Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Çok net oldukları için bunları seçtim. Umarım bölümü yükledikten sonra silinmezler.
***
"YN beni dinle. Her şeyi açıklayacağım ama önce sakin ol-" Kolundan tutup seni durduran eski sevgilinin elini ittirmeye çalıştın ama az önce gördüğün güç yüzünden bu kuvvete şaşırmıyordun.
Az önce gözünün önünde neredeyse birisini öldürüyordu. Kendi en yakın arkadaşını, Scott'ı. Korkudan titriyordun çünkü Scott'da normal değildi.
Neler oluyordu böyle? Scott onun Stiles olmadığı ilgili bir şey söylemişti. Anladığın tek kısım buydu. Ve sen gelmeseydin neredeyse onu canice öldürecekti. Scott karnına saplanmış demir sopa ile uğraşırken ona yardım etmeye bile cesaretin yoktu.
Tek istediğin gitmekti. Olabildiğince uzağa.
"Bırak beni! Dokunma bana. Sen-sen nesin?!" Sesin titriyordu. Void seni bırakmadı. Aksine elini yukarıya doğru çıkarıp tam dirseğinden tuttu. Seni kendisine yaklaştırdı ve öfkeli çıkan sesiyle konuştu, "Beni dinlemeden hiçbir yere gidemezsin!" Çenesini sıkıyordu ve sesi bu yüzden tıslar gibi çıkmıştı.
Dudakları çenene değiyordu. Titredin, "Bırak beni lütfen...Kimseye bir şey anlatmayacağım." Bir korkak gibi olmak istemedin ama aklında başka birşey yoktu.
"Beni dinleyeceksin!" Bağırdı. Kesinlikle daha sakin olmanı sağlamıyordu.
"Sesini kıs. Eğer ona zarar verirsen-" Scott uzakta olmasına rağmen seni korumaya çalıştı ama bu kendi aleyhine oldu. Void ona bir hışımla koştu ve karnına saplı demiri yana doğru bastırarak içeride bazı kemiklerin kırılmasına sebep oldu. Sen çığlık attın. O gelene kadar koşmak istedin.
Bacakların hareket etti ama arkaya döndüğün anda kara dumanla karşılaştın. Bu sefer iki eli ile dirseklerinden yakaladı.
"YN...sevgilim. Beni dinle, sana asla zarar vermem ama sakin olmak zorundasın. Göründüğü gibi değil." Kekeledin, "Nasıl? Sen Stiles bile değilsin." Hıçkırdın. Gözyaşların durmaksızın yanaklarından alıp gidiyordu.
"Ona ne yaptın?!" Kolunu tekrar çekmeye çalıştın. Sevgiline zarar gelmiş olması düşüncesi seni yıprattı. Ancak sorun onu aşırı kızdırmıştı, "Hiçbir zaman seninle olan kişi Stiles değildi. O tam bir sümsük! Hep benimleydin. Hepte öyle olacaksın!"
Nefesin kesildi. Scott sana acırmış gibi duruyordu. Zar zor olsada seninle konuşmaya çalıştı.
"Seni kandırdı YN. Onun gibi bir piçle sevgili olmak senin suçun değil-" Void onu bir bakışıyla susturdu. Scott çığlıklar attığında neler olduğunu bilmiyordun ama bir şeyler gördüğü kesindi.
"Bırak onu!" Void onu umursamadı ve senin dediğini yapıp bıraktı. Ama bu senin için geçerli değildi.
Etrafın kara dumanlar ile çevrildi. Nefesin tıkanmıyordu. Daha çok başını döndürüyordu ama bayılmıyordun. Dumanlar dağıldığında etraf değişmişti.
Depo gibi bir yerdi. Bir konteynır vardı ve içi cayır cayır yanıyordu. Sokakta yaşayan insanların kaldığı bir konaklama yerine benziyordu. Sen ağlarken Void seni koltuğa doğru ilerletti. Ortama rağmen eski olmayan koltuğa oturmamak için direndin.
Kalkmaman için dizi ile bacaklarına baskı yaptı.
"Sana herşeyi anlatacağım. Ama buna rağmen benimle olmak istemezsen hafızanı sileceğim ve hiçbir şey olmamış gibi devam edeceğiz." Dediğini yapacağına inandın. Scott'a yaptığı şeyden sonra bunu yapabilirdi. Ama bu düşünce seni korkuttu. Her şeye rağmen onunla olmayı isteyeceğinden şüphelendin ama hiçbir şey hatırlamasan bile onunla olmaya zorlanacaktın.
Sana yavaşça karanlık bir nogitsune olduğundan anlatmaya başladı. Varoluşunu ve kendisini yok etmek isteyen Scott'ın sürüsünü de dahil her şeyi sana anlattı. Korkun azalmadı. Ona inanmıyordun, eksik bazı şeyler vardı. Ve bir tilkiye güvenecek kadar aptal değildin.
Yinede hala onu istemediğini düşünürse hafızanı silecek ve seninle olmaya devam edecekti. Dayanabilirdin, rol yapmaya karar verdin. Sanki ona hak veriyormuş gibi davranmaya karar verdin ki sonrasında ondan kurtulabilesin.
Göz yaşlarını sildin ama bir anda her şey normalmiş gibi davranmak dikkat çekeceği için abartmadın.
"Sen kötü müsün? Onları öldürecek misin?" Eliyle az önce senin silemediğin bir göz yaşını sildi. Dünyada ki en narin şeymişçesine baktı. Bir an pişman oldun. Ama ona güvenemezdin.
"Beni buna mecbur bıraktılar YN. Masum olduğumu söyleseydim bana inanmamakta haklı olurdun ama kabul ediyorum. Tam anlamıyla suçsuz değilim. Bunu ilk onlar başlattı. Ben sadece hayatta kalmaya çalışıyorum." Gözlerinden istemsizce bir yaş daha düştüğünde bir çocuk gibi sızlanarak ona sarıldın. Kolları ile seni sıkıca sardı.
Burnunu saçlarına gömdü ve derince kokunu içine çekti.
"Sana asla zarar vermem ve kimsenin de vermesine izin vermem. Bana kimse güvenmesin ama sen güven YN. Benden korkma." Bakışları o kadar masum duruyordu ki...Elini yanağına koydun. Her şeye rağmen yinede onu seviyor muydun?
Elinde değildi ki. Sırf ondan korkuyorsun diye her şeyi silip atamazdın. Vazgeçtin. Rol yapmaktan vazgeçtin. Umursamamaya çalışacaktın.
"Sana güveniyorum. Lütfen beni hayal kırıklığına uğratma olur mu?" Gülümsedi ve kafasını sallayıp seni onayladı. Dudaklarına yaklaşıp bir öpücük kondurdun ve gerçekten pişman olmamayı diledin. Onun senin için ne ara bir zaaf haline geldiğine hayretler ediyordun.
"Söz veriyorum. Seni asla hayal kırıklığına uğratmayacağım..."
***
Bu da böyle bir bölümdü.
Ben sadece hayatta kalmaya çalışıyorum derken bir götümle güldüm anlatamam jwjdjcjrkekejfkr
