23 - Friends

139 1 0
                                    

Amore's POV

They already saw the baby but they didn't have the chance to come close to them. Natutulog na daw sila sabi ni kuya Vico dahil madaling araw na.

As the sun rises, dinumog nila agad ang kambal pagkagising nila. Sabay pa silang lahat pumasok. Lumabas na si kuya Vico para makatulog dahil hindi siya natulog kakabantay sa amin mag ina.

"My grandsons looked exactly like me." Proud na sabi ni papà habang tinitignan ang mga apo niya.

"Sorry papà but it's me." Confident na sabi ni kuya Lucio. Napailing na lang ako ng nagsimula sila magkompara sa isa't isa. Ito talagang si kuya Lucio.

Titig na titig lang si Axton sa mga kapatid niya. He's scared of touching them dahil baka daw masugatan sila because they're still sensitive and fragile. Kuya Luigi's just content looking at them too gaya kay Axton.

Ilang oras rin sila nanatili at iniwan rin nila kami kalaunan para makapagpahinga. Axton stayed pero kinuha siya ni kuya Luigi para mamasyal sila sa labas.

"They look like aliens." Kuya Lucio commented while looking at the babies beside me.

I glared at him, he noticed it and looked at me. Siya pa naman ang magbabantay ngayon sa amin. Salitan kasi silang tatlo sa pagbabantay.

"I'm just telling the truth." Sinasabi pa niya kanina na kamukha niya ang dalawa.

"Kung mukha silang alien, sino namang matanda na pero obsessed pa rin sa mga minions."

"Hey, don't include my obsession here." I rolled my eyes at him.

It was kuya Luigi's turn after sunset. He knows exactly what he's doing. Siya ang nagpalit ng mga diaper ng mga bata, nagpainom ng gatas at nagpatulog.

I feel my body still aching and tired.

"Still not good?" Tumango ako.

"We'll take care of them for the meantime while you recover. Rest and don't move too much." Mahigpit na bilin niyang sabi.

"Opo."

5 months have passed and it was not easy for me. Being a first time mom was tough. Sleepless nights, body aches, and dealing with my postpartum was making it harder for me.

Papà and my brothers have always been by my side to help me that I was thankful for. Gusto ko man ako lang ang mag aalaga sa kanilang tatlo ay hindi ko kaya. And I always make sure that I have time with Axton.

Our bond time was walking around, going to the town, baking, and singing him to sleep. While the twins were taken care of by papà and kuya when I'm with Axton.

Akala ko babatiin ako ni Axton ng nilampasan niya lang ang sofa na inuupuan namin ni kuya Luigi habang tumakbo sa hagdan para pumunta sa kwarto niya. He didn't even glance and greet me. 

Nagtataka kong tinignan si kuya Lucio at kuya Vico na kumuha kay Axton.

"Someone called him a bastard." Walang prenong sabi ni kuya Lucio na nakakapag pahina sa kamay ko. Malapit ko pang mabitawan si Atlan na hawak ko ngayon buti na lang at mabilis si kuya Luigi sa tabi ko.

He took Atlan from me. I'm careless! Tang ina. Malapit ko pa mapahamak ang anak ko sa katangahan ko!

"Lucio!"

Atlan started crying on kuya Luigi's hand. He cursed. Nagulat ata sa pag sigaw ni kuya Vico.

"Shh…sorry bebu." I caressed his cheeks. Kuya Luigi swayed Atlan slowly in his arms to calm him down.

NS#1: AffectionTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon