızlı adımlarla yanına geldiler.
"Saçmalama."dedi babam.Ardından annem babama;"Uzatma Cafer.Anlamış işte bir yerden.Uzatmaya gerek yok."dedi ve derin nefes alıp konuşmaya başladı."Kızım,eğer gerçek aileni bulduysan seni asla bırakmayız!" dedi.

"Siz beni bıraksanız bile sizden ayrılmam..."dedim annemle babama.Hepimiz ağlamaya başladık...
O gün hayatımın en yorucu günüydü.Şu 7 ayda başıma gelmeyen kalmamıştı.Yeni okulumun ilk günü başladı herşey.Bir çocukla karşılaştım ve benim hayatımda önemli bir yer kazandı.Onun arkadaşlarıyla birlikte bir ekip olmuştuk ve hayatımızın son saniyesine kadar birlikte olacaktık...

Aylar sonra...
(Barlas'ın Anlatımıyla)

O Ferit denen adam yüzünden Nida'yla depresyona girmiştik.Nida bana hergün "Nasılsın?" diyordu ama kendisi benden daha kötü bir depresyonun içerisindeydi ama bunu inkâr ediyordu.
Ben Çağan ve İdille ne zaman bir yerlere gitmek istesek Nida'yıda çağırıyorduk ama her defasında moralinin bozuk olduğunu söylüyordu.

Saat akşam 00:58 idi.Nida ile konuşuyordum.

"Barlas" dedi bana ilk önce.Sonra benim kalbimi hızlandıran o mesaj geldi...

"Yarın senle buluşalım mı?"dedi o an.Kalbim hızlanmıştı.Saf saf ekrana bakıyordum.Hızlıca cevap yazdım.

"Tabikide olur! Hemen Çağan ve İdil'ede yazayım."dedim ve gönderdim.

Hemen hepimizin olduğu guruba yazmaya başladım.
"Çağan İdil! Yarın Nida ile buluşuyoruz.Tüm hazırlıklarınızı yapın!"yazıp gönderdim.Çağan yazmaya başladı."Ooo az özele gelsene Barlas."dedi.Guruptan çıkıp Çağanla olan mesajlaşmamıza girdim.Yazıyordu.
"Barlas sen Nida'ya aşıksın değil mi?" İşte bu benim en hassas noktamdı.Nida'yı seviyordum evet ama farklı bir şekilde seviyordum.Bu duyguyu size açıklayamayacak kadar garip bir duygu.

"Yoo ne alakası var?" dedim.Böyle demeseydim Çağan bu işi epey abartırdı.

"Barlas yalan söyleme.Ona olan aşkından ölüyorsun."

"Belkide yalan söylüyorumdur.."
Evet yalan söylüyordum.Çağan bunu anlamış olacaktı ki yazmaya başladı.

"Oo düğün ne zaman kardiş."dedi.Beni çıldırtmak istiyordu anlaşılan.

"Çağan amacın beni çıldırmaktı ve bunu cidden başarıyorsun.Sal beni!"
Yazıp telefonu kapattım.Ama bir saniye..Bunu Nida'ya söylerse başım büyük bir belaya girerdi.Hemen kapattığım telefonumu açıp Çaganla olan mesajlaşmaya girdim.Hızlıca yazmaya başladım.

Parmaklarım o kadar hızlıydı ki anlatamam.
"Çağan bunu Nida'ya söylersen seni gebertirim! Çağan yapma bunu lütfen."yazdım.Mesajı tam atacakken telefon düştü! Telefon o kadar hızlı düştü ki kırılmış olabilir.

Telefonu yerden alıp açacaktım ki başarısız oldum.Telefon açılmıyordu.
Harika.Yaklaşık 10 dakika boyunca telefonu açmaya çalıştım ama her defasında başarısız oluyordum.