*Miyuki Kanzaki*
Yere çarpmamıza az kala Yang beni Yin de Rin'i yakalamıştı. İkisine de yukarı çıkmalarını söylediğimde saniyeler içinde bulutların üstündeydik.
Rin ise üzerindeki şoku yeni yeni atlatıyordu.
"Miyuki bu harikaydı. Ama nasıl? Sen? Büyü çemberi çıkardığını görmemiştim."
"Çıkarmadım da zaten."
"Ne? Nasıl yaptın o zaman?"
"Bu biraz karışık ama bekçiler güçlü duygular içerisindeyken büyü çemberine ihtiyaç duymadan ejderlerini çağırabilirler. Aslında önceden bekçiler büyü çemberini hiç kullanmazlarmış. Ama yüzyıllar içinde bu özellik değişime uğramış."
Hala kafası karışık gözüküyordu.
"İyi de güçlü duygular derken?"
"Az önce yaşadığım sinir boşalması tetikledi." Kafasını anladığını belirtircesine aşağı yukarı salladı.
Yurda döndüğümüzde hava artık geç olmuştu. Vakit kaybetmeden odama çıkmak istiyordum. Yorulmuştum.
"İyi geceler Rin."
"Sanada." Odama geçtiğimde kendimi direkt yatağıma attım.
--------------------
Telefonumun çalması ile gözlerimi araladım.
Bir yandan uyanmaya çalışırken bir yandan da elimle yorganın içinde telefonumu arıyordum.
Telefonu sonunda bulduğumda aramayı cevaplayarak kulağıma götürdüm.
''Efendim?''
''Bahse varım şuan gözlerin bile kapalı.'' Shura'nın sesini duymam ile yavaşça yatakta doğruldum.
''Evet? Ne vardı?''
''Şaşırtmıyorsun Miyuki. Kalk hadi. Dün antrenman yaptığımız yere gel.'' Nedenini sorgulamadan telefonu kapattım ve yataktan çıktım.
Aynanın karşısına geçtiğimde tamamen bir enkaza dönüşmüş olduğumu fark ettim. Formamı bile çıkartmadığıma inanamıyorum.
Hafta sonu olduğu için Shura beni okul ile ilgili çağırmış olamaz o yüzden formayı giymeyecektim. İyi bari, çünkü bu formanın giyilebilir hiç bir yanı yok.
Tam duşa yönelecektim ki yine antrenman yapma ihtimalimiz vardı. Ondan sonra duş alsam daha iyi olur. Hem böylece geç kaldığım için Shura beni öldürmez de. Mükemmel.
Dolabıma yöneldim ve oradan rahat bir şeyler çıkardım. Bir şort bir de sweatshirt. Sweatshirtün altına sporcu sütyeni giyecektim. Çok daha rahat çünkü. Ayrıca antrenman yaparsak sweat ile terlerim.
Üstümü giyindikten sonra dağınık at kuyruğuna sıkışmış olan saçlarımı kurtarıp taramaya başladım.
Aynada insana benzediğime kanaat getirince odamdan çıkıp beni çağırdığı yere ilerlemeye başladım.
Dışarı çıktığımda gün daha doğmamıştı bile. Bu kız delirdi mi? Saate baktığımda daha beş olduğunu görmem ile sinirlenmiştim. Derdi ne benle bunun?
Spor salonu olarak adlandırdığım yere girince seslice ona seslendim.
''Geldim işte. Sabahın bu saatinde beni uyandırma amacını öğrenebilir miyim acaba hanımefendi yüksek müsaadenizle?''
''Seni uyandırdığımız için gerçekten özür dileriz Miyuki-san.'' Yukio da mı buradaydı?
''Yukio? Sen niye buradasın?'' Konuşurken çoktan yanlarına gelmiştim. Sadece o değil Rin de buradaydı. Hemde Rin matta otururken Shura da başında dikiliyordu. Neler oluyor burada?
