Basketçi'nin Sevgilisi | [gxg] (Tamamlandı )

23

Ada ciddi ciddi buraya gelecekti..

Hiçbir yeri toplamama gerek yoktu. Bana hesap soracak kim vardı ki..

Öylece bekliyordum. Yine bu durumda olmak canımı sıkıyordu. Geldiğinde onunla ciddi bir şekilde konuşmayı planlıyordum.

Yani umarım..

Zil çaldığında akşam saat 22:30'da kapıyı açtım..

"Benn geldim!"

"Gel içeri.."

"Özgür, en azından hoşgeldin diyebilirsin."

"Özür dilerim, hala şaşkınım"

"Neden?"

"Bu saatte gelmene kızmadılar mı?"

"Haberleri yokki, arkadaşımda kalacağımı söyledim yardımcımıza. Not bıraktım, eve geldiklerinde görürler."

" Neden dışarıdalar?"

"Meriçlere yemeğe gittiler."

"Ne.. Neyse her ne haltsa. Sen neden gitmedin?"

"Sence???"

"Neden gitmedin ada."

"Özgür, salak mısın sen? Ne işim var benim onunla?"

"Aynen, salak olan benim dimi. Ne demek ne işin var! Konuşturtma şimdi beni."

Birden parlayışım yüzünden ürken ada sessiz kaldı. Gözleri biraz doldu. Fakat üzülmediğini biliyordum. O da benim gibi sinirlenince ağlıyordu..

"Bana bağırmayı kes."

Elindeki çantasını alıp odama koydum. Ve usulca yanına döndüm.

"Tamam, kusura bakma. Biraz sinirlendim."

"Ben de sinirliyim özgür. Hem senin anlayışsızlığına, hem de ailemin bencilliğine..Bir yandan sen, bir yandan onlar, bir yandan da aptal meriç ile uğraşıyorum! Etrafımda bir tane bile gerçek arkadaşım yok. Olanların hepsi de boş insanlar."

"Bunu yeni mi fark ettin cidden?"

Kanepeye oturdu ve kafasını avuçları arasına aldı.

"Annemle bugün yine kavga ettim."

Yanına oturdum. Merak ediyordum..

"Neden.."

"Konuyu biliyorsun işte. Ailesi bizi yemeğe davet etmiş. Git hazırlan falan dedi. Gelmeyeceğim dedim.. Garip garip baktı. Herifin beni aldattığını söyledim, istemiyorum artık dedim. Onu bile tınlamadı. Düşünebiliyor musun özgür?"

Ada'nın bu kadar zor durumda olduğunu bilmiyordum. Gerçekten, onu sıkıştırmış ve yalnız mı bırakmıştım?

Kafasını omzuma yavaşça yasladım. Elini tuttum. Öylece önüne bakıyordu.