33 - Divorce

104 3 1
                                    

Amore's POV

Laglag ang panga akong nakatingin sa kanya. Sa taranta ko ay mabilis kong pinindot ang close button pero mabilis rin siyang nakaharang sa pintuan ng elevator.

"The fuck?!" Pati siya gulat na gulat rin.

Bakit ang bilis niya nakarating dito? I was so sure I came here first before him. Not the other way around.

"H-Huh? Wrong floor po ser." Hilaw akong ngumiti at nagpipindot parin kahit nakaharang ang kamay niya para hindi sumara ang elevator ng tuluyan. Tang ina.

"You're not going anywhere." Napasinghap ako ng hinila niya ako palabas. Pero napahawak ako sa hawakan para hindi niya ako tuluyan mapalabas.

"Hindi kita kilala." Pagmaang maangan ko. He tried to pull me again. This time, he succeeded. Wala na akong nagawa ng hinila niya ako ng tuluyan palabas.

"What are you doing here? I was fucking been looking for you. I came here to change and Ri-" Paliwanag niya pero napahinto sa huling sinabi. Wala na akong pakialam doon. Ang gusto ko lang ay makatakas sa kanya. Paano ko naman gagawin 'yon? Hawak niya ang pulsuhan ko.

"Mali nga ng floor! Bitiwan mo nga ako." Pinipilit kong huwag tumingin sa pintuan kung saan sana ako magpapahinga.

"You're lying." Kinakabahan ako ng tinitigan niya ako. Iniiwas ko ang tingin ko at naikagat ko ang pang ibabang labi ko. Saan na ang tapang ko ngayon?

His phone rang but still he didn't let go of my wrist. He picked his phone up and answered the call.

Kunot ang noo niya habang nakikinig sa sinasabi ng katawag niya. I tried to pulled my arm from his hold but I was shocked when he pulled me closed towards him. Kaya ngayon wala na talaga akong kawala. He trap me by his arms. Parang niyayakap niya ako pero hindi! Nakasubsob ang mukha ko sa kilikili niya habang kinukulong niya ang bewang ko. 

"Tang ina, mo!" I wiggled for him to let me go

"Just fucking tell me what you want to talk about, I'm busy." Inis niyang sabi. Napaangat ang tingin ko sa kanya na may inis rin. All I could see was his beard chin. I couldn't hear what they're talking about. Wala rin akong pakialam. I tried to move again but nothing happened!

He had a long pause while I tried to escape.

"W-What?" Bumaba ang tingin niya sa akin. Kaya nagtagpo ang mga mata naming dalawa. Kunot noo ko siyang tinignan. I can see all sorts of emotions in his eyes. Na parang ang nagsasalita sa kabilang linya ay may sinasabi sa kanya na nagpadurog ng puso niya.

"C-Can you repeat that…" Nakita kong may tumulong luha sa mga mata niya.

Ano ba ang sinasabi ng katawagan niya para umiyak siya? I can feel that his hold on me loosened a bit. Kaya nakawala ako. I was successful but halted by his question when I was about to push the button from the elevator.

"Y-You're already a m-mother?" He asks, his voice breaking at the end more that it pains him to say that. I felt my breathing stop. Na parang may kumikirot sa puso ko.

What's wrong with me? It was a simple question that many asked which I answered without hesitation. Bakit nahihirapan akong sagutin ang tanong niya ngayon? Hindi ako nakaimik.

"Answer me." Nagmamakaawa niyang sabi. I felt his cold hand hold mine,that…it was his lifeline, that…my answer was the answer to every question he had in his mind.

Bakit naiiyak ako? I don't know what's happening with me. I'm being emotional.

"Yes." His hold tightened on my hand. I felt him kneel behind me.

NS#1: AffectionTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon