O gelmişti ve gözyaşlarım durmuştu, o hep en kötü zamanımda gelmişti. Beni hiç yalnız bırakmamıştı. Hep yaralarımı sarmama yardım etmişti. Yedi yaşında babasından şiddet görmüş kızında yanındaydı, on iki yaşında annesinin kızı saçlarından odasına sü...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öncelikle lütfen bunu okuyunuz!
Şu aralar hayatımda çok güzel şeyler oluyor ve bu güzel şeylerin getirdiği bir telaş var. Bu güzel şeylerden dolayı uzun bir süredir bölüm atamıyorum. Bunun için sizden özür diliyorum ama aynı zamanda beni anlayacağınızı biliyorum. Bu güzel şeylerin getirdiği heyecanla elimden geldiğince bir bölüm yazdım. Kısa biraz ama umarım beğenirsiniz. Sizi çok seviyorum iyi okumalar.♡
...
Elleri avuçlarımdan kaydı, tutamadım. Kalbim yandı, söndüremedim. Bazı suçlar işlendi, kimse durduramadı. Cezalar verildi, kimse engelleyemedim.
Kalp hep acı çekmeyi mi seçerdi? Beyin bunu neden engellemiyordu peki?
Gözlerimi ellerinden çektim ve gözlerindeki acıyı izlemeye başladım. Nedendir bilinmez; aşka hep bir engel bulunurdu.
"Gel ve sar"
...
Gözlerimde ki yaşları Gölge zorla durdururken acıyan ellerime baktım, tekrardan kanamıştı çünkü ellerimle başıma vurmuştum. Kanayan ellerim kalbimin görülen kısmı gibiydi, kalbim durmadan kanayarak yanıyordu.
"Sana kıyamıyorum meleğim, ama benim elimde değil." sözleri sanki ağzından çıkmak istemiyor gibiydi. Ne yani beni yalnız mı bırakacaktı? Yaralarımı sarıp benimle bir daha asla uyuyamayacak mıydı?
"O zaman bende seninle gelirim" diye isyan ettim, kanamış ellerim yanağına konmuştu. Kanın o iğrenç demirle kutsanmış kokusu burnuma geldiğinde midem ciddi anlamda bulanmıştı, Gölge'nin de midesi bulanmasın diye ellerimi yanaklarından çektim.
Gördüğüm manzara içimi deşerken Gölge umursamıyordu. Ellerimin bandajlarından sızmış olan kan onun yanaklarına bulaşmış ve kötü bir görüntü oluşturmuştu. Aceleyle yanaklarını silmek için bir şeyler aramak için kalmamla, elimden tutup geri Gölge'nin kucağına oturtulmam bir oldu. "Çok özür dilerim" kekelediğime lanet ederken gözlerimden bir kaç damla kendini koyverdi.
"Canın acıyacak çok kıpırdanma Meleğim, gel bandajlarını yenileyelim" tekrar havalanmamla midem daha çok bulanmıştı. Tırnaklarımı ne kadar derin batırdıysam bir kaç gündür hala iyileşmemişti ve en ufak şeyde kanıyordu.
Odama geldiğimizde makyaj masasının üzerinde bulmuştum kendimi, ellerime
"Burası için fazla güzelsin Meleğim"diye konuşurken bir yandan elimdeki bandajları yeniliyordu.
"İntihar ederim" bandajı saran eli aniden durdu. "Eğer seninle gelmeme izin vermezsen kendimi öldürürüm ve bir şekilde yanına gelirim" kaşları sinirle çatıldı, bakışları cidden beni ürkütüyordu.
