Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Benimde önümde böyle diz çök aşkım ama evlenme teklifi ederken. Ya da boşver. Ben hallederim...❤😘
Bu hikayeyi geçen okudum ve part 2 sözü verdiğimi gördüm jwjdjgkreidkf.
Tıpkı diğer hikayeler gibi buna da ikinciyi yazmayı unutmuşum ve şimdi yazmak istedim. İyi okumalar.
Yorum yapmayanın dişi çürüsün ve bol bol şeker yesin.
***
Evime ilerliyordum ancak sakin değildim. Yanımda karanlık ve benim için evren değiştiren bir ruh duruyordu. Nasıl sakin olabilirdim ki. O bana sırıtıyor ve beni takip ediyordu. Evimin kapısını çaldığımda annem kapıyı açmıştı. Ters ters bana baktı.
"Ne işin var senin bu saatte burada? Derslerin yok mu?" Yutkundum. Bu kadın beni hep geriyordu.
"Kendimi iyi hissetmiyorum." Kaşlarını kaldırdı, "Bunun için mi geldin? Ne kadar devamsızlığın var haberin var mı? Hocaların babana söylemiş çok devamsızlık yapıyor diye. Ne diye geldin şimdi? Sanki hastaymış gibi!" Bir adım geri attım istemsizce. Her an vurabilirdi. Çok kızardı böyle şeylere.
"Benim asabımı bozma, daha fazla yok yazılmadan yürü okuluna. Hadi!" Kapıyı yüzüme çarptığında tüm kanım kaynıyordu. Yanımda ki tilkinin yanında küçük düşmüştüm ve bu beni aşırı utandırmıştı.
"Sana hep böyle mi davranıyor?" Utancım öyle büyüktü ki gözlerim dolmuştu.
"Onu öldürmeli miyim?" Bilmiyordum. Ailemde hep şiddet olmuştu ama beni onlar büyütmüştü. Kendimi nankör hissesiyordum. Kafamı eğdiğimde nazik parmaklarını çenemde hissettim.
"Sana böyle davranan insanlara katlanmak zorunda değilsin. Eskiden gidecek bir yerin yoksa da artık ben varım." Sözleri daha şiddetli ağlamama sebep olmuştu. Kapı açıldı ve annem göründü.
"Sen hala gitmedin mi? Dayak diye kaşınıyorsun var ya!" Kesin kapının deliğinden gidip gitmediğimi izlemişti. Hışımla üzerime geldiğimde gözlerimi kapattım. Ancak beklediğim gibi bir acı hissetmedim. Yavaşça gözlerimi açtığımda yanımda bana bakan Void'i ve ileride olduğu gibi duran annemi gördüm. Ağzı şokla açılmıştı.
"Noluyor?" Kolu ilerideydi. Bacakları da adım atma pozisyonundaydı ancak kımıldamıyordu.
"Ne yaptın sen bana? Büyüye mi karıştın?" İnanamaz gözlerle bana bakıyordu. Void'e baktım. Elimi tuttu ve kendisini görünür yaptı. Bunu annemin şok dolu bakışlarından anlamıştım.
"Orospu-" lafı acıyla çığlık atması ile bölündü. Ne olduğunu anlamak için Void'e baktım. Ona öfkeyle bakıyordu. Ben ise duygu dolu hissediyordum. Her şeye rağmen annemdi ve onu ne zaman acı çekerken görsem benimde canım yanardı. Babamla her kavga edişlerinde onunla bende ağlardım. Bana küfür eder arada döver ama bilirdim ki o da beni severdi. Hep bunlarla avuturdum kendimi.
